Η υπόνοια μιας ερωτικής ιστορίας…

Με αφορμή την έκθεση Έρωτα στην Τέχνη μιλάνε οι καλλιτέχνες Γιάννης Βαλυράκις, Αναστασία Γκινάκη, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Νίκος Σίσκος, Σοφία Φωτιάδου

Μία από τις ενδιαφέρουσες εκθέσεις αυτής της περιόδου είδαμε στη γκαλερί Σιάντη όπου η επιμελήτριας Ήρα Παπαποστόλου παρουσίασε το Έρωτα στην Τέχνη μέσα από την οπτική και τη δουλειά είκοσι επτά σύγχρονων καλλιτεχνών.
Όπως σημειώνει στο τέλος του καταλόγου η επιμελήτρια «…Ρεαλισμός, εξπρεσιονισμός, ποπ σουρεαλισμός, συμβολισμός, αφαιρετική διάθεση και αντικείμενο, όλα υπηρετούν σήμερα μια τέχνη που δεν μπορεί να ξεφύγει από το τόσο προκλητικό θέμα του έρωτα. Ερωτευμένος ή μη, ο καλλιτέχνης δεν θα πάψει ποτέ να αναρωτιέται τι είναι αυτή η μαγική αίσθηση που από την αρχαιότητα θέλουμε να ονομάζουμε έρωτα. Ανάγκη; Ψέμα; Ίσως. Που μπορεί, όμως, να οδηγήσει τον άνθρωπο στην αντισυμβατικότητα και – μέσα από τον πόνο- στην εύρεση του εαυτού, στην αλήθεια, στην ελευθερία».
Καλλιτέχνες που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση καταθέτουν τη δική τους άποψη για

Γιάννης Βαλυράκις

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΛΥΡΑΚΙΣ

Μια ανθρώπινη στιγμή…

Με μια στιγμή αγκαλιάς προσπαθώ να αγγίξω τις έννοιες της συντροφικότητας, του αποχαιρετισμού και της αγάπης, μια ανθρώπινη στιγμή που μοιάζει τόσο δυνατή αλλά ταυτόχρονα εύθραυστη.
Δύο μορφές ενώνονται, χάνονται η μία μέσα στην άλλη, θυμίζοντας πως στις πιο αληθινές σχέσεις, συχνά τα όρια μεταξύ του «εγώ» και του «εσύ» αρχίζουν να θολώνουν.
Η αγάπη και η σύνδεση δεν είναι στατικές- έχουν δυναμική κίνηση, σύνθεση και οργανικότητα. Με αυτό το έργο, με έναν τρόπο διερευνώ τη συντροφικότητα και την εύθραυστη αλλά βαθιά μεταμορφωτική φύση των ανθρώπινων δεσμών.

Αναστασία Γκινάκη

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΙΝΑΚΗ

Εγώ και εσύ

Έρωτας και θάνατος είναι τα δύο πιο πολυσυζητημένα θέματα, που πραγματεύεται η τέχνη σε όλες τις μορφές της. Από τη γκαλερί Sianti, με επιμέλεια της Ήρας Παπαποστόλου, επιλεχθήκαμε 27 εικαστικοί, προκειμένου να εμπνευστούμε από το ένα εκ των δύο, τον έρωτα. Για τον ποιητή Χριστιανόπουλο ο έρωτας είναι σαν τη θάλασσα, μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις. Μια ενδιαφέρουσα άποψη ενός φίλου, είδε τον έρωτα ως παρατεταμένη περίοδος παραμονής, σε μια πλευρά του ουρανού που σκάνε συνεχώς βεγγαλικά! Για μένα, ο έρωτας είναι μικρές στιγμές, κάτι σαν ρωγμές που μένουν χαραγμένες στη μνήμη μας και αφήνουν το αποτύπωμά τους πάνω μας αλλά και στην αιωνιότητα. Μια τέτοια στιγμή, παγίδευσα στον πίνακα «Εγώ και Εσύ» με τον οποίο πήρα μέρος, σ’ αυτή την όμορφη και εμπνευσμένη έκθεση.

Λαμπρινή Μποβιατσου, Από μακρυά, 2019, 135 x 92εκ, μολύβι και χρωματιστά μολύβια σε ξύλο και λάδι σε καθρέφτη

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΜΠΟΒΙΑΤΣΟΥ

«Από μακριά»

Ο Έρωτας δεν είναι υπόθεση κυρίως σαρκική. Αρχίζει απ’ το μυαλό, περνάει από την καρδιά και καταλήγει στο σώμα.
Ο Έρωτας πόρτες δεν κοιτά κι αν τις συναντήσει στο διάβα του, απλά τις διαπερνά. Έρχεται από μακριά, εμφανίζεται σαν άυλη μορφή όπου και να κοιτάξεις και σαν αόρατος μανδύας σε τυλίγει.
Ο Έρωτας διάφανα κάνει όλα τα ενδύματα. Κανένα ύφασμα δεν μπορεί να καλύψει τα αισθήματα ενός ερωτευμένου, ούτε να κρύψει τα θέλγητρα του ερωτικού αντικείμενο του πόθου σου.
Ο Έρωτας, σαν αλλόκοτος μηχανισμός κουρδίζει όλο το σύμπαν. Η ανατολή και η δύση, το φεγγαρόφωτο, οι δρόμοι, τα μπαλκόνια, τα έπιπλα, όλα αποκτούν νέο νόημα. Ο Έρωτας κινεί όλα τα οχήματα, πλοία, αεροπλάνα, τρένα και αυτοκίνητα υπάρχουν μόνο για να σε μεταφέρουν πιο κοντά στον αγαπημένο σου.
Έχει βελούδινα φτερά εύθραυστης πεταλούδας, θέλει απαλότητα, σεβασμό και θαυμασμό για να τον διατηρήσεις.
Έχει και σκάλες, τείχη και λαβυρίνθους. Ανήμπορος δείχνεται κι ο πιο σκληρός κι ο πιο θαρραλέος να αποφύγει τις παγίδες του.
Έχει και μάτια, μάτια ανυπόμονα σαν περισκόπιο που περιστρέφεται προς όλες τις κατευθύνσεις για να κοιτάς το πρόσωπο του αγαπημένου.

Νίκος Σίσκος

ΝΙΚΟΣ ΣΙΣΚΟΣ

Μια βαθύτερη αλήθεια για την ανθρώπινη ύπαρξη

Ο πίνακας αποπνέει μια δυναμική αλληγορία για τις ανθρώπινες σχέσεις και τα δεσμά που προκύπτουν από κοινωνικά πρότυπα, την τεχνολογία, και την ίδια την εικόνα μας.
Παρά τη διαφορετικότητα και το ότι βρίσκεται ο καθένας στο δικό του πλαίσιο, οι δύο φιγούρες συνδέονται, υποδηλώνοντας μια σύνθετη σχέση, όπου η αγάπη συνυπάρχει με τις προκλήσεις. Τα ιδανικά σώματα των δύο φιγούρων φαίνονται τέλεια και ανέγγιχτα, υπογραμμίζοντας τη σύγχρονη εμμονή με την εξωτερική εμφάνιση.
Η στάση των σωμάτων, παγωμένη και ακίνητη, θυμίζει τη στατικότητα της εικόνας στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού. Το γεγονός ότι επικοινωνούν μέσω μιας αλυσίδας, και όχι φυσικά, υποδηλώνει αποξένωση που συχνά ενισχύεται από την τεχνολογία.
Τα γυμνασμένα σώματα μαρτυρούν την πίεση να ανταποκρίνεται κανείς στα πρότυπα τελειότητας που προβάλλονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.  Παρόλο που οι δύο φιγούρες είναι συνδεδεμένες με αλυσίδα, υπάρχει αίσθηση μοναξιάς, καθώς δεν υπάρχει άμεση επαφή ή επικοινωνία.
Η αλυσίδα είναι ένας διπλός συμβολισμός. Ενώ ενώνει, την ίδια στιγμή λειτουργεί και ως μέσο περιορισμού. Με αυτό τον τρόπο αναφέρομαι στην εξάρτηση που μπορεί να δημιουργήσει μια σχέση.
Ο πίνακας, λοιπόν, λειτουργεί ως ένα σχόλιο για τη σύγχρονη κοινωνία, τις προσδοκίες που επιβάλλει, αλλά και τη φύση των ανθρώπινων σχέσεων.
Ανάμεσα στη σκληρότητα και την τρυφερότητα, την εξάρτηση και την αποξένωση, προβάλλεται μια βαθύτερη αλήθεια για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Σοφία Φωτιάδου

ΣΟΦΙΑ ΦΩΤΙΑΔΟΥ

Η ελκυστική δύναμης του έρωτα

Μια αφήγηση που μιλάει για τη στενή σχέση του έρωτα με την ομορφιά .Τα οπίσθια, τοποθετημένα  σε μια γωνία που θυμίζει καρδιά, λειτουργούν ως ένας καθρέφτης του αισθησιασμού και της ελκυστικής δύναμης του έρωτα. Το μαργαριτάρι σε σχήμα «δάκρυ», που αναδύεται από τη σχισμή, γεννιέται από τη χαρά και τη λύπη του έρωτα, θέλει  να εκφράζει την ευαισθησία, την ευθραυστότητα αλλά και την πολύτιμη φύση του, ως σύμβολο του πολύτιμου φορτίου που φέρει η αγάπη και η θηλυκή δύναμη. Το έργο υπονοεί ότι η αληθινή βασιλεία του έρωτα ανήκει στη γυναίκα ως αρχέτυπο του κάλλους, της ευαισθησίας.

Last modified: 27/03/2025