Γιώργος Πετρίδης: Αναζητώ ενστικτωδώς τις ρίζες μου 

Εξερευνώ και αποδίδω καλλιτεχνικά, την ομορφιά και την αλήθεια που εκπορεύεται από τις ατέλειες των ανθρώπων αλλά και τής ίδιας τής ζωής

Ζει, εργάζεται και εκθέτει στη Νέα Υόρκη, αλλά η Ελλάδα κυριαρχεί σε μεγάλο μέρος του έργου του. Ο Γιώργος Πετρίδης αντλώντας τη θεματογραφία του από την καλλιτεχνική δημιουργία της αρχαίας Ελλάδας καταγράφει έναν προσωπικό διάλογο ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν.
Στην οικογένεια του αντιμετώπισε δύο τάσεις: επιχειρηματικότητα και τέχνη. Επέλεξε την πρώτη και βρέθηκε να κυνηγά τις ευκαιρίες και να επενδύει στις αίθουσες του χρηματιστηρίου. Αν όμως υπάρχει μέσα σου το «μικρόβιο» της τέχνης δεν σε γλιτώνει τίποτε. Έτσι με τον καιρό από τις πολύβουες αίθουσες του χρηματιστήριου βρέθηκε στη δημιουργική μοναξιά του εργαστηρίου. Μια επιλογή που τον δικαίωσε. Η δουλειά του εμπνευσμένη και εντυπωσιακή. Πριν από κάποιες μέρες παρουσιάστηκε στη δημοτική Πινακοθήκη της Μυκόνου ενώ ακολουθούν τρεις εκθέσεις σε Μονακό, Λονδίνο και Ντουμπάι. Συζητήσαμε με τον καλλιτέχνη λίγο πριν αναχωρήσει για την έκθεση που παρουσιάζει στο Μονακό.    

• Πόση Ελλάδα υπάρχει στο έργο σας;

Τόσο το έργο μου όσο και η ζωή μου κυριολεκτικά «αναβλύζουν» την Ελλάδα. Γεννήθηκα στην Ελλάδα και μεγάλωσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου οι τέχνες, τα γράμματα και η  γενικά ελληνικότητα, διαδραμάτιζαν έναν πολύ σημαντικό ρόλο, θα έλεγα ότι αποτελούσαν μια καθημερινή όμορφη συνήθεια που μας συνόδευσε και στην Αμερική. Οι παιδικές μου ενθυμήσεις, οι διηγήσεις των γονιών μου, των θείων και των ξαδέρφων μου για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, για τη ναζιστική κατοχή, τον εμφύλιο πόλεμο, τη χούντα έχουν χαραχτεί στην μνήμη μου. Κατόπιν το ενδιαφέρον και η δίψα μου για τις ρίζες μου καθόρισε τις επιλογές μου ακόμα και στην περίοδο των σπουδών μου, όπου επέλεξα αρχικά να ακολουθήσω στο Χάρβαρντ την κλασική κατεύθυνση της λογοτεχνίας, της ιστορίας και της φιλοσοφίας.
Έτσι και στην τέχνη αναζητώ ενστικτωδώς τις ρίζες μου, η δυτική γλυπτική αναπαράγει την μακρά ελληνική ιστορία από την αρχαϊκή, την κλασική ή την ελληνιστική περίοδο που έχει αναφορές στα γλυπτά του Μιχαήλ Αγγέλου, του Ροντέν, του Μαγιόλ, Χαλεπά και πολλών άλλων. Μια σύγχρονη εξερεύνηση της κοινής μας ελληνικής ιστορίας πολιτικά, πολιτιστικά αλλά και καλλιτεχνικά προσεγγίζει η τελευταία μου δουλεία με τίτλο «Ελληνικές Κεφαλές». Η συγκεκριμένη σειρά αποτελείται από πέντε γλυπτά, που αναπαριστούν σημαντικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας:

Ο Γιώργος Πετρίδης στο εργαστήριο του με το έργο του Θάλεια

-«Η Θάλεια, η Μούσα της Κωμωδίας» (κλασική περίοδος, που έχει αναφορά σε πολλά ελληνικά μουσεία)
-«Ο Άρχοντας», ένας ώριμος άνδρας με ρεαλιστικό ύφος της ελληνιστικής/ρωμαϊκής περιόδου (εμπνευσμένο από τα γλυπτά του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου)
-«Οι Ηρωίδες του 1821» (εμπνευσμένο από τις εμβληματικές, Μαντώ, Λασκαρίνα και Δόμνα)
«Ο Έλληνας του 40’» (με αναφορά στη ναζιστική κατοχή και τον εμφύλιο)
-«Ελληνόπουλα ατενίζει το μέλλον» (αναπαριστά τη θετική ερμηνεία για το αύριο).
Στη Μύκονο (Ιούλιος 2021) παρουσίασα για πρώτη φορά τη Θάλεια και τον Έλληνα του 40’ και τα σχόλια που έλαβα ήταν ιδιαίτερα θετικά. Αυτήν την περίοδο ολοκληρώνω τις «Ηρωίδες του 1821» που πρόκειται να εκθέσω στο Μονακό (Αύγουστος 2021). Στη συνέχεια θέλω να τελειώσω το γλυπτό του «Άρχοντα» για την επικείμενη έκθεση του Λονδίνου (Οκτώβρης 2021). Τέλος σκοπεύω να φιλοτεχνήσω άμεσα το γλυπτό με τίτλο «Η ελληνοπούλα που ατενίζει το μέλλον» καθώς αισθάνομαι την ανάγκη να δημιουργήσω μια αισιόδοξη άποψη για το μέλλον της Ελλάδας μας, ιδιαιτέρα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία των πυρκαγιών που πλήττει τη χώρα.
Τα πέντε γλυπτά θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους και πρόκειται να εκτεθούν σε πολιτιστικούς, μη κερδοσκοπικούς χώρους στην Ελλάδα

• Από το χρηματιστήριο στην τέχνη. Τι σας ώθησε στη μετάβαση από τις πολύβουες αίθουσες του χρηματιστηρίου στη μοναξιά του στούντιο    

Έζησα σε ένα σύνθετο οικογενειακό περιβάλλον αποτελούμενο από επιχειρηματίες και καλλιτέχνες. Από νεαρή ηλικία με προβλημάτισαν οι δύσκολές οικονομικές προκλήσεις που έβλεπα να αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες της οικογένειας. Έτσι επέλεξα συνειδητά μια καριέρα επικεντρωμένη στον κόσμο των επιχειρήσεων, η οποία τελικά εξελίχθηκε πολύ θετικά. Σταδιακά όμως ανακάλυψα ότι με ικανοποιούσε όλο και λιγότερο, ενώ τα μαθήματα τέχνης που παρακολουθούσα (ως μερική απογευματινή απασχόληση), άρχισαν κεντρίζουν πραγματικά το ενδιαφέρον μου. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξεγλιστράει από το γραφείο τα βράδια της Δευτέρας για να παρακολουθήσω μαθήματα σχεδίου με μοντέλο και τα πρωινά του Σαββάτου ζωγραφική με λάδι. Παράλληλα με συγκλόνισαν κάποιες απώλειες αγαπημένων προσώπων μου, από το οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον, που με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω την έννοια του πεπερασμένου αλλά και την πολυτιμότατα του θείου δώρου της ζωής. Έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω αυτό που με κάνει πραγματικά ευτυχισμένο για να ζήσω τη ζωή μου στο έπακρον. Η δική μου μετάβαση λοιπόν προήλθε από μια φυσική εσώτερη ανάγκη αυτοέκφρασης και αναζήτησης της ομορφιάς στην τέχνη έναντι της «υλικότητας» της Wall Street. 

• Μιλάνε πολλοί για το χρηματιστήριο της τέχνης. Πόση αλήθεια εμπεριέχει μια τέτοια άποψη;

Ο κόσμος της τέχνης παγκοσμίως είναι πολύ διευρυμένος και πράγματι διακινούνται δισεκατομμύρια ευρώ. Περιβάλλεται από ζωντανούς ή αποθανόντες καλλιτέχνες, από γκαλερί με πρωτογενή η δευτερογενή έργα, εμπόρους έργων τέχνης, οίκους δημοπρασιών, ενώ υπάρχουν και οι παράγοντες που αντλούν τα μετρητά στο σύστημα, όπως είναι οι συλλέκτες και τα μουσεία. Τώρα οι λόγοι για τους οποίους οι συλλέκτες επενδύουν τα χρήματα τους στην τέχνη ποικίλουν. Ορισμένοι το κάνουν από πραγματική αγάπη για την τέχνη, άλλες φορές για κάποιους αποτελεί μια ένδειξη κύρους, συχνά πρόκειται για μια επένδυση, ή συνιστά ένα φορητό περιουσιακό στοιχείο (ο χρυσός ή τα διαμάντια) όπως αποδεικνύεται από τα ελβετικά FREEPORT όπου τα σπουδαία έργα μεταφέρονται από την μια αποθήκη στην άλλη όταν γίνει αγοροπωλησία. 

• Έχετε μια τεχνική κατα κάποιο τρόπο προσωπική και αναγνωρίσιμη…

Πολύ θα ήθελα να σας απαντήσω με την ερώτηση: «…εσείς τι πραγματικά βλέπετε στη δουλειά μου»? Θα σας αναφέρω λοιπόν ότι με απασχολεί πολύ η ανθρώπινη εμπειρία ουσιαστικά, αλλά και εκφραστικά και πιο συγκεκριμένα ο τρόπος που αποτυπώνεται μορφολογικά στο σώμα και στην περιοχή του κεφαλιού. Με ενδιαφέρει να εξερευνώ και να αποδίδω καλλιτεχνικά, την ομορφιά και την αλήθεια που εκπορεύεται από τις ατέλειες των ανθρώπων αλλά και της ίδιας της ζωής. Η δημιουργική διαδικασία της δουλειάς μου είναι δικής μου έμπνευσης. Ξεκινάω να δημιουργώ με φυσικό πηλό την πρώτη μορφή, δουλεύοντας με ένα μοντέλο που κάποιες φορές αναπαριστά μια ιστορική πόζα. Στη συνέχεια επεξεργάζομαι την πρώτη φόρμα χρησιμοποιώντας σύγχρονα υλικά: εποξικό άργιλο, μέταλλα, οξειδωμένα χρώματα και βαφές. Αρκετές φορές και ενώ το κομμάτι  μπορεί να θεωρηθεί τελειωμένο επιλέγω να το σπάσω για να το επανασυναρμολογήσω δημιουργώντας μια νέα διαμόρφωση. Η συγκεκριμένη διαδικασία αφορά την «αναζήτηση της εικόνας» όπως βλέπουμε παραδείγματος χάρη στα έργα του Jean Michel Basquiat, που ζωγράφιζε πάνω στην προγενέστερη δουλειά του, σε αντίθεση με τον Andy Warhol, Roy Lichtenstein που ασχολήθηκαν με την «κατασκευή της εικόνας». 

• Δεν φοβάστε την τυποποίηση και κυρίως τη ρουτίνα; 

Γενικά η επαγγελματική ενασχόληση με τη γλυπτική είναι τόσο σύνθετη και πολυδιάστατη εργασία που εξαιρεί τη ρουτίνα. Πολλές φορές συνομιλώ με τους πελάτες μου στη διαδρομή μου για το χυτήριο όπου κατευθύνομαι για να επιβλέψω τα γλυπτά μου, άλλες βρίσκομαι κλεισμένος στο στούντιο με το μοντέλο μου, όπου ξεκινάω τη νέα έργα ή πειραματίζομαι με τα υλικά προκειμένου να διορθώσω λάθη και να εξελίξω τη δουλειά μου. Παράλληλα προετοιμάζω τα έργα μου προκειμένου να ανταποκριθώ στο εκτενές Πολιτιστικό Πρόγραμμα (με την παρουσίαση της τη σειράς των «Ελληνικών Κεφαλών», την έκθεση μου  σε συνεργασία με τον σπουδαίο καλλιτέχνη Νάσο Δάφνη καθώς και τη συμμετοχή μου στα Art Fairs του Μονακό, Λονδίνου και του Ντουμπάι.  Ο συνδυασμός όλων αυτών των δημιουργικών δραστηριοτήτων σίγουρα εξαιρεί τη ρουτίνα….πολλές φορές και την ξεκούραση. Αλλά είμαι πολύ ευτυχής! 

• Χρωματίζετε τα γλυπτά σας. Απ’ ότι γνωρίζουμε το ίδιο έκαναν και οι γλύπτες της αρχαιότητας

Ναι αυτό είναι μια αλήθεια, όχι πολύ διαδεδομένη. Γενικά τους τελευταίους αιώνες κατά τη διάρκεια των ανασκαφών των αρχαίων γλυπτών, χάθηκε το μεγαλύτερο μέρος των χρωμάτων το οποίο προσθέτανε στα μαρμάρινα ή χάλκινα αγάλματα που γνωρίζουμε. Δυστυχώς οι επιμελητές εκείνης της περιόδου επέλεξαν να αφαιρέσουν τα εναπομείναντα χρώματα, παρουσιάζοντας ένα καθαρό «καθαρό λευκό» μάρμαρο όπως χαρακτηριστικά βλέπουμε στα γλυπτά των μουσείων. Για μένα η προσθήκη του χρώματος είναι κρίσιμη. Συνάδει με το ενδιαφέρον μου να διερευνώ τους ανθρώπους, την ομορφιά και τις ατέλειες τους.

• Ο Τζιακομέτι πρέπει να είναι ένας από τους αγαπημένους σας γλύπτες. 

Έχω μελετήσει εκτενώς το έργο και τη ζωή του συμπεριλαμβανομένου της επίσκεψής μου στο ανακαινισμένο ατελιέ του στο Παρίσι και της ανάγνωσης των κύριων κριτικών και ιστορικών Genet, Bonnefoy και Grenier. Στον Τζακομέτι θαυμάζω την επιλογή να δημιουργεί και να αποδίδει καλλιτεχνικά, μέσα από το προσωπικό του ύφος τη δική του εικόνα. Τη διαρκή και νευρωτική αναζήτηση της εικόνας που περνάει μέσα από την αποδόμηση, προκειμένου να παράγει μια νέα. Την ικανότητα του να δουλεύει και στα τρία μέσα ταυτόχρονα, στο σχέδιο, στη ζωγραφική και στη γλυπτική. Οι Αθηναίοι είναι πραγματικά τυχεροί που μπορούν να δουν τουλάχιστον τα τρία εξαιρετικά γλυπτά που βρίσκονται στο Μουσείο Γουλανδρή.

• Στην Ελλάδα ποιους από τους παλιούς και νεότερους γλύπτες ξεχωρίζετε;

Πολλούς! Από τους αρχαϊκούς τους ανώνυμους καλλιτέχνες που φιλοτέχνησαν τις Κόρες και τους Κούρους, από τους κλασικούς τον Μύρωνα (480-440 π.Χ.), τον Πολύκλειτο (450-415 π.Χ.), τον Φειδία (480-430 π.Χ.), τον Σκόπα (395-350 π.Χ.), τον Πραξιτέλη (395-330 π.Χ.), τον Λύσιππο (390-300 π.Χ.). Από την ελληνιστική περίοδο πολλούς ανώνυμους που ανέπτυξαν το κλασικό θέτοντας έτσι τα θεμέλια της Ιταλικής Αναγέννησης αλλά και της δυτικής γλυπτικής. Παράλληλα με ενδιαφέρουν οι βυζαντινοί γλύπτες των μνημειακών γλυπτών της εποχής του Κωνσταντίνου. Θαυμάζω απεριόριστα τους σύγχρονους γλύπτες, με κατεξοχήν τον Γιαννούλη Χαλεπά και για τις δύο περιόδους της δουλειάς του, αλλά και για τη μάχη του με τη ψυχική ασθένεια που με αγγίζει προσωπικά. Εκτιμώ όλους τους γλύπτες που εκτίθενται στη γλυπτοθήκη στο Γουδί, τους Νεουρκέζους συναδέλφους όπως είναι η Χρύσσα, η Σοφία Βάρη, ο Λουκάς Σαμαράς. Από τους σύγχρονούς μου που δουλεύουν σήμερα στην Αθήνα με γοητεύει η δουλειά του Κωστή Βελόνη και της Βένιας Δημητρακοπούλου. 

• Τι σημαίνει για σάς «πειραματίζομαι»;

Ο πειραματισμός αποτελεί την κινητήριο δύναμη στη δουλειά μου. Για αυτό θαυμάζω τόσο πολύ τα έργα των Τζακομέτι και Σεζάν. Όπως προανέφερα, με παρακινεί το ενδιαφέρον για την διερεύνηση της εικόνας και προσπαθώ να κατανοήσω τους ανθρώπους, για να αναδείξω την εσώτερη ομορφιά που υποβόσκει στις ατέλειες τους. Επίσης μου αρέσει να πειραματίζομαι με σύγχρονα υλικά και νέες τεχνικές, για παράδειγμα τον τελευταίο χρόνο δούλεψα με τρισδιάστατη σάρωση και εκτύπωση. Παράλληλα όμως ασπάζομαι και υιοθετώ τις διαχρονικές, κλασικές τεχνικές της χύτευσης του μπρούτζου. Είναι συναρπαστικό να δουλεύω με χυτήρια στην Ελλάδα που ακολουθούν παρόμοιες τεχνικές με εκείνες που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι γλύπτες, για να δημιουργήσουν τα χάλκινα αγάλματα που βλέπουμε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. 

• Μιλήστε μας για τις εκθέσεις που θα παρουσιάσετε σε λίγες εβδομάδες στο Μόντε Κάρλο, στο Λονδίνο και στο Ντουμπάι.

Η περίοδος του Covid-19 που δυστυχώς διαρκεί ακόμα, ανάγκασε τις γκαλέρι με τις οποίες συνεργάζομαι στην Ελλάδα και στην Νέα Υόρκη να κλείσουν για κάποιο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου παρατήρησα ότι οι συλλέκτες με πλησίασαν με την επιθυμία να αγοράσουν έργα απευθείας από εμένα. Έτσι «δελεάστηκα» να προχωρήσω σε απευθείας πωλήσεις, ενώ στη συνέχεια δέχθηκα προσκλήσεις για να συμμετέχω στα κορυφαία Art Fairs στις πόλεις που προαναφέρατε – Μονακό, Λονδίνο, Ντουμπάι  το 2021 και σε παρόμοιες εκδηλώσεις το 2022 συμπεριλαμβανομένου του Παρισιού.

• Που μπορούμε να δούμε τη δουλειά σας στην Αθήνα;

Όταν η δουλειά μου δεν εκτίθεται στα Art Fairs, ορισμένα από τα βασικά κομμάτια θα βρίσκονται στον εκθεσιακό χώρο «Filothei Art Space» όπου μπορείτε να επισκεφτείτε από τον Σεπτέμβρη του 2021, (κατόπιν ραντεβού info@petrides.art). Όπως ήδη ανέφερα την Άνοιξη του 2022 η σειρά των «Ελληνικών Κεφαλών» πρόκειται να εκτεθεί σε δύο πολιτιστικούς μη κερδοσκοπικούς χώρους. Στη συνέχεια προς τα τέλη του 2022, αρχές του 2023 θα παρουσιάσω τα γλυπτά μου μαζί με έργα του ζωγράφου Νάσου Δάφνη στην έκθεση με τίτλο «Figure and Form», σε επιμέλεια του Paul Laster (με έδρα την Νέα Υόρκη) και σε διαχείριση της cultural manager Ελευθερίας Γκούφα.

Last modified: 17/08/2021