ΑΔΑΜΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας το 1952.

Σπουδές: Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1973-1978) με δασκάλους τους Μυταρά, Μαυροϊδη και Τέτση.
Συνέχισε με ελεύθερες σπουδές στο Παρίσι (1978-1981), όπου ήρθε σε επαφή με τα σύγχρονα ρεύματα και τα μεγάλα έργα του παρελθόντος.

Ατομικές εκθέσεις
«Νέα έργα 2019-2021», Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, 2021
Γκαλερί Ευριπίδη, Αθήνα, 2015
Μουσείο Μπενάκη, 2013
Επίκεντρο (Πάτρα 1993)
Art Forum (Θεσσαλονίκη 1992)
Π.Κ.Δ. Πύργου (1991)
Αίθουσα Τέχνης Ψυχικού (1988)
Νέες Μορφές (1978, 1983, 1990, 1992, 1996)

Έχει πάρει μέρος σε έντεκα ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Βερολίνο, στη Δανία κ.ά. Το 2002 πραγματοποιήθηκε αναδρομική του έκθεση στη Νέα Υόρκη (Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού).
O Αδαμάκος εργάζεται με θεματικές ενότητες που στρέφονται γύρω από τον άνθρωπο και τη φύση. Στο ξεκίνημα της καλλιτεχνικής του πορείας το κυρίαρχο θέμα του ήταν η αποδόμηση της απρόσωπης, μοναχικής ανθρώπινης μορφής. Η βίαιη εξπρεσιονιστική γραφή, οι αυθόρμητοι χειρισμοί του χρώματος παραπέμπουν έμμεσα στις αναζητήσεις της ιταλικής Transavanguardia και του γερμανικού Nεοεξπρεσιονισμού.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, η γραφή του γίνεται ολοένα και πιο υπαινικτική, ενώ οι αναφορές του σε ανθρώπινα σώματα αντικαθίστανται από εσωστρεφείς αφηρημένες συνθέσεις. Στην πιο πρόσφατη δουλειά του Τοπογραφίες (1996), επαναφέρει επιλεκτικά το χρώμα με τονικές διαβαθμίσεις κυρίως της ώχρας και του κίτρινου. Δουλεύει με γρήγορες πινελιές, που καταγράφουν την κίνηση του χεριού και μόνο τα υπαινικτικά γραμμικά στοιχεία μπορούν να θεωρηθούν ως υπενθύμιση στοιχείων της φύσης (κλαδιά δέντρων, ξύλα, ή ακόμη και αποσπάσματα ανθρώπινου σκελετού), εντείνοντας τη μεταφυσική ατμόσφαιρα που διακρίνει τα τελευταία του έργα.