Το άλυτο μυστήριο του Δημήτρη Αναστασίου

Ήρα Παπαποστόλου
Κριτικός και Ιστορικός τέχνης

Δικαιώνει όλες τις επανεγγραφές που έχουν γίνει με σοβαρότητα και μαρτυρούν πραγματικό λόγο ύπαρξης

 Το εικονιστόρημα του Δημήτρη Αναστασίου Α=-Α είναι χωρισμένο σε τέσσερις ενότητες: Αμφιβολία, συνειδητοποίηση, περιπλάνηση, αφύπνιση.
Ποιος είναι ο Άλφα; Αποτελεί μέρος κάποιου ονείρου; Είναι ζωγραφιά μέσα στο ίδιο του το εικονιστόρημά; Είναι τρελός; Είναι παιδί; Είναι ηλικιωμένος; Όλα είναι πιθανά, μέσα σε μια ιστορία μυστηρίου που, ζωγραφικά, αποδίδεται με μολύβια, μελάνια και λάδια, ανάλογα με την αφήγηση.
Το Α=-Α πρόκειται για ένα αφηγηματικό ταξίδι στα ψυχικά τοπία του πρωταγωνιστή του και ταυτόχρονα ένα ταξίδι σε διαφορετικά στυλ ζωγραφικής που επιλέγει ο Δημήτρης Αναστασίου για να εκφράσει το όραμά του και τις φιλοσοφικές του ανησηχίες σχετικά με το τι είναι όνειρο και τι πραγματικότητα.
Η έκθεση στην γκαλερί Ena είναι εξαιρετικά στημένη έτσι ώστε να μπορέσει ο θεατής να παρακολουθήσει όλη την εξέλιξη του graphic novel.
Ο φωτορεαλισμός του ζωγράφου και η επιμονή του στην απόδοση της κάθε λεπτομέρειας – μέχρι και του κάθε πόρου στο πρόσωπο των ηρώων του – εντυπωσιάζουν. Πραγματικά, μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες και να χαζεύεις τα σκηνοθετημένα πλάνα που μοιάζουν να ξεπηδούν από ταινία του Κιούμπρικ: το δάχτυλο που σκοπεύει να πατήσει κάποιο κουμπί στο ασανσέρ, τα πρόσωπα-προσωπεία των ηρώων που σε τρομάζουν, την ένεση που μπαίνει στο δέρμα, τα κτίρια που μπορεί να βρίσκονται στην Ελλάδα αλλά ταυτόχρονα και στο εξωτερικό, τις φυλλωσιές των δέντρων που μοιάζουν αληθινές, τα γνωστά ζωγραφικά έργα που ζωντανεύουν, τα γυμνά που προκαλούν.
Προσωπικά, μαγεύτηκα με τα μελάνια του ζωγράφου, εκεί που ο ήρωάς του φιλάει το χέρι της εγκύου που βγαίνει από το έργο του Γιαν Βαν Άικ «Ο γάμος των Αρνολφίνι» όπως και με όλο το έργο του που δείχνει πασίγνωστα έργα, το ένα δίπλα στο άλλο, σε μεγάλο «γλέντι». Πάντα θεωρούσα ότι η επανεγγραφή αριστουργημάτων του παρελθόντος δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και η απόδοσή τους από τον Δημήτρη Αναστασίου πιστεύω ότι δικαιώνει όλες τις επανεγγραφές που έχουν γίνει με σοβαρότητα και μαρτυρούν πραγματικό λόγο ύπαρξης.
Το ενδιαφέρον δεν σταματά όμως μόνο στα μελάνια του. Συνεχίζεται και στα έργα του με λάδι.
Η έγχρωμη πραγματικότητά (;) του σοκάρει. Εκεί όπου μνήμες ζωγράφων και μουσικών συγκεντρώνονται δίπλα από τον Άλφα ενήλικα μπροστά στην ακτίνα φωτός που αποτελεί και το τέλος της ιστορίας του. Άραγε αυτό το φως είναι το ίδιο το φως του πνεύματος; Θα μείνει κι αυτό μάλλον ένα άλυτο μυστήριο όπως και όλο το εικονοστόρημα του πραγματικά ταλαντούχου ζωγράφου.

 

 

 

Last modified: 23/04/2018