Αθηνά Λατινοπούλου: Δεν είμαι κεφάτη, γυρίζω από… το σούπερ μάρκετ

Από το 2010 ως το 2013 στην Ταϊπέι ομάδα καλλιτεχνών ηγήθηκε  κινητοποίησης για την αντιμετώπιση της φτώχειας, της ακρίβειας, των προβλημάτων στη στέγαση κλπ. Γύρω από τους καλλιτέχνες συντάχτηκαν φοιτητές, επαγγελματίες, νοικοκυρές, πολίτες από κάθε τάξη. Θεωρήθηκε το πρώτο μεγάλο χτύπημα στη σκληρότητα της νεοφιλελεύθερης αστικής ανάπτυξης. Δέσποσαν δύο έργα «Ο Μικρός Μπαρμπαρόσα» (ξεκάθαρος ο συμβολισμός) και «Η Μαγειρική στην Πρώτη Γραμμή». Τα δύο έργα ερμηνεύτηκαν ως αντίδραση στην ανεξέλεγκτη συνεργασία (και ανοχή) της εξουσίας με εταιρείες στην κερδοσκοπία γης, προϊόντων πρώτης ανάγκης και άλλων αγαθών με συνακόλουθη παραβίαση των βασικών δικαιωμάτων των πολιτών. 
Στην πρωτοφανή συμμετοχή ομάδων από διαφορετικούς χώρους  τέχνης παρουσιάστηκαν ζωγραφική, γλυπτική, περφόρμανς, χορός, γραφή, γκράφιτι, γραφιστικά σχέδια και φωτογραφία.
Βλέπετε η ακρίβεια, το πρόβλημα στέγης, η ανεργία δεν είναι αποκλειστικότητα της χώρας μας. Το κακό είναι γενικό καθώς χάριν της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού οι έχοντες και κατέχοντες έγιναν βουλιμικά τέρατα. 
Πριν από πενήντα χρόνια ο Άντι Γουόρχολ και οι σύγχρονοι του χρησιμοποίησαν χιούμορ και ειρωνεία (κατά κάποιο τρόπο)  παρουσιάζοντας την καταναλωτική επιδημία στην αμερικάνικη κοινωνία. Μια επιθετική κουλτούρα που γρήγορα επικράτησε και στην Ευρώπη.
Έλα όμως που τα πράγματα άλλαξαν. Αν σήμερα μας έδειχναν στην τηλεόραση μια «φευγάτη» νοικοκυρά να τραγουδά «Είμαι κεφάτη γυρίζω απ’ το Βερόπουλο» θα πετούσαμε τις τηλεοράσεις από το παράθυρο. Θα τα παίρναμε στο κρανίο όπως γράφει και η Αθηνά Λατινοπούλου στην εισαγωγή της νέας της έκθεσης «Το καλάθι της νοικοκυράς». Η Αθηνά είναι μαθημένη στα δύσκολα. Μπορεί να συγκινήθηκε -όπως όλοι μας -όταν διάβασε το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα, αλλά η ίδια δεν θα ήθελε να είναι στη θέση της Κάρεν. Η καλλιτέχνιδα, όπως διαβάσαμε και στα αυτοβιογραφικά της κείμενα επιλέγει να παλεύει κι αυτό το κάνει από μικρή. Και όπως εξομολογείται για την παρούσα έκθεση: «Μέσα από το έργο του, ο καλλιτέχνης, οφείλει νομίζω, να  περνάει ιδέες και μηνύματα που έχουν πολιτική και κοινωνική χροιά, να παίρνει θέση για τα γεγονότα της εποχής του, να καταδικάζει, να επικρίνει, να στηρίζει. 
Όταν η σκληρότητα μιας βίαιης  πραγματικότητας, γίνεται έργο τέχνης, όταν ο καμβάς γίνεται όπλο στα χέρια του καλλιτέχνη, (Πικάσο Γκουέρνικα) για να καταδικάσει μια αλήθεια που σοκάρει, τότε συνειδητοποιεί κανείς, πόσο δυνατή μπορεί να είναι η τέχνη και πώς μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο έκφρασης, αλλά και  καθοδηγητικό εργαλείο αφύπνισης.
Ο Πικάσο είπε: Το έργο τέχνης δεν εξυπηρετεί μόνο τον τοίχο που θα κρεμαστεί ούτε το τραπεζάκι που θα τοποθετηθεί ούτε τις τσέπες κάποιων που δημοπρατούν, αλλά εξυπηρετεί πάνω απ’ όλα τις συναισθηματικές ανάγκες των ανθρώπων!
Έτσι κι εγώ, τα πήρα στο κρανίο, όπως λένε, φυσικά από την ακρίβεια των καταναλωτικών αγαθών στο Σούπερ Μάρκετ. Άρχισα να βλέπω τα προϊόντα υπερμεγέθη.
Φεύγοντας και μπαίνοντας στο σπίτι,  άφησα  τα ψώνια τραβώντας ίσια για το ατελιέ μου. Μια καινούργια ιδέα έλαμψε στο μυαλό μου κι εκεί έβγαλα όλο τον θυμό μου φτιάχνοντας το πρώτο έργο διαμαρτυρίας».
Στη νέα της έκθεση η Αθηνά Λατινοπούλου μας ξεναγεί στα ράφια και τους πάγκους του δικού της σούπερ μάρκετ. Μια έκθεση διαμαρτυρίας, αγανάκτησης και απογοήτευσης. Η καλλιτέχνιδα με την καινούργια της δουλειά εκφράζει όλους όσοι τα …παίρνουμε στο κρανίο κάθε φορά που πάμε στο σούπερ μάρκετ. Επιμέλεια έκθεσης: Γιάννης Κολοκοτρώνης

Last modified: 21/10/2024