Ένα γλυπτό δρόμου για την Άννα Καρένινα

Οι ταξιδιώτες και επισκέπτες του  Zheleznodorozhny ενός χωριού κοντά στη Μόσχα, θα συναντούν στο σιδηροδρομικό σταθμό τη διασημότερη ηρωίδα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, την Άννα Αρκάντιεβνα Καρένινα. Εδώ ο Λέων Τολστόι επέλεξε να γραφεί το τελευταίο ταξίδι της ηρωίδας του. Είναι ο τόπος όπου έβαλε τέλος στη ζωή της πέφτοντας στις ράγες του τρένου.
Η αρχή της πόλης σε συνεργασία με το μουσείο τοπικής ιστορίας αποφάσισαν να τοποθετήσουν ένα γλυπτό για να τιμηθεί η γυναίκα ενός μεγάλου έρωτα. Βασισμένοι στο μυθιστόρημα αλλά και στην κινηματογραφική μεταφορά του Αλεξάντερ Ζάρκι (1967) με τη θρυλική ηθοποιό Τατιάνα Σαμοίλοβα οι γλύπτες Sergei Yaloza και Natalia Bazyuk παρέδωσαν ένα εντυπωσιακό έργο.

Τατιάνα Σαμοΐλοβα, από τις σημαντικότερες ηθοποιούς τού μεταπολεμικού κινηματογράφου της Σοβιετικής Ένωσης. Υποδύθηκε την Άννα Καρένινα στην κινηματογραφική μεταφορά από τον Αλεξάντερ Ζάρκι (1967). Έγινε γνωστή από την σπουδαία ταινία «’Οταν πετούν οι Γερανοί» (1957)

«Δεν είναι ένα μνημείο, αλλά ένα γλυπτό δρόμου. Μια μοναχική, μελαγχολική γυναικεία φιγούρα κάθεται σε ένα παγκάκι σαν κάτι να περιμένει, σαν να τη βασανίζει κάποια σκέψη. Πίσω της υπάρχει ένα πανοραμικό ανάγλυφο με το παλιό όνομα του σταθμού «Obiralovka», όπου διακρίνονται φιγούρες από επιβάτες και περαστικούς. Το υλικό είναι μπρούντζος, αλλά το παγκάκι που μοιάζει να εξέχει είναι σφυρηλατημένο» λέει ο γλύπτης ο Σεργκέι Yaloza.

Από την πρώτη κινηματογραφική μεταφορά της Άννας Καρένινα, με τη Μαρία Γερμάνοβα σε σκηνοθεσία Βλαντιμίρ Γκάρντιν. Ήταν η πρώτη από τις πέντε βουβές ταινίες που πρωταγωνίστησε η Γερμάνοβα.

Μελετητές, άνθρωποι που έχουν λατρέψει την Άννα Καρένινα, αλλά και κάτοικοι της κωμόπολης δεν είναι βέβαιοι αν καταγράφηκε εκεί κάποια αυτοκτονία την εποχή που τοποθετεί το μυθιστόρημα ο Τολστόι. Ήταν πολύ σκληρό για τους ντόπιους να «χρεωθεί» ο τόπος τους αυτή την αυτοκτονία που συγκλονίζει γενιές αναγνωστών. Κάποιοι επιμένουν ότι ο συγγραφέας χρησιμοποίησε το όνομα «Obiralovka», επειδή η περιοχή λόγω του πυκνού δάσους ήταν καταφύγιο ληστών και άλλων παρανόμων. Πιθανόν αυτός να είναι και ο λόγος  που το 1933 και η Obiralovka μετονομάστηκε σε Zheleznodorozhny. Ο Τολστόι γνώριζε το σταθμό, διότι είχε περάσει από την Obiralovka οκτώ φορές πηγαίνοντας για θεραπείες στη Σαμάρα.

Μαρία Αλεξάντροβνα Χάρτουνγκ. Η κόρη του Πούσκιν που εντυπωσίασε τον Τολστόι με τις μπούκλες της. 

Η διευθύντρια του μουσείου Natalya Sotnikova που μελέτησε όλα τα αρχεία διαβεβαιώνει ένα παρόμοιο περιστατικό αυτοκτονίας συνέβη στις 4 Ιανουαρίου 1872 στο σταθμό στο Yasenki στην περιοχή Τούλα. Αυτόχειρας η 32χρονη Anna Stepanovna Pirogova. Η άτυχη γυναίκα ήταν οικονόμος γείτονα και φίλου της οικογένειας Τολστόι και ο συγγραφέας είχε κληθεί στο νεκροτομείο για αναγνώριση. Η σύζυγός του, Σοφία Αντρέεβνα, έγραφε αργότερα: «Η Άννα Στεπάνοβνα, εντελώς γυμνή, μεγαλόσωμη, παχουλή, με ψηλό στήθος, ήταν ξαπλωμένη στο τραπέζι. Το δέρμα ανασηκώθηκε από το πίσω μέρος του κεφαλιού της και πυκνά μαύρα μαλλιά έπεσαν στο πρόσωπό της». Εικόνα που συγκλόνισε το Λέοντα Τολστόι και έγινε το έναυσμα για τη συγγραφή του μυθιστορήματος.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός «Obiralovka», όπου έδωσε τέλος στη ζωή της η Άννα Καρένινα.

Στην αυτοκτονία η υπηρέτρια οδηγήθηκε από μια προδομένη αγάπη. Η Άννα οικονόμος του γείτονα του Τολστόι, Alexander Nikolaevich Bibikov και όταν ο εραστής έμεινε χήρος πίστεψε ότι θα γίνει επίσημα γυναίκα του. Αυτός όμως είχε σχέση και με μια Γερμανίδα γκουβερνάντα την οποία και παντρεύτηκε. Η Άννα αυτοκτόνησε όταν έλαβε μήνυμα από τον εραστή της. Δεν άνοιξε καν το γράμμα. Ο πρώην εραστής αδιαφόρησε κι αυτός ήταν ο λόγος που ο συγγραφέας κλήθηκε για αναγνώριση.
Σχετικά με την εμφάνιση της Άννας Καρένινα λέγεται ότι ο Τολστόι αντέγραψε την κόρη του Πούσκιν, Μαρία Αλεξάντροβνα Χάρτουνγκ με τις «καθαρόαιμες μπούκλες στο πίσω μέρος του κεφαλιού της»

Ο σταθμός της πόλης Zheleznodorozhny (πρώην Obiralovka) όπως είναι σήμερα

Η Άννα είναι η αφορμή για το μυθιστόρημα και η κόρη του Πούσκιν το πρότυπο για την εμφάνιση. Να σημειώσουμε ότι η κόρη του μεγάλου ποιητή Μαρία πέθανε από πείνα σε ηλικία 86 ετών, το Μάρτιο του 1919 στην αυγή της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν έλαβε ποτέ τη προσωπική σύνταξη, που της δόθηκε από τις σοβιετικές αρχές.

Πηγή – Комсомольской правды

Last modified: 06/11/2024