Μαριτάσα Τσιμπλάκη: Το χάος ως κοχλάζων ωκεανός

Με αφορμή μια διάλεξη πάνω στο μαύρο τετράγωνο του Malevitsch, η νεαρή καλλιτέχνιδα γράφει για το χάος, τη μορφή ή την απόκρυψή της, την πνευματικότητα…

Σύμπαν είναι το σύνολο του χρόνου, του χώρου και των περιεχομένων τους. Προήλθε από το υπάρχον χάος, μέσα από τη μορφή, δηλαδή το μέτρο και την αρμονία. Πρώτος ο Πυθαγόρας το ονόμασε Κόσμο, δηλαδή Τάξις, εξ αιτίας της αρμονίας που επικρατούσε σε αυτό.
10-43 δευτερόλεπτο. Έχει συντελεστεί ήδη η Μεγάλη Έκρηξη και βρισκόμαστε στο απροσπέλαστο τείχος του Planck, όπου σταματούν όλες οι προσομοιώσεις τύπου CERN και όλες οι ριζοσπαστικές θεωρίες, όπως της σχετικότητας, της κβαντικής, της ανθρωπικής αρχής και της πολυπλοκότητας. Η ανακύκλυση, όπου τα σύμπαντα αλληλοαναδύονται αενάως, τα παράλληλα σύμπαντα, ο ντετερμινισμός και η απροσδιοριστία. Οι δομές Fractal και το Χάος εν τάξη. Ουσιαστική ταύτιση βρήκα κατά την έρευνά μου στη δήλωση «πως υπάρχει μια αόρατη από τις ανθρώπινες αισθήσεις, αλλά πραγματική και αντικειμενική πραγματικότητα, η οποία συνυπάρχει το ίδιο πραγματική, με αυτό που αποκαλούμε αισθητό κόσμο».
Ως χάρτη αναφορών καταθέτω καταρχήν μία διάλεξη πάνω στο μαύρο τετράγωνο του Malevitsch. Υπήρξε ο σπόρος να ασχοληθώ με το χάος, τη μορφή ή την απόκρυψή της, την πνευματικότητα. Η μακροχρόνια ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική, αγιογραφία κι εγκαυστική. Ένα όψιμο αλλά εντυπωσιακά επίμονο ενδιαφέρον για τις θεωρίες σύγχρονης φυσικής. Με κάποιο τρόπο, ακατάληπτο ακόμα, αυτά τα σημεία «έδεσαν» και προέκυψε η ενότητα Cosmos. Φιλοδοξία μου είναι να «αγγίξω» εικαστικά τις ανωτέρω θεωρίες, να «παρασυρθώ» διαισθητικά «στον κόσμο των ιδεών» και να επιστρέψω μέσω νευτώνειας φυσικής και ευκλείδειου χώρου.
Επειδή το εύρος της εικαστικής μου αφήγησης, εκτείνεται στον γνωστό και στον προς έρευνα «Κόσμο» αλλά και στην «νοόσφαιρα» (υπερβατικότητα και έμπνευση) κατά Vernadsky, είμαι υποχρεωμένη να σταχυολογήσω επιπλέον σημεία αναφοράς. Το εσχατολογικό της εικόνας του Malevitsch, το fractal αντικείμενο, όπου κάθε μέρος είναι πανομοιότυπο με το όλον και η σύγχρονη επιστημονική σκέψη όπου διαφοροποιείται όλο και περισσότερο από την κοινή λογική. Η ύλη είναι πλέον ένα πύκνωμα ενεργειακού ρεύματος. Αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας δεν είναι οι πραγματικές μορφές και τα σχήματα του Σύμπαντος αλλά οι προβολές τους, οι σκιές τους, μέσα σε μικρά τμήματα του Σύμπαντος, που λόγω του μεγέθους τους συμπεριφέρονται σαν Ευκλείδειοι χώροι και έτσι γίνονται αντιληπτοί από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Μήπως μας θυμίζει τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα; Η μορφή καθίσταται το βασικό αίτιο ουσίωσης της φύσης, ταυτίζεται ή την συναποτελεί καθώς για τον φιλόσοφο είναι ο κυρίαρχος σκοπός της. Στο σημείο αυτό ο λόγος του καλλιτέχνη και του φιλοσόφου συναντώνται, εφ’ όσον η μορφή διαμέσου της μορφοπλαστικής διαδικασίας καθίσταται ο κυρίαρχος σκοπός.
Η σκοτεινή ύλη, η σκοτεινή ενέργεια, αυτό που φαίνεται αλλά κυρίως αυτό που υπονοείται είναι τα πεδία που θέλησα να προσεγγίσω εικαστικά. Η απόλυτη παρουσία του μαύρου που όμως φιλοξενεί φωταύγειες, η πλαστικότητα και ο οσφρητικός πλούτος του κεριού και της μαστίχας, η λάμψη και στιλπνότητα του στιλβωτού χρυσού, σήκωσαν το βάρος της υλοποίησης. Ζωγραφικά, τρισδιάστατα, επιτοίχια και κατασκευαστικά επιδιώκουν να αποδώσουν το χάος ως κοχλάζων ωκεανό ενέργειας και το συνεχές «γίγνεσθαι». Η σύνθεση των αντιθέσεων μαύρο-τραχύ-σκοτεινό με χρυσό-λείο-φωτεινό, υποδηλώνει τον Κόσμο στην ολότητά του ή επιχειρεί να θέσει ερωτήματα αν το Χάος και η Δόξα μπορεί να είναι όψεις της ίδιας Φύσης και να σταθεί καταληκτικά στο θαύμα της δημιουργίας, στον Κόσμο τούτο τον μικρό, τον μέγα.

Η εικαστικός Μαριτάσα Τσιμπλάκη, παρουσίασε μέρος της έκθεσης της Cosmos, στην 4h Art Thessaloniki.
Η έκθεση φιλοξενείται στη γκαλερί artshot Sophia Gaitani ως τις 6 Δεκεμβρίου.