Γιώργος Ξένος – Μια αφορμή για να πετάξει η ελεύθερη σκέψη…

Τα φίδια, φόβοι που σέρνονται. Τα χέρια, όχλος που φλέγεται…                                                                                                                                                                                                              

Το πρώτο δημόσιο κτίριο του νεότερου ελληνικού κράτους λειτουργεί ξανά με αίθουσα εκδηλώσεων και περιοδικών εκθέσεων στη νότια πτέρυγα του. Το Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο Αίγινας ( πρώην φυλακές) φιλοξενεί αυτήν την περίοδο την έκθεση του Γιώργου Ξένου με τίτλο «Η Ελευθερία του Εγκλεισμού» η οποία είναι πραγματικά εντυπωσιακή.
Το πρώτο πράγμα που συναντάς στην εσωτερική αυλή του μνημειώδους κτιρίου είναι ένα ξεχωριστό σύμπαν με ανθρώπινες μορφές από σίδηρο που έχουν τοποθετηθεί όλες μαζί με συγκεκριμένη απόσταση ανάμεσα τους. Οι μορφές μπλέκονται μεταξύ τους σε έναν μουσικό ρυθμό που, σε συνδυασμό με το βάρος της ιστορίας του κτιρίου, προκαλούν στον θεατή δέος.
Μόλις εισέρχεσαι στον εσωτερικό χώρο του κτιρίου συναντάς στο πάτωμα φίδια από πηλό και έργα που συμβολικά παραπέμπουν στην υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου.
Χέρια αληθινές κραυγές και δέντρα που μοιάζουν με ανθρώπους διεκδικούν την ελευθερία τους με τα χέρια – κλαδιά υψωμένα προς τον ουρανό. Χώροι περισυλλογής έτοιμοι να βγουν από το κάδρο με το φορτίο σκέψεων που δεν μπορούν να βρουν φωνή. Πνιγηρά δωμάτια όλο ένταση που όμως οδηγούν στο φως. Έργα μεγάλων διαστάσεων που παίρνουν μνημειώδες χαρακτήρα. Ύφος εξπρεσιονιστικό, δυναμικές γραμμές και φόρμες που θέλουν να ξεφύγουν από τα όρια. Ανθρώπινες φωνές που αποζητούν απεγνωσμένα να ακουστούν και που τελικά η επιθυμία τους υλοποιείται.  
Τα φίδια, οι φόβοι που σέρνονται. Τα χέρια, ο όχλος που φλέγεται. Τα πρόσωπα, οι εγκλωβισμένοι που απελευθερώνονται. Ο εγκλεισμός, αφορμή για να πετάξει ελεύθερη η σκέψη. Όλα σε μαύρο άσπρο, με μόνο μία φωτεινή εξαίρεση.
Η έκθεση θα μπορούσε να περιγραφεί με τους στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου: «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές/ κι αν ο κλοιός στενεύει/ ο νους μας είναι αληταριό/ που όλο θα δραπετεύει».

Last modified: 20/08/2023