Τα φωτεινά τοπία και οι προσωπογραφίες της Χρυσάνθης Μπαϊράμη

Την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο «Momentos» παρουσιάζει η Χρυσάνθη Μπαϊράμη στη γκαλερί Art Zone 42 μέχρι τις 19 Νοεμβρίου. Η έκθεση μου τράβηξε την προσοχή και από το θέμα της (ηθογραφικά θέματα και πορτρέτα από μνήμες της ζωής της καλλιτέχνιδας) καθώς και από το μέσο το οποίο χρησιμοποιεί (υφάσματα και ταπετσαρίες). Κι αυτό γιατί πιστεύω στους καλλιτέχνες που ανατρέχουν στο παρελθόν για να θυμηθούν ποιοι είναι αρχικά και ύστερα να δηλώσουν την ταυτότητά τους με τον δικό τους τρόπο, επιδιώκοντας μια αρχή γνωριμίας μας μαζί τους – μιας και πρόκειται για πρώτη ατομική.
Είναι γεγονός ότι το ύφασμα που επιλέγει να χρησιμοποιήσει η Χρυσάνθη Μπαϊράμη δημιουργεί από την αρχή αυτήν την αίσθηση θαλπωρής, ζεστασιάς και ανθρώπινης επαφής που υποδηλώνει τη μνήμη μιας όμορφης παιδικής ηλικίας. Η αγάπη για την παράδοση που τη συνοδεύει καθώς και η ανάγκη για επιστροφή στις αρχικές αξίες δεν μπορούν παρά να συγκινήσουν τον θεατή.
Νομίζω ότι η Χρυσάνθη θέλει να μας γυρίσει ή να μας θυμίσει την εποχή όπου οι αξίες υπήρχαν έμφυτες μέσα μας, όταν ήταν για μας αυτονόητες έννοιες η αδελφική αγάπη, η φιλία, η δικαιοσύνη, η σοφία, η απλότητα, η ομορφιά, η αρμονία και οι εκφράσεις της ψυχής.
Με έναν τρόπο λιτό, μας μιλά για μια ζωή χωρίς έγνοιες, όπου ο άνθρωπος είναι στενά συνδεδεμένος με τη φύση. Οι άνθρωποί της δεν έχουν πρόσωπο γιατί αυτό συνδέεται άμεσα με την ανωνυμία του περιβάλλοντος με το οποίο γίνονται ένα – το ύφασμα βοηθάει πολύ σε αυτό, αφού μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τα πρόσωπα και για τα πετρώματα.
Η καλλιτέχνιδα δεν φοβάται το χρώμα. Μάλιστα αποδίδει με τον πολύ ιδιαίτερο τρόπο της το ελληνικό φως και πως αυτό δίνει τη λάμψη του στη γη, στη θάλασσα και στον άνθρωπο.
Τα φωτεινά τοπία της και οι προσωπογραφίες της – που αν και φτιαγμένες από ύφασμα, μοιάζουν να έχουν γίνει με αδρές πινελιές – έχουν μια έντονη εξπρεσιονιστική χροιά ενώ ταυτόχρονα έχουν στοιχεία από έναν ρομαντικό ρεαλισμό. Όμως οι πιο λυρικές αναζητήσεις της την οδηγούν ακόμα και στην αφαίρεση.
Τα έργα της παραμένουν επιφάνειες από ύφασμα με διαφορετικά χρώματα που έχουν μια συγκεκριμένη διάταξη. Έτσι, αν και μιμήσεις του πραγματικού κόσμου, αποκτούν την αυτονομία τους και γίνονται τα ίδια αντικείμενα όπου μπορεί κανείς να διαβάσει τον ψυχισμό της καλλιτέχνιδας.
Η Χρυσάνθη Μπαϊράμη χτίζει τη φόρμα, μεταφράζει τον όγκο, αποδίδει την ποιότητα του φωτός σε ισορροπημένες πάντα συνθέσεις -μάλιστα σε τρεις διαστάσεις- και, αντιστεκόμενη στη φιλολογία, μετατρέπει σε σύμβολο το ελληνικό καλοκαίρι της ψυχής μας.
Η ίδια λέει: «Δούλευα χρόνια ψηφιδωτό αλλά υπήρχαν δυσκολίες στην μετακίνηση οπότε σκέφτηκα να κάνω κάτι πιο χρηστικό! Από εκεί και πέρα όμως άνοιξαν καινούργιοι δρόμοι δημιουργίας. Θέλησα να ασχοληθώ με ένα θέμα που με πονάει ώστε να μπορέσω να το θεραπεύσω μέσα από την τέχνη. Σχεδόν τα κατάφερα!». Και μας προτρέπει να δοκιμάσουμε κι εμείς.

Last modified: 11/11/2016