Ο «τομογράφος» Γιάννης Αδαμάκης

Γράφει ο Γιώργος Μυλωνάς

Έχει πολλούς λόγους να υπερηφανεύεται το νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας» της Πάτρας. Μετά τη μεγάλη δωρεά του ιδρύματος «Αθανάσιος Στεφανόπουλος», διαθέτει ένα εργαστήριο Πυρηνικής Ιατρικής, κυριολεκτικά εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, που θα ζήλευαν μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας. Ο διευθυντής της ιατρικής υπηρεσίας του νοσοκομείου, Αθανάσιος Χονδρομάρας, πέτυχε να φέρει στην πρωτεύουσα της Αχαΐας μηχανήματα μοναδικής απεικονιστικής ακρίβειας, που μπορούν πολύ πρώιμα να εντοπίζουν νεοπλασίες ή εστίες άλλων νόσων.
Στο πρότυπο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα (414 τ.μ.) ξαφνιάζουν ευχάριστα τον επισκέπτη, όχι μόνο τα τεχνολογικά επιτεύγματα του νοσηλευτικού χώρου, μα και η υψηλή του αισθητική. Tο στέλεχος του νοσοκομείου πιστεύει στη σχέση τέχνης και ίασης γι’ αυτό και θέλησε να το προικίσει με έργα που δεν διακοσμούν τους τοίχους, αλλά ταξιδεύουν το βλέμμα σε χώρους που προσφέρουν εσωτερική γαλήνη. Είναι μια πράξη που αναγνωρίζει ότι η θεραπεία δεν αφορά μόνο το σώμα, αλλά και τη σκέψη, τη διάθεση.

O Γιάννης Αδαμάκης και ο διευθυντής της ιατρικής υπηρεσίας του νοσοκομείου, Αθανάσιος Χονδρομάρας στην απεικονιστική αίθουσα

Αρωγός στο αισθητικό κεφάλαιο υπήρξε ο αγαπημένος δημιουργός Γιάννης Αδαμάκης που παραχώρησε το δικαίωμα ψηφιακής εκτύπωσης εννέα έργων του για τον εικαστικό «εξοπλισμό» της κλινικής. Ο ζωγράφος δεν ανταποκρίθηκε απλώς στο κάλεσμα του ιατρού Αθ. Χονδομάρα. Ταξίδεψε από την Αθήνα στην Πάτρα και, με τη βοήθεια της Σοφίας Γεωργίου και της Μαρίας Γρηγοροπούλου, επιμελήθηκε προσωπικά την επιλογή και την τοποθέτηση των έργων στην απεικονιστική αίθουσα και στους διαδρόμους.
Η χειρονομία της δωρεάς του Αδαμάκη είναι μια πράξη αντίστασης στο γκρίζο της ασθένειας. Μέσα στη βουβή ένταση της στιγμής, το έργο τέχνης μπορεί να λειτουργήσει ως ανακοπή του άγχους της αναμονής, παρέχοντας μιαν ανάσα. «Ένα μικρό ταξίδι», «Νύχτα στην Πανεπιστημίου», ή «Στο λιμάνι», είναι έργα που ακροβατούν ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα και μετατρέπουν τον αποστειρωμένο χώρο του νοσοκομείου σε τόπο με συναίσθημα. Σαν ένα παράθυρο που ανοίγει προς έναν άλλον ορίζοντα, μετατοπίζοντας, έστω και για λίγο, το βλέμμα από την αγωνία στην ελπίδα.

Η τέχνη σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μετατρέπει τους στερεοτυπικούς «λευκούς τοίχους» ενός νοσοκομείου σε μια ζωντανή συλλογή χρωμάτων για να στρέψουν οι ασθενείς το βλέμμα τους εκεί και να αποσπαστεί η προσοχή τους για μια στιγμή στην ομορφιά, την ελπίδα, την αγάπη για τη ζωή. Η υλοποίηση αυτή της προτροπής του ΠΟΥ από το Γιάννη Αδαμάκη στους χώρους εργαστήριου Πυρηνικής Ιατρικής του Νοσοκομείου Άγιος Ανδρέας της Πάτρας.

Η εμπειρία της εξέτασης και της αναμονής είναι δύσκολη για τον ασθενή και τον συνοδό του. Ακόμη και αν ο χώρος δεν θυμίζει τίποτε από όσα βαραίνουν τα δημόσια νοσοκομεία, ακόμη κι αν όλα λειτουργούν όπως πρέπει, η απόφαση να ενταχθεί η τέχνη στην καθημερινότητα ασθενών, συνοδών και προσωπικού είναι μια κίνηση με βαθιά ανθρώπινη διάσταση. Και η τέχνη του Αδαμάκη δεν επιβάλλεται, αλλά εγγράφεται στον χώρο σαν ένας άλλος τομογράφος που ανοίγει τα «δεσμά» της εξέτασης και μεταφέρει το πνεύμα από τον κλοιό της ανησυχίας σε ένα άλλο σημείο αναφοράς – σε ένα φως που δεν είναι τεχνητό, αλλά υπαρξιακό.
Κεντρική εικόνα: Ο Γιάννης Αδαμάκης υπογράφει τις ψηφιακές εκτυπώσεις των 9 έργων που δώρισε στο Κλινικό Εργαστήριο Πυρηνικής Ιατρικής «Αθανάσιος Στεφανόπουλος»

Κεντρική εικόνα: Ο Γιάννης Αδαμάκης υπογράφει τις ψηφιακές εκτυπώσεις των 9 έργων που δώρισε στο Κλινικό Εργαστήριο Πυρηνικής Ιατρικής «Αθανάσιος Στεφανόπουλος»

Πηγή liberal.gr