Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1980 όπου έζησε και εργάστηκε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του. Έφυγε από τη ζωή το 2021.
Από την παιδική του ηλικία μαθήτευσε στο σχέδιο δίπλα στον γλύπτη Φάνη Ραχούτη και παράλληλα στο Εργαστήρι Τέχνης Δημήτρης Μυταράς στο οποίο από μαθητής μετέπειτα υπήρξε και καθηγητής.
Με την ενηλικίωσή του ξεκίνησε τις ακαδημαϊκές του σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Κατάνιας, από όπου αποφοίτησε το 2005. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια των σπουδών του με καθηγητή τoν Antonio Bruno συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και Ιταλία. Η εκθεσιακή δράση των έργων του συνεχίζεται ακόμα και σήμερα με συνολικά 20 ομαδικές εκθέσεις και μία ατομική. Η ενασχόλησή του με την ζωγραφική επαφίεται κυρίως πάνω σε σπουδές του στο λάδι με απώτερο στόχο την ρεαλιστική απεικόνιση της σύγχρονης ελληνικής υπαίθρου ως εναπομείνασας μελλοντικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Επαγγελματικά εργάστηκε στον τομέα της εκπαίδευσης με αρκετά έτη διδακτικής εμπειρίας. Παράλληλα ασχολήθηκε με διάφορους τομείς των εικαστικών όπως η αγιογραφία, ψηφιδωτό, χάραξη και σκηνογραφία (συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Γιώργο Παλούμπη) καθώς δεν προσέγγισε τη ζωγραφική μονοδιάστατα, αλλά ως μια πολύπλευρη τέχνη που παρέχει πολλά πεδία ενασχόλησης και δημιουργίας. Έργα του κοσμούν δημόσια κτίρια της Ελλάδας. Υπήρξε μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ), της Κίνησης Εικαστικών Καλλιτεχνών «Πέραμα» και της Ομάδας Τέχνης 90.Ο Θεόδωρος Κεμίδης από τα πρώτα του κιόλας χρόνια ασχολήθηκε με τη ζωγραφική την οποία κατευθείαν αγάπησε. Η αγάπη του αυτή κατά τη διάρκεια των ετών έγινε πάθος που τον οδήγησε σε μονοπάτια αναζήτησης της γνώσης, της εκμάθησης αλλά και της ουσιαστικής κατανόησης της “θερμής” αυτής τέχνης. Με σεβασμό στη ζωγραφική και πλήρη συνείδηση της δύναμης της, παρέμεινε λάτρης του ρεαλισμού με συχνές διεξόδους στον εξπρεσιονισμό καθώς και στον σουρεαλισμό. Ελαιογραφίες, ακρυλικά, σχέδια και χαρακτικά μας οδηγούν από την μαγεία των χρωμάτων στη γοητεία του ασπρόμαυρου. Εξυμνώντας φύση και άνθρωπο έρχεται να μας δείξει τη δυναμική της στιγμής, αποτυπώνοντάς την τόσο σε μια μεγαλεπίβολη εκδοχή της όσο και στη διακριτική σημαντικότητα της απλότητας. Η αγάπη του για την συνύπαρξη της αρμονίας και του χάους στον κύκλο της ζωής, λειτούργησε αυτοπροσδιοριστικά ώστε να οδηγηθεί στις δικές του προσωπικές και καλλιτεχνικές ισορροπίες
Last modified: 06/04/2022
