44 καλλιτέχνες πραγματεύονται τις διαδρομές του Μεγάρου Σλήμαν

Η έκθεση σύγχρονης τέχνης  «wanderlust(φιλαποδημία)/all passports» με τη συμμετοχή 44 καλλιτεχνών σύγχρονης τέχνης φιλοξενείται στο Μέγαρο Σλήμαν. Η έκθεση πραγματοποιείται σε διάφορούς χώρους του μεγάρου σε επιμέλεια Κώστα Πράπογλου.

Μανώλης Μπαμπούσης, «Mon Repos – H ξεκούρασή μου». Με την εγκατάσταση του ο καλλιτέχνης εμβαθύνει υποδόρια στα περίπλοκα θέματα του ταξιδιού, της φύσης, των υπηρεσιών φιλοξενίας και της ανάπαυσης.

Παρουσιάζουν έργα τους οι καλλιτέχνες Εοζέν Αγκοπιάν (Ελλάδα), Άννα Αμπαριώτου (Ελλάδα), Λυδια Ανδριώτη (Ελλάδα), Άννα Αντάρτη (Ελλάδα), Κλίτσα Αντωνίου (Κύπρος), Θωμάς Βαλιανάτος (Ελλάδα), Απόστoλoς Φ. Βέττας (Ελλάδα), Robert Cahen (Γαλλία), Asaf Gam Hacohen (Ισραήλ), Κλειώ Γκιζελή (Ελλάδα), Ειρήνη Γκόνου (Ελλάδα), Λυδία Δαμπασίνα (Ελλάδα), Susan Daboll (ΗΠΑ), Άντζη Δρακοπούλου (ΗΠΑ), Σοφία Ζαράρη (Ελλάδα), Μάρω Ζαχαρογιάννη (Ελλάδα), Ελένη Zερβού (Αγγλία), Harriet Hedden (Αγγλία), Michal Heiman (Ισραήλ), Daniel Hill (ΗΠΑ), Αννίτα Καλημέρη (Ελλάδα), Γιώργος Κοντονικολάου (Ελλάδα), Stevie Love (ΗΠΑ), Χάρη Μαρίνη (Ελλάδα), Νεφέλη Μασία (ΗΠΑ), Jonas Mekas (ΗΠΑ), Στέλλα Μελετοπούλου (Ελλάδα), Μανώλης Μπαμπούσης (Ελλάδα), Δημήτρης Μυλωνάς (Ελλάδα), Sandra Osborne (ΗΠΑ), Κρίτων Παπαδόπουλος (Αγγλία), Άντα Πετρανάκη (Ελλάδα), Λία Πέτρου (Ελλάδα), Λίνα Πηγαδίωτη (Ελλάδα), Pipilotti Rist (Ελβετία), Δημήτρης Σάββα (Κύπρος), Εύη Σαββαΐδη (Ελλάδα), Ισμήνη Σαμανίδου (Αγγλία/Ελλάδα), Δήμητρα Σκανδάλη (Ελλάδα), Jesse Leroy Smith (Αγγλία), Μαριάννα Στραπατσάκη (Ελλάδα), Tonoptik (Μαυροβούνιο), Κλαίρη ΤσαλουχίδηΧατζημηνά (Ελλάδα), Νίκος Τρανός (Ελλάδα).

Εοζέν Αγκοπιάν, «I Changed My Route to Have Your Gaze», εγκατάσταση

Χτισμένο από τον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ (1837-1923) το 1890 για την οικογένεια του Ερρίκου Σλήμαν, το μέγαρο ξεκίνησε τη ζωή του ως συγκρότημα οικογενειακών κατοικιών. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, χρησιμοποιήθηκε για να στεγάσει το Αρσάκειο εκπαιδευτικό ίδρυμα, έγινε ξενοδοχείο για σύντομο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια μετατράπηκε σε γραφεία για δικηγόρους και συμβολαιογράφους, ενώ φιλοξένησε και καταστήματα που άφησαν το αποτύπωμά τους στην κοινωνική ζωή της πόλης. Το 1921 άρχισε να λειτουργεί ένας από τους παλαιότερους κινηματογράφους της χώρας το Cine Ideal και επίσης το  εστιατόριο Ideal.

Λυδία Δαμπασίνα, «Privilèges», εγκατάσταση. Ξεκινά από τo μεγαλείο των βουνών ως καταφύγιο, προβάλλοντας ένα σχόλιο για την απομόνωση και την αναζήτηση νοήματος

Σήμερα, το κτίριο βρίσκεται αλλάζει και πάλι χρήση και θα μετατραπεί σε ξενοδοχείο, με αποκατεστημένα όλα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία και διακοσμητικά χαρακτηριστικά που χάθηκαν με την πάροδο του χρόνου.
Λαμβάνοντας υπόψη την εννοιολογική σημασία του ταξιδιού αλλά και πιο συγκεκριμένα του Ομηρικού ταξιδιού και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον καθένα μας και την καθεμία μας, η έκθεση επιχειρεί  να φέρει το κοινό κοντά σε ιδέες εσωτερικής εξερεύνησης, υπαρξιακής αναζήτησης και συναισθηματικής ανάτασης.

Ειρήνη Γκόνου, «Ενατένιση», 2024. Γάζα από βαμβάκι επεξεργασμένη με φυτικές βαφές, σπάγκος λινός, καλάμι, φλοιός μπανάνας, αναρτημένα τμήματα φυτών, διαστάσεις μεταβλητές

Η φυσική υπόσταση του κτιρίου σε αρχιτεκτονική σύλληψη και εκτέλεση του Τσίλλερ είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένη με την ιστορία της Αθήνας και αποτελεί σημείο αναφοράς τόσο για την παράδοση, όσο και για την εθνική ταυτότητα μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους σε πολλαπλά επίπεδα.
Ο επιμελητής Κώστας Πράπογλου προσκάλεσε 44 καλλιτέχνες σύγχρονης τέχνης να παρουσιάσουν έργα που ανταποκρίνονται στον χώρο (site-specific) και στο εννοιολογικό πλαίσιο (context-responsive), δημιουργώντας με το οπτικό, πολυμεσικό λεξιλόγιό τους εγκαταστάσεις χώρου, βίντεο, γλυπτά και ζωγραφική.

Άντα Πετρανάκη, «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» (2024),

Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες συνομιλούν με έννοιες του χωροχρόνου και πραγματεύονται νοήματα που σχετίζονται με το μέλλον μέσα από το πρίσμα του παρελθόντος και του παρόντος. Τέτοιες ιδέες μετατρέπονται σε υποκειμενικές συνθήκες όπου μια οπτική γωνία παρεμβαίνει και επηρεάζει μια άλλη, επανεγράφοντας και ανατρέποντάς την, οδηγώντας σε μια αναδιάρθρωση των νοητικών αξόνων και της αντίληψής μας για τον κόσμο στον οποίο ζούμε.

Αννίτα Καλημέρη «Χρονικό Μιας Κατακερματισμένης Πρόσοψης», που αποτελείται από 55 ξεχωριστούς καμβάδες ζωγραφισμένους με λάδι και μελάνι. Εμπνέεται από το αρχικό σχέδιο του Ερνέστου Τσίλλερ για το μέγαρο Σλήμαν-Μελά.

Νεφέλη Μασία, εγκατάστασή «Κοσμικές Πτήσεις και Αυτοαναφλέξεις» (2024)

Αρχική εικόνα: Νίκος Τρανός, «Χειμερία Νάρκη» (2024), μια συγκινητική μεταφορά για την επώδυνη υποβάθμιση που υφίσταται το φυσικό περιβάλλον

Event Information

Mέγαρο Σλήμαν – Μελά, Πανεπιστημίου 46, Αθήνα.
Διάρκεια έκθεσης: 17 Οκτωβρίου – 17 Νοεμβρίου 2024
Ώρες λειτουργίας: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή15.30 – 20.30

Last modified: 13/11/2024