Ήρα Παπαποστόλου: …αρκεί να είμαστε αληθινοί!

Λέμε ο κόσμος  είναι αφυπνισμένος, όμως  η επανάσταση μου  χωράει μόνο  σε μια έξυπνη ατάκα στα social media

Στην Ήρα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Έχει επιλέξει ότι δεν την ενδιαφέρουν οι καμπύλες. Οι γωνίες της είναι οξείες: σταράτες, ξεκάθαρες, αληθινές. Οι φίλοι είναι φίλοι, οι γνωστοί είναι γνωστοί, η αλήθεια είναι μία. Ο καλλιτέχνης που αποζητά την κριτική της πρέπει να είναι έτοιμος να ακούσει την αλήθεια.
Η Ήρα σαν συγγραφέας δεν είναι κάτι διαφορετικό από τη ζωή της. Δεν πλάθει ένα κόσμο ψεύτικο όπου οι ήρωες μοιράζονται ρόλους ανάλογα με την πλοκή που «σκαρώνει». Μπορεί να το κάνει, αλλά δεν θέλει. Οι ήρωες της Ήρας Παπαποστόλου είναι γήινοι, αληθινοί, συνηθισμένοι άνθρωποι που όπως σε όλους εμάς τους συνηθισμένους, καθημερινούς ανθρώπους πολλά μπορούν να αλλάξουν από μια στιγμή στην άλλη.
Η Ήρα δανείζεται τις ιστορίες της από το χώρο της, από τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, από τους ανθρώπους που καθημερινά ζει μαζί τους είτε είναι εικαστικοί καλλιτέχνες είτε απλά γνωστοί και φίλοι. Έχει τον τρόπο να στήσει αυτές τις οικείες ιστορίες και να τις κάνει ενδιαφέρουσες. Δεν πλάθει τους χαρακτήρες αλλά γνωρίζει να τους αποκωδικοποιεί και να μας τους συστήνει. Έτσι και στο καινούργιο της βιβλίο «Πάντα Αργά» μας παίρνει από το χέρι και πάμε μαζί της στο σαλόνι της κλινικής, μοιραζόμαστε τις αγωνίες της Άννας, μας εκνευρίζουν οι γονείς του Πέτρου, περιμένουμε με αγάπη την έκθεση του γλύπτη που κέρδισε την ελευθερία του, παρακολουθούμε το ενδιαφέρον επάγγελμα της Μυρσίνης.
Η Ήρα με τις οξείες γωνίες και τις σταράτες απόψεις, αγαπά τους ήρωες της, συμπαραστέκεται στις αδυναμίες τους, συμπάσχει στις αναποδιές τους, θέλει να ανακαλύπτει λύσεις

…Θέλω να σου πω ότι θα φύγω/έχω δρόμο μπροστά/Δεν θέλω πια τις συμβουλές σου/ αλλά να είμαι μόνη με τα λάθη μου.

Την Ήρα τη γνώριζα όταν ξεκίνησε η μαγική περιπέτεια του art22.gr. Μια από τις νεότερες, σε ηλικία, ιστορικούς τέχνης συνέδεσε μεγάλο μέρος της ως τώρα πορείας της με το διαδικτυακό περιοδικό μας. Μας συνδέουν τόσα πολλά. Έχουμε περάσει ατέλειωτες ώρες συζητώντας για τη δουλειά μας και τους ανθρώπους της. Η Ήρα μετράει πάμπολλες  κριτικές, συζητήσεις με καλλιτέχνες, άρθρα και σημειώσεις. Πάντα απολαμβάνω τις υπέροχες εκθέσεις που οργανώνει και που έχω το προνόμιο να ζω από πρώτο χέρι τους στόχους και τις αγωνίες της.
Το «Πάντα Αργά» είναι το ένατο βιβλίο της με τρία διηγήματα και 21 ποιήματα. Με εντυπωσιάζει ο τρόπος που μπορεί να συλλάβει την ιδέα ενός βιβλίου. Θα γελάσει δυνατά, θα αναφωνήσει «μα αυτό είναι θεϊκό» και με το που θα πάει σπίτι θα στρωθεί στο γράψιμο.
Το διήγημα της «45 μοίρες» έχει βραβευτεί στο διαγωνισμό της εφημερίδας «Το Βήμα» με θέμα μια ιστορία για την κρίση. Είναι ένα από τα τρία διηγήματα του «Πάντα Αργά».
«Ήρα μου, πρέπει να κάνουμε μια παρουσίαση του βιβλίου σου στο art22» της λέω.
«Είναι σωστό κ. Τζιμούρτα; Το δικό μου βιβλίο στο δικό μας περιοδικό;»
«Και; Όχι μόνο είναι σωστό, αλλά και επιβεβλημένο. Χώρια που το βιβλίο σου είναι υπέροχο».
Περάσαμε ένα απόγευμα στη βεράντα, αλλά συνέντευξη δεν έγινε. Γελάσαμε, ήπιαμε τα καφεδάκια μας, φάγαμε τα γλυκάκια μας, μιλήσαμε για όλα. Για ζωγραφική, για καλλιτέχνες, για γκαλερί, για μουσεία… και όταν ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το βιβλίο αποφασίσαμε να στείλω τις ερωτήσεις μέιλ. Συμβαίνουν αυτά στους φίλους…

• Το βιβλίο σου είναι μια ζωντανή, αληθινή και αβίαστη καταγραφή γεγονότων, χαρακτήρων και συναισθημάτων. Πώς και προσεγγίζεις την εμπειρία και κυρίως τις ζωές των άλλων;

Δεν προσεγγίζω μόνο τις στιγμές ζωής κάποιου άλλου. Πρόκειται και για δικές μου στιγμές που θα μπορούσαν να είναι και πολλών άλλων ανθρώπων. Όμως, γενικά, μου αρέσει πολύ να μπαίνω στη θέση άλλων τους οποίους ακούω προσεκτικά και έτσι μπορώ στη συνέχεια να καταγράψω το βίωμα ή το συναίσθημά τους.

• Παίρνεις την ευθύνη μιας ολοζώντανης και κριτικής εικόνας του σήμερα.

Μου αρέσει το σήμερα. Είναι αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή και άρα αφορά σε πολλούς από εμάς. Το σήμερα ακριβώς έχει ενδιαφέρον γιατί είναι εδώ ολοζώντανο, μαθαίνουμε από αυτό και μπορούμε να ασκήσουμε και κριτική σ’ αυτό.

• Οι ιστορίες σου οδηγούν σε άλλες ιστορίες. Δίνουν την εντύπωση ότι είναι ιστορίες γνωστών και φίλων, από στόμα σε στόμα, που όμως κατορθώνεις να αποφεύγεις και το παραμικρό στοιχείο κουτσομπολιού.
  

  Πορτρέτο της Ήρας Παπαποστόλου από το Δήμο Σκουλάκη. Το πρώτο της βιβλίο αφορούσε στο έργο του Σκουλάκη

Είναι ιστορίες γνωστών και φίλων ως ένα σημείο. Το κουτσομπολιό δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Μου αρέσει μόνο να μιλάω για γεγονότα άλλοτε πραγματικά και άλλοτε φανταστικά που ίσως έχουν κάτι να πουν στον αναγνώστη, να τον αφυπνίσουν ή να του δείξουν κάποιες ξεχασμένες αξίες.

• Ποια είναι η εμπειρία που έχεις κερδίσει μέσα από το γράψιμο;

Με το γράψιμο μπορώ να βάζω αυτά που αισθάνομαι και σκέφτομαι σε λέξεις και να τα μοιράζομαι ευκολότερα με άλλους ανθρώπους.

• «Xαρτογραφείς» στο μυαλό σου το ποίημα; Κάποια ποιήτρια είπε ότι δεν βλέπει την ποίηση ως εξομολογητήριο και κάποια άλλη ότι τις στιγμές του οίστρου επικοινωνεί με τον άγνωστο αναγνώστη.

Πρώτα απ’ όλα δεν θεωρώ ότι είμαι ποιήτρια. Ήταν ένας διαφορετικός αναγκαίος για μένα τρόπος να εκφραστώ. Το κάθε ποίημα βγήκε αβίαστα χωρίς κάποια προεργασία. Αν θέλεις, η προεργασία γινόταν όσο παρατηρούσα τους ανθρώπους γύρω μου καθώς και τη φύση.

• Έχω την εντύπωση ότι για σένα ο έρωτας είναι αδιαπραγμάτευτος.

Ο έρωτας είναι ίσως το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή μας. Χωρίς αυτόν πιστεύω ότι δεν είμαστε απολύτως τίποτα.

• Σε ενδιαφέρει η απελευθέρωση από κάθε άποψη. Έχεις μια γωνία για ό,τι θεωρείς δικό σου.

Δικό μου θεωρώ ότι είναι ό,τι μπορεί να απελευθερώσει και κάποιον άλλο.

• Η γενιά σου, τα προβλήματα της, τα προδομένα όνειρα, η απαξιωμένη κοινωνία, η χυδαιότητα της πολιτικής είναι θέματα στα οποία επιστρέφεις συνεχώς. Πιστεύεις ότι σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή οι συγγραφείς και οι ποιητές απλά καταγράφουν γεγονότα ακολουθώντας τη ροή του μοιραίου;

Ζώντας σε αυτήν την κοινωνία δεν μπορούμε παρά να καταγράφουμε γεγονότα. Δεν ξέρω αν υπάρχει δρόμος χωρίς επιστροφή αλλά ροή του μοιραίου υπάρχει

• Τα κείμενα σου είναι η ηλικία σου. Πώς βλέπεις τη συγγραφέα Ήρα στα 60 της;.

Πάντα σύμφωνα με την εσωτερική της ηλικία.

• Στο βιβλίο σου υπάρχει η περίπτωση ενός σύγχρονου Χαλεπά. Αν και οι εποχές έχουν αλλάξει υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν μπορούν να δεχτούν την ιδιαιτερότητα ενός δικού τους ανθρώπου και τον οδηγούν εκεί που οδήγησαν τον Χαλεπά και έναν από τους ήρωες σου, τον Πέτρο. ΄Άλλες εποχές, άλλες συνθήκες, άλλα παρόμοιες νοοτροπίες.

Η ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου είναι η δύναμή του. Αλίμονο αν δεν πολεμήσει ο ίδιος για την αναγνώρισή της.

• Τελικά έχεις φθάσει στο «ποτάμι» η ακόμη αναζητάς το δρόμο που θα σε πάει εκεί που υπάρχει η αληθινή κάθαρση και ελευθερία.

Κάθαρση και ελευθερία υπάρχει κάθε μέρα αρκεί να είμαστε αληθινοί. Όσο πιο πολύ είμαστε ο εαυτός μας θα την γευόμαστε όλο και περισσότερο.

Last modified: 19/10/2018