Τζουλιάνο Καγκλής: Πέρα από την αρχική ιδέα

Με την αίσθηση του ζωγραφικού χώρου, αναπτύσσεται δυναμικά, ακολουθώντας την έμφυτη ζωγραφική του ορμή

Ο βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών καλλιτέχνης παρουσιάζει στην αίθουσα τέχνης Έκφραση – Γιάννα Γραμματοπούλου την νέα του έκθεση με τίτλο «Νέα Εδέμ».
Ασαφείς εμμονές του, όνειρα και εικόνες που έχει δει μετατρέπονται σε ζωγραφικά έργα. Φτιάχνει ένα προσχέδιο με αφορμή μια αρχική ιδέα και στη συνέχεια παλεύει με τα υλικά του. «Σπάζοντας» την πρώτη εικόνα, «μουτζουρώνοντάς», «σβήνοντας», «ξύνοντας», ο Τζουλιάνο Καγκλής οδηγείται στο επιθυμητό για τον ίδιο αποτέλεσμα.

Ταχυδακτυλουργός

Η συμβατική εικόνα δεν ικανοποιεί τον ζωγράφο με αποτέλεσμα να κάνει οτιδήποτε για να την «χαλάσει», μέχρι να οδηγηθεί στην «ταλαιπωρημένη» και οικεία για τον ίδιο εικόνα. Το θέμα – αν και είναι αυτό που υποβάλλει τη γραφή του – γίνεται δευτερεύον και αυτό που κυριαρχεί είναι το ζωγραφικό-πλαστικό κομμάτι. Χρώματα, σχήματα, υφές.
Ο Τζουλιάνο Καγκλής δεν παύει να εξερευνά το κάθε χρώμα: μπλε, άσπρο, γαλάζιο, κόκκινο, μωβ, πράσινο. Μελετάει τις αρμονίες των χρωμάτων και το αισθητικό του αποτέλεσμα θέλει να είναι αρμονικό και ισορροπημένο. Με όλες, όμως, τις συγκρούσεις να υποβόσκουν: η ψυχολογική ένταση και οι συναισθηματικές διακυμάνσεις είναι εμφανείς στους πίνακές του.
Παράσταση και αφαίρεση δίνουν μάχη στα έργα του. Όσο για τον άνθρωπό του, παρουσιάζεται μικροσκοπικός, σε μια γωνιά, μέσα στο «χάος» του σύμπαντος, της φύσης, του κόσμου.
Ο Τριαντάφυλλος Πατρασκίδης, πρ. πρύτανης της ΑΣΚΤ, σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης: «Ο Τζουλιάνο, έχοντας βαθιά την αίσθηση του ζωγραφικού χώρου, αναπτύσσεται δυναμικά, ακολουθώντας την έμφυτη ζωγραφική του ορμή. Η δραστική πινελιά και η δραματική χρωματική διάθεση διεγείρουν βαθύτερες, πρωτόγονες μνήμες, ονειρικές επιθυμίες, ή εφιαλτικά όνειρα…»
Ο ίδιος λέει για ορισμένα από τα έργα του:

Ζωγράφος

Ο «ζωγράφος» όπως και ο «ταχυδακτυλουργός» είναι δύο θέματα που με στοιχειώνουν και επανέρχονται στη δουλειά μου αφού νιώθω πως δεν έχω εξαντλήσει τις δυνατότητες που υπάρχουν σε αυτά. Ο θαυμασμός μου για τον καλλιτέχνη που είναι φυλακισμένος στο πάθος του είναι η κεντρική ιδέα. Από εκεί ξεκινά μια χρωματική ιστορία σχημάτων, τόνων και υφών που συγκρούονται πάνω στο καμβά. Αν προσπαθήσω αρκετά με όλα αυτά και σταθώ τυχερός, θα μου αποκαλυφθεί μια νέα διάσταση του ίδιου θέματος.

Ένας τυφλός και ο σκύλος του σε ένα καλοκαιρινό resort. Ένα ειδυλλιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο ο παραθεριστής υπάρχει αλλά δεν το βλέπει. Αυτή η υποθετική ιστορία στριφογυρνούσε καιρό στο μυαλό μου και ήταν η αφετηρία για να δοκιμάσω να φτιάξω ένα έργο με πρόφαση το καλοκαίρι.

Το Δωμάτιο

Τα καλοκαίρια, μικρός, σε βραδινά ταξίδια με το πλοίο κοιτούσα από ψηλά τη θάλασσα για ώρα: κατάμαυρη, απειλητική, αλλά και μια πρόσκληση προς ανακάλυψη. Αυτό ήταν το κέντρισμα για να ξεκινήσω το έργο μου «το Δωμάτιο».

Last modified: 29/12/2017