Χριστίνα Δουζένη – «Από την Ύλη στο Φως»

Μια δημιουργική πορεία τριάντα ετών καλύπτει η αναδρομική έκθεση γλυπτικής της Χριστίνας Δουζένη, που παρουσιάζεται στο Δημαρχείο Καισαριανής. Επιμέλεια Ίρις Κρητικού.
Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, η Χριστίνα Δουζένη επιχειρεί με σθένος μέσω του πυκνού έργου της να αδράξει την αληθινή λάμψη των πραγμάτων. Να εστιάσει στη στιγμή, στην κίνηση, τη χειρονομία. Να απαλλάξει τα σώματα από το περιττό περιτύλιγμα, να οδηγήσει το βλέμμα και τη νοερή αφή στη συνείδηση της καθαρής φόρμας.  
«Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να υλοποιήσει ο γλύπτης ένα γλυπτό, παρά μόνον προσθέτοντας ή αφαιρώντας ύλη, οδηγούμενος από τον σχεδιασμό της επίπεδης επιφάνειας στην τρισδιάστατη δομή, στην εγκάρσια συνάντηση και την κυριολεκτική γνωριμία ενός νέου σώματος με τον περιβάλλοντα κόσμο του. Κατά τη διαδικασία αυτή, είναι σημαντικό ο δημιουργός να οδηγηθεί στην κρυμμένη αλήθεια των πραγμάτων, να εισχωρήσει με συνέπεια και άχθος στην ίδια την εσωτερική και θεμελιώδη φύση τους, να συναντηθεί με την έμβια συνθήκη της πρωτογενούς ύπαρξής τους. Να προτείνει έτσι αναπαραστάσεις αρχετυπικές, απαλλαγμένες από απεικονιστικά στερεότυπα, να αποκαλύψει το έμψυχο βάθος κάτω από το δέρμα των πραγμάτων. Έχοντας για πολλά χρόνια αναμετρηθεί με το μάρμαρο και τον μπρούτζο, με το τσιμέντο, το ξύλο, τον πολυεστέρα και τον πηλό, η Χριστίνα Δουζένη βρήκε την πρόκληση και τις λύσεις που αναζητούσε στον ανοξείδωτο χάλυβα. Με απέραντη προσήλωση από όπου ποτέ δεν εκλείπουν η επινοητικότητα και το τρυφερό χιούμορ, αλλά ακόμη, η ζώσα ανάμνηση του κλασικού που παραπέμπει σε παναθηναϊκά πομπικά ανάγλυφα, η γλύπτρια κόβει, σκιτσάρει, τιθασεύει και συγκολλά μικρές καθημερινές ιστορίες ανθρώπων, ζώων και επικουρικών αντικειμένων στο ωραίο αττικό εργαστήριο της Καισαριανής, με αποφασιστικότητα που δεν χρήζει δευτερογενούς λείανσης. Αφηγούμενη καθημερινές ασκήσεις ισορροπίας. Εξαγγέλλοντας κάποια προδιαγεγραμμένη συνάντηση. Αφουγκραζόμενη έναν εναγώνιο ρόγχο, ένα ερωτικό φιλί ή ένα απαλό χλιμίντρισμα. Προχωρώντας σε μία σώμα με σώμα αναμέτρηση πράξης και  έργου με μια ελαφρότητα που ξεγελά, καθώς η προσηλωμένη διαδικασία που άλλοτε θυμίζει αμυδρά παιδική χαρτοκοπτική και άλλοτε παραπέμπει ανεπαίσθητα στις ψαλιδωτές χειροποίητες φιγούρες θεάτρου σκιών, οδηγεί εντέλει σε αποτέλεσμα απεικονιστικά ώριμο, ανατομικά άρτιο, ενσυναίσθητα ανθρωποκεντρικό και συναρπαστικά ψυχογραφικό», σημειώνει η Ίρις Κρητικού στον κατάλογο της έκθεσης.  
«Επιλέγοντας απέριττα σχήματα, αποφεύγοντας τα λεπτομερή χαρακτηριστικά, κατανοώντας την αληθινή σκιά των πραγμάτων, τολμώντας ασύνδετες φαινομενικά κολλήσεις, εστιάζοντας άλλοτε σε μοναχικές φιγούρες και άλλοτε προτείνοντας μικρά συμπλέγματα, προτάσσοντας φόρμες βιομορφικές, απαλλαγμένες από κάθε φλύαρη κόσμηση, συνθέτοντας πολυεπίπεδους όγκους που κατά την τεμνόμενη σύνθεσή τους σταδιακά χάνουν το βάρος τους, η καλλιτέχνις ανακαλύπτει και απελευθερώνει τα οργανικά κρυμμένα στοιχεία του περιβάλλοντος κόσμου της που επιθυμεί να αναπαραστήσει, απολήγοντας σε ένα στιλπνό αποτέλεσμα. Σε ένα προσωπικό ιδίωμα από συμπαγή λαμπερή κυτταρική ύλη και ρέοντα φωτεινά διάκενα που διαπνέεται τόσο από την ίδια του την πυρηνική ιδέα, όσο και από την έλλειψη οιασδήποτε αμηχανίας στην δεξιοτεχνική εκτέλεση. Σε μια ξέχειλη στέρνα ανάγλυφων ιδεών, ολόγλυφων συναντήσεων μελών και σωμάτων, κλασικών αναμνήσεων, γενναίων πειραμάτων, ψιθύρων μιας νέας ύλης και προσωποποιημένων φωνών, όπου εισχωρεί και αντανακλάται θριαμβικά το φως».

Last modified: 13/10/2023