Η νέα εικαστική περίοδος ξεκίνησε με δυσκολίες για τους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στα πεδία της τέχνης αυξάνοντας όλο και περισσότερο τις διαδικτυακές εκθέσεις και μειώνοντας τις δια ζώσης επισκέψεις των φιλότεχνων στους χώρους τέχνης. Η νέα πραγματικότητα επιβάλλει τους δικούς της κανόνες και δημιουργεί ποικίλους προβληματισμούς για την εξέλιξη των εικαστικών δραστηριοτήτων. Αντίθετα με άλλες χώρες που ανέβαλαν κάθε μεγάλη εμπορική συνάντηση σύγχρονης τέχνης, η φετινή Art Paris έλαβε χώρα στις αρχές Σεπτεμβρίου προσαρμοσμένη σ’ ένα καινούριο μοντέλο και θέτοντας σε απόλυτη προτεραιότητα την ασφάλεια των συμμετεχόντων και των επισκεπτών της.
Μεταξύ των συμμετεχόντων στους συμμετέχοντες η νεαρή γκαλερίστρια Segolène Brossette κατάφερε να ξεχωρίσει και να ενταχθεί από τους διοργανωτές της art fair στις «υποσχόμενες γκαλερί» καλώντας τους επισκέπτες να δώσουν μια επιπλέον προσοχή στο χώρο της. Η νεαρή Segolène ξεκίνησε το επιχειρηματικό της εγχείρημα το 2015, όταν αποφάσισε να νοικιάσει τον πρώτο της χώρο και να στήσει εκεί τη γκαλερί της, ακολουθώντας όπως η ίδια σημειώνει το όνειρό της. Σύντομα το όνειρο αυτό εξελίχθηκε τόσο θετικά ώστε σήμερα να βρίσκεται σε μια από τις πιο γνωστές γειτονιές του Παρισιού, στο Saint-Germain, και να γειτονεύει με μερικές από τις πιο γνωστές και εμπορικές γκαλερί της Γαλλίας.
-
Πότε και πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη σύγχρονη τέχνη και τι καθόρισε την επιλογή σας να γίνετε τελικά γκαλερίστρια;
Στο γυμνάσιο ήθελα να γίνω ψυχολόγος – πιο συγκεκριμένα ψυχαναλύτρια – αλλά γρήγορα είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα καταφέρω να έχω την απαραίτητη πελατεία. Σκέφτηκα επίσης ότι μέσω της επαφής μου με τους καλλιτέχνες, αντί να έχω ασθενείς σε καναπέδες, θα έχω τελικά γύρω μου έργα τέχνης. Πιστεύω βαθιά, όπως αναφέρεται και στο Spleen του Baudelaire, ότι η τέχνη αποτελεί έναν μοναδικό τρόπο ψυχολογικής και πνευματικής ανόδου. Κάπως έτσι άρχισα λοιπόν να ενδιαφέρομαι για την διοργάνωση εκθέσεων: να εντοπίσω χώρους, να ανακαλύψω καλλιτέχνες και σιγά-σιγά αυτά τα σχέδια έγιναν όλο και μεγαλύτερα. Εκείνη την εποχή, συνεργαζόμουν παράλληλα με άλλους ειδικούς του χώρου στα πλαίσια της διοργάνωσης μεγάλων εκθέσεων και σε μπιενάλε. Το 2015 βρήκα όμως έναν απίστευτο χώρο που με έκανε να θέλω να αφοσιωθώ 100% στο επάγγελμα της διεύθυνσης γκαλερί. Αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να ακολουθήσω το όνειρο.
-
Ο χώρος των γκαλερί είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός. Πώς είναι ωστόσο η επικοινωνία μεταξύ των ιδιοκτητών γκαλερί;
Προσωπικά, ήμουν και είμαι πάντα ανοιχτή για συνέργειες γιατί πιστεύω ότι κάθε συνάντηση μ’ ένα έργο είναι πολύ προσωπική. Κάθε γκαλερί έχει τη δική της γραμμή και ξεχωρίζει για τους καλλιτέχνες που εκπροσωπεί. Αν βρίσκομαι σήμερα πλέον στη συνοικία του Saint-Germain, είναι ακριβώς από την επιθυμία μου να βρίσκομαι πιο κοντά σ’ άλλες γκαλερί και να εκμεταλλευτώ διαδρομές όπως #VisitonsNosGaleries, Photo Saint Germain ή το Gallery Weekend του Παρισιού που ενώνουν τους φιλότεχνους και όλους εμάς που ανήκουμε στον επαγγελματικό αυτό χώρο.
-
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος ενός γκαλερίστα; Είναι απλώς το εμπόριο; Η αναζήτηση και η υποστήριξη νέων ταλέντων; Ή ένας καλός συνδυασμός και των δύο;
Κατά τη γνώμη μου, ο ιδιοκτήτης μιας γκαλερί πρέπει να είναι ερευνητής, έμπορος, συγγραφέας, webmaster, εκδότης, σκηνογράφος, ψυχολόγος, με επικοινωνιακές ικανότητες, ακόμη και μάστορας θα έλεγα, έτοιμος να βάψει και να κρεμάσει όταν αυτό χρειαστεί για μια έκθεση.
-
Είναι πραγματικά η Γαλλία χώρα συλλεκτών; Υπάρχει πραγματική ανάγκη για μια παρισινή γκαλερί να ανοιχτεί και στο εξωτερικό, σ’ ένα πιο διεθνές κοινό;
Στη Γαλλία υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για την τέχνη και επίσης για τους νέους καλλιτέχνες σε αντίθεση με άλλες χώρες που αναζητούν μόνο αναγνωρισμένους σε αξία καλλιτέχνες. Ωστόσο, παραμένει για τους γκαλερίστες ένας καθημερινός αγώνας η εύρεση νέων συλλεκτών και η πώληση. Ναι χρειαζόμαστε λοιπόν μια διεθνή παρουσία. .
-
Για εσάς και σύμφωνα με την εμπειρία σας, ποιος είναι ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης; Ο όρος «ανερχόμενος» χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Είναι μια έννοια που συνδέεται με μια εποχή, μια πνευματική προσέγγιση, ένα επίπεδο εμπειρίας;
Για εμένα οι ανερχόμενοι καλλιτέχνες δεν είναι όσοι αποφοίτησαν μόλις από την Σχολή Καλών Τεχνών. Πρόκειται για καλλιτέχνες που έχουν βιογραφικό σημείωμα, έχουν ήδη εκτεθεί στην αγορά τέχνης για κάποια χρόνια αλλά δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμη. Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα αναγνώρισης. Ο όρος «ανερχόμενος» μπορεί να χαρακτηρίσει πολλούς καλλιτέχνες σήμερα. Δυστυχώς όμως, μερικοί θα παραμείνουν σε αυτή την κατηγορία ίσως για πάντα.
-
Όλα ξεκίνησαν λόγω της ιδιαίτερης ευαισθησίας για την φωτογραφία. Τα τελευταία χρόνια, πολλαπλασιάστηκαν τα βιβλία, οι εκθέσεις και οι εμπορικές εκδηλώσεις που είναι αφιερωμένα στις δουλειές των φωτογράφων. Μπορούμε να μιλήσουμε για έναν φωτογραφικό «πανικό»;
Η ιστορία της φωτογραφίας είναι πολύ πρόσφατη σε σύγκριση με αυτή της ζωγραφικής ή τη γλυπτικής. Και πιστεύω ότι πρέπει να διανύσουμε ακόμη πολύ δρόμο προτού να αναγνωριστεί πραγματικά. Ακούω πάρα πολλά για την απόσταση μεταξύ της σύγχρονης τέχνης και της φωτογραφίας. Είτε σε σαλόνια είτε σε πλειστηριασμούς, υπάρχει ξεχωριστό τμήμα φωτογραφίας και τμήμα σύγχρονης τέχνης. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα ράφια των βιβλιοπωλείων. Παρ ‘όλα αυτά, ναι υπάρχει μια πραγματική «τρέλα» για αυτό το μέσο, όπως επιβεβαιώνεται και από τον αριθμό των εκθέσεων και των ειδικών φεστιβάλ (π.χ. Paris Photo, ετήσια φωτογραφική συνάντηση στην Arles). Ωστόσο, θα ήθελα να είναι σε θέση να συμμετέχει ένας φωτογράφος σε φεστιβάλ και εμπορικού διεθνούς χαρακτήρα εκδηλώσεις που δεν είναι απαραίτητα εξειδικευμένα μόνο στο φωτογραφικό μέσο.
-
Η νέα εικαστική περίοδος ξεκίνησε για την γκαλερί σας με τη φωτογραφική έκθεση The Great Year από τον ταλαντούχο Fabien de Chavanes. Πριν ολοκληρώσουμε τη συζήτησή μας, θα ήθελα να σας ρωτήσω, πώς θα θέλατε να εξελίξετε τον προγραμματισμό της γκαλερί σας για φέτος παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν λόγω της υγειονομικής κρίσης.
Προτεραιότητά μου είναι να τοποθετήσω τη φωτογραφία και το σχέδιο στη σύγχρονη τέχνη. Αυτά τα δύο μέσα αποτελούν αφετηρία για αυτούς τους καλλιτέχνες που συνεργάζομαι χωρίς να είναι απαραίτητα όμως δεσμευτικά. Κάθε καλλιτέχνης έχει ένα μήνυμα να μας μεταφέρει, είτε πρόκειται για τον πολιτισμό μας είτε για τον κόσμο γύρω μας. Οι καλλιτέχνες είναι οραματιστές. Αντιλαμβάνονται τον κόσμο με την ψυχή τους. Πάνω απ’ όλα, είναι όντα προικισμένα με μεγάλη ευαισθησία που, χάρη στην τέχνη τους, καταφέρνουν να την μοιραστούν και μαζί μας.
Ακόμα κι αν βαθιά μπορεί να υπάρξει πολλή ταλαιπωρία, οργή και πλήξη, καταφέρνουν να εξαγάγουν την πεμπτουσία ενός υγρού από το οποίο παραμένει μόνο μια λεπτή και νοσταλγική μυρωδιά και το οποίο παραμένει χαραγμένο στο αναμνήσεις σαν μια madeleine του Proust.
Last modified: 21/10/2020