Περπατώντας στο Δάσος του Ανδρέα Γκάνα

Η gallery genesis παρουσιάζει την ατομική έκθεση ζωγραφικής  του Ανδρέα Γκάνα «Το Δάσος του νου». Καλλιτεχνική διεύθυνση Γιώργος Τζάνερης, επιμέλεια έκθεσης Ίρις Κρητικού.

And into the forest I go, to lose my mind and find my soul.
John Muir

 Στο εικονοποιητικό σύμπαν της τέχνης, το δάσος αντιπροσωπεύει την απώλεια, την εξερεύνηση ή τον πιθανό κίνδυνο, το μυστικό πεδίο αλλά και το πέρασμα σε έναν διαφορετικό κόσμο, ενώ ο ισχυρός υποσυνείδητος δεσμός του με το ανοίκειο, το εξυφαίνει ως πεδίο άγνωστο και ρευστό σε σκοτεινά παιδικά παραμύθια.
Ως συνθήκη δυναμικά αφαιρετική, που ορίζεται μέσω της ελευθερίας του σχεδιάσματος, του καθηλωτικού χρώματος και της λιτής φόρμας, το εννοιολογικό αυτό δάσος στο έργο του Ανδρέα Γκάνα, εξερχόμενο από τα έγκατα της αναπνοής του δομημένου τοπίου και εγγράφοντας μια παλλόμενη νέα αχλή, ακροβατεί ανάμεσα στον εκλεκτικιστικό συμβολισμό και τη διαισθητική ερμηνεία. Τα
ο δάσος με το μυστικιστικό σύμπαν του, αποτελεί διαχρονικό σύμβολο τόσο στην ψυχανάλυση όσο και στη διεθνή λογοτεχνία. Είναι μια ολόκληρη χώρα που ορίζεται από το πρωτογενές, εν μέσω του οποίου ο άνθρωπος ενυπάρχει ως παρένθετο σώμα μα χάνει εξ ορισμού τον απόλυτο έλεγχο. Είναι ο τόπος όπου κάθε τι ξενικό απογυμνώνεται, αποκαλύπτοντας το κρυπτό του περιεχόμενο και περίγραμμα, κυριευμένο από τις δυνάμεις ενός μεγαλύτερου ζώντος κύκλου. Ενός κύκλου ζωής, που ταυτίζεται επίσης με την πηγαία και αναβλύζουσα αγάπη του Ανδρέα Γκάνα για τη φύση.
Στο νοητό του αυτό βλαστάνον στερέωμα, που διεισδύει στο ανεξερεύνητο και μας εγκαλεί ως ψιθυριστική ψυχική συνθήκη,  οδηγούμαστε σταδιακά σε έναν μη-τόπο όπου η βεβαιότητά μας για τη συστατική ύλη και τη φόρμα του έξωθεν κόσμου τίθεται υπό αμφισβήτηση. Υπαινισσόμενος την ανθρώπινη παρουσία ακόμη και όταν ο άνθρωπος δεν είναι ορατός, προσφεύγοντας σε ήσσονα εκφραστικά ημιτόνια και ποιητικές αλλεπάλληλες μονοχρωματικές κλίμακες, κλιμακούμενες με εξαιρετική ευαισθησία του χρωστήρα και αδρή μα αλάνθαστη σύνθεση, ο ζωγράφος μας υπενθυμίζει ότι όλα είναι ρευστά και αεί μεταβαλλόμενα.
Στη ζωγραφική ενδοχώρα του Γκάνα όπου ανάμεσα σε σχισμές από ανεξερεύνητες βλαστάνουσες κοίτες και ελλειπτικές καθετότητες, αφουγκραζόμαστε το λανθάνον περίβλημα του κρυπτού αστικού τοπίου όπου και ο ίδιος εξακολουθεί να κατοικεί, καθώς οι χαμηλόφωνες αύρες του γαλανού και του γκρίζου εξέρχονται από σχηματικά ορισμένα μπαλκόνια με άπλετη θέα, γεννούν φωτεινά ξέφωτα, σμίγουν με εντατικά ρόδινα, συμπλέκονται με καμπύλα θνήσκοντα φύλλα και συνοπτικά άνθινα πυροτεχνήματα χρώματος, διασταυρώνονται με τρυφερές πράσινες λόχμες και αινιγματικές φιγούρες χωρίς διακριτά χαρακτηριστικά. Ο χρόνος και οι εποχές ορίζονται υπαινικτικά, τα νοητικά πεδία είναι αυτά που κελεύουν και τελικά προσπερνούν και υπερβαίνουν τα φυσικά φαινόμενα, οδηγώντας τον θεατή σε έναν ενδογενή ορίζοντα οικείας ενατένησης πέρα από το φανερά ορατό.
Ο εξομολογητικός αυτός τόπος με τα ζώντα χρώματα που ανάγουν άλλοτε στην ποιητική δομή και την ελλειπτική αισθητική ενός ιαπωνικού κήπου που ξεδιπλώνεται απαλά στον καμβά με επιμελημένη ασυμμετρία, ρέον περίβλημα, λεπταίσθητη ισορροπία και πολυσχιδείς συμβολισμούς και άλλοτε σε μια γοητευτική παραδεισιακή σημειολογική ουτοπία με ανακουφιστική γαλήνη και καθαρότητα, συλλαμβάνει και μεταλαμπαδεύει τη φευγαλεότητα του φωτός, ενσωματώνει την οργανική εικόνα της ζώσας ύλης, ενθαρρύνει την οργανική διάσταση του φαντασιακού να ανθίσει και να ριζώσει.
Περπατώντας στο Δάσος του Ανδρέα Γκάνα, διανοίγοντας με τη βοήθεια του δικού του διορατικού βλέμματος ένα στενό ατομικό μονοπάτι με κατεύθυνση την αυτογνωσία και τη γαλήνη του νου, καταμεσής του οποίου η πραγματικότητα δεν ακυρώνεται μα μετουσιώνεται και διηθείται στη διαφορετική διαφανή της υπόσταση, προσλαμβάνουμε σταδιακά τα πολύτιμα ετούτα κοιτάσματα της ζωγραφικής του. Η ερμηνευτική της διάσταση, πέρα από το μεστό αυθύπαρκτο αποτύπωμά της, θα μας απασχολεί για καιρό».
Ίρις Κρητικού, Νοέμβριος 2023

Last modified: 15/11/2023