Χριστίνα Φυτιλή: Επιφάνειες τραχιές και λείες σαν τις επιφάνειες της ίδιας της ζωής

Η Ζωγράφος και Art therapist εγκαινιάζει με προσωπικό της κείμενο τη νέα ενότητα αυτοπαρουσιάσεων στο Art22.gr

Μία από τις πιο σημαντικές εκθέσεις στη ζωή μου, μία έκθεση σταθμός ολοκληρώθηκε πριν από ένα μήνα στην αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος. Μία έκθεση που ξεκίνησε να σχεδιάζεται πριν δύο χρόνια, με πολλές ενδιάμεσες στάσεις, μια έκθεση «ημερολόγιο», όπου στους 35 πίνακες που την αποτελούσαν, περιγράφονταν οι πιο έντονες στιγμές της ζωής μου, μέχρι σήμερα, στις επτά πόλεις που έχω ζήσει απ’ όπου εμπνεύστηκα και τον τίτλο της, «Sette».
Ας πούμε όμως δυο λόγια για αυτές τις πόλεις που με έχουν σημαδέψει, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Μαδρίτη, Ματσεράτα, Ρώμη, Αθήνα και Ανδρίτσαινα.
Όλα ξεκινούν από τη Λάρισα αφού είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, έκανα τα πρώτα βήματα στο σχέδιο και μετά από χρόνια, το 2013 την πρώτη μου ατομική έκθεση.

Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη των φοιτητικών μου χρόνων, στην οποία πέρασα τα πιο δημιουργικά χρόνια μέσα στην Σχολή Καλών Τεχνών και στο 2ο εργαστήριο ζωγραφικής. Σε αυτά τα χρόνια με σημάδεψαν δύο καθηγητές μου ζωγράφοι, ο μέντοράς μου, Γιώργος Τσακίρης, ο οποίος μου έκανε την τιμή να επιμεληθεί την έκθεση «Sette» και ο Κυριάκος Μορταράκος.

Η Μαδρίτη, η Ματσεράτα και η Ρώμη είναι οι πόλεις των ειδικεύσεων – μεταπτυχιακών μου, των πιο τρελών παρορμήσεων και των φοιτητικών εξορμήσεων. Στα μουσεία των πόλεων αυτών είδα μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της τέχνης και όλη την ιστορία της τέχνης να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου.
Στις πόλεις αυτές ωρίμασα θεωρώ τόσο σαν καλλιτέχνης, όσο και σαν γυναίκα, ανεξαρτητοποιήθηκα, πραγματοποίησα πράγματα που ονειρευόμουν από παιδί και έκανα καινούργια όνειρα. Ειδικά η Ιταλία με σημάδεψε τόσο έντονα, ώστε οι τίτλοι των έργων μου είναι στα ιταλικά, καθώς εμπνέονται σε αυτή τη γλώσσα και η μετάφρασή τους, θα άλλαζε το νόημα.

Με την έκτη πόλη, την Αθήνα, «γνωρίστηκα» το 1995 με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο, όταν ήρθα στην Αθήνα για να κάνω χημειοθεραπείες για τη λευχαιμία. Είναι η πόλη που κάποτε  απεχθανόμουν όσο καμιά άλλη, καθώς είχα μόνο αρνητικές εμπειρίες, είναι η πόλη στην οποία βρήκα τη δεύτερη οικογένειά μου, την «Ελπίδα» και το σκοπό να βοηθάω τα παιδιά με νεοπλασματικές ασθένειες. Είναι η πόλη που συνάντησα τον έρωτα και εντέλει η πόλη που επέλεξα από το 2013 να ζω.

Τέλος η Ανδρίτσαινα, είναι η πόλη του άντρα μου, η επαφή μου με τη φύση, πηγή υλικών για τα έργα μου (πέτρες), μια τραμπάλα στην οποία «παίζουν» η προσωπική και η επαγγελματική μου ζωή.
Στην έκθεση «Sette», που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος στην Ακρόπολη, όλα τα παραπάνω έλαβαν δράση μέσα από σκόνες αγιογραφίας, γύψο, κόλλα πλακιδίων, ατλακόλ, γαλλικό καφέ, άμμο, ξύλο, κορμούς δέντρων, πέτρα, κεραμίδι, αλουμίνιο, καθρέπτη, μήτρες χαρακτικής, μιστριά, ρολά χαρακτικής, και σπάτουλες. Υλικά που συμπεριφέρονται ως φορείς άμεσης εμπειρίας, παρά σαν έμμεσα φίλτρα της πραγματικότητας.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΥΤΙΛΗ momenti di vita

Η επιφάνεια που δημιουργείται από αυτά τα υλικά, είναι αλλού πιο τραχιά και αλλού πιο λεία σαν τις διακυμάνσεις της ζωής και των συναισθημάτων μας και ο θεατής καλείται να επαναπροσδιορίσει τη στάση του απέναντι στα έργα μου, ενεργοποιώντας μνήμες και εκμεταλλευόμενους συνειρμούς. «Sette», λοιπόν σημαίνει για μένα, ένας προορισμός (η πέμπτη ατομική μου έκθεση, σε ένα πολύ ιδιαίτερο χώρο που μου άρεσε πάντα), μετά από ένα ταξίδι που συμπεριλάμβανε πολλούς σταθμούς με κυριότερους τους επτά και με τελευταίες στάσεις στο Λονδίνο και στο Βερολίνο, να μου ανοίγουν τα φτερά και να γεμίζουν τα χέρια μου με χρώματα για να συμπληρώσω το «ημερολόγιο» με τις καινούργιες στιγμές …τα όνειρα που περιμένουν να εκπληρωθούν!
Χριστίνα Φυτιλή
Ζωγράφος – Art therapist

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΥΤΙΛΗ momenti di vita

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΥΤΙΛΗ Tramonto

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Last modified: 06/05/2017