Επιλέγει το artist από το καλλιτέχνης πιστεύοντας πως μόνο από την εμμονή του τεχνουργού ο δημιουργός έχει την ευχέρεια της χρήσης των ουσιαστικών νοημάτων, αλλά και της ύλης μέσα από την άσκηση μετάλλαξης. Η Σύλβια Αντωνιάδη με βαθιά κατάρτιση και πάθος για την έρευνα και τη γνώση μας ταξιδευει με την τεχνη της στα σημαντικοτερα μονοπατια της μουσικής, της λογοτεχνίας του θεάτρου, της φιλοσοφίας. Κάθε έργο της είναι μια αποκάλυψη…

• Σύλβια, κύριο στοιχείο στη δουλειά σου είναι το χρώμα. Χρησιμοποιείς έντονους χρωματικούς συνδυασμούς που δίνουν ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Πώς αντιλαμβάνεσαι την έννοια χρώμα;

Water-polo 2015

Παιδί παρατηρούσα την κυανή φλόγα του υγραερίου, την όξινη φλόγα στο φυτίλι του κεριού και όλη τη γκάμα των καθαρών χρωμάτων που μπορείς να δεις στη φωτιά. Έστησα στο νου μια αλχημιστική χρωματική πυξίδα όπου τα χρώματα αντιστοιχούν στα στοιχεία της φύσης, στα σημεία του ορίζοντα, τους ανέμους κοκ.
Στη μυθολογία μου το ερυθρό Πυρ γεννά το κυανό Ύδωρ, διότι ενυπάρχει εντός του, ενώ ο όξινος Αήρ (το κίτρινο) δημιουγείται  από τη σύγκρουση των δύο προηγούμενων στοιχείων. Όταν και τα τρία συμπτυχθούν, παράγουν το γεώδες. Το όξινο με το κυανό φτιάχνουν τα χλωρά (πράσινα) αναφορά στον φυτικό κοσμο κοκ. Όλα έλκονται και απωθούνται σε μια σχέση αλληλοεξάρτησης. Έχω την αίσθηση ότι τα χρώματα μαγνητίζονται μεταξύ τους σε ενεργητικές και παθητικές σχέσεις—πάντα μιλώντας ιδεατά. Ας πούμε, το ερυθρό αναμειγμένο με το κυανό εμφανίζει ένα μελανοειδές χρώμα που εμένα μου δίνει την αίσθηση του «νεκρού», δηλαδή του πνεύματος που καταβυθίζεται στη λήθη.

Λεία 2000

• Υπάρχει ένα χρώμα που ξεχωρίζεις ή αγαπάς ιδιαίτερα;

Το χρώμα που με ηρεμεί το ονομάζω «οξύρυθρο». Αφορά τα βερμίλια που έχουν μια διάθεση σκουριάς, όπως της οξείδωσης του σιδήρου ή των αποχρώσεων του μίνιου. Το ταυτίζω με την πνευματική χαρά,τον ενθουσιασμό και τη ζωή.

• Τα θέματά σου αφορούν στα μεγάλα συναισθήματα που συναντάμε στην ποίηση, τη λογοτεχνία, την όπερα… Με ποια λογική τα επιλέγεις;

Η θεματολογία μου αντλείται από τα ζητήματα που υπαρξιακά με απασχολούν. Κατά κύριο λόγο είναι ο έρωτας και η βιωματική γνώση. Η δοκιμασία της ψυχής μέσα από τα διλήμματα και τις επιλογές της. Σκηνοθετώ συνθέσεις όπου πρωταγωνιστεί η ανθρώπινη φιγούρα και η φυσιογνωμική εκφραστική. Συχνά, υποβόσκει το χιούμορ, παράγοντας που πλαισιώνει την αίσθηση της ματαιότητας και του περατού της ανθρώπινης φύσης. Η λογοτεχνία, η φιλοσοφία, η ποίηση, τα λιμπρέττι, η Βίβλος είναι δεξαμενές ερεθισμάτων για την παραγωγή εικόνων. Υπάρχουν ακόμα οι αυτόματες εικόνες, τα όνειρα και η προσωπική εμπειρία που παρουσιάζεται μεταφορικά ή αλληγορικά. Πάντως, η απόδοση του θέματος δεν έχει μία ανάγνωση και οπωσδήποτε διατηρεί και έναν κρυφό εαυτό.

Σύλβια Αντωνιάδη

• Τα έργα σου είναι γεμάτα συμβολισμούς. Τι εξυπηρετεί το σύμβολο στη ζωγραφική σου;

Τα σύμβολα είναι αρχετυπικές οντότητες. Η παρουσία τους στην εικόνα σκοπό έχει την παραγωγή ενέργειας και κίνησης του νου, δηλαδή τη σημειολογική μεταφορά του νοήματος ενεργειακά και όχι περιγραφικά ή περιφραστικά. Πολλές φορές το σύμβολο εμφανίζεται ή διαφαίνεται μέσα από τον συνδυασμό των κινήσεων των σωμάτων που μπορούν να σχηματίσουν μια γεωμετρική αντιστοιχία και να το παράξουν. Υπάρχουν φορές που αυτό μπορεί να συμβεί ασυνείδητα. Οι κινήσεις των σωμάτων είναι ένα μέσο τελετουγικών σημάτων. Σήματα που πυροδοτούν εγρήγορση στο μυαλό και διέγερση στις αισθήσεις. Όλα αναπαράγονται, εξελίσσονται και επανέρχονται στην αρχική τους μορφή. Τα σύμβολα μεταμορφώνονται και προσωποποιούνται, γίνονται οι ίδιοι οι πρωταρχικοί, αρχαϊκοί χαρακτήρες. Χωρίς τις αληθινές υποστάσεις/αρχετυπικές παρουσίες δεν θα ηταν εύκολο να αντιληφθώ, μέσω της τέχνης, το βαθύ, έντονο και ουσιαστικό συνειδησιακό υλικό που μετατρεπεται σε γνώση.

• Δώσε ένα παράδειγμα.

Για παράδειγμα, υπάρχει η φόρμουλα του επιπόλαιου που προκαλεί τα μοιραία λάθη.Το θυμικό του τον παραπλανεί και τον τυφλώνει. Τέτοιος είναι ο Ριγκολέττο στην ομώνυμη όπερα του Βέρντι. Ή ο Ζαμπανό στο La Strada του Φελίνι. Ή ο «Φανφαρόνος» (Il sorpasso) του Ντίνο Ρίζι. Ίσως η πιο ακραία του έκφανση να είναι ο Οιδίπους του Σοφοκλή. Η περίπτωσή του επανεμφανίζεται αενάως διότι είναι αρχετυπική, μία βασική μορφή στη φύση που επαναλαμβάνεται. Ανάλογα, υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από αρχετυπικές  μορφές με συγκεκριμένη μοίρα οι οποίες αποτελούν εργαλεία της τέχνης.

• Είδαμε πρόσφατα στην αίθουσα τέχνης ena τα «Ανείπωτα λόγια» στη θεματική ομαδική έκθεση για τον Σαίξπηρ και τον «Φωτοχορευτή» στη θεματική για τον Νίκο Καζαντζάκη. Επίσης, παρουσίασες στην kaplanon5 το έργο «Apparitio» στη θεματική «Dada siegt!». Τα συγκεκριμένα έργα μού κίνησαν το ενδιαφέρον, γι’αυτό θα ήθελα μια μικρή ερμηνεία τους. 

Ανείπωτα λόγια 2016

• «Ανείπωτα λόγια» 2016 (αναφορά στο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Αντώνιος και Κλεοπάτρα)

Στα «Ανείπωτα λόγια» το θέμα είναι το ζευγάρι που ενώ είναι βαθιά ερωτευμένο παρεμποδίζεται από τον ρου της ζωής και δεν φτάνει στην τέλεια αρμονία, στην τέλεια διαλεκτική. Οι ψυχές τους συναντιούνται στον Άδη βρισκόμενες σ’έναν αισθηματογόνο εναγκαλισμό. Ξεπερνούν το σοκ του βίαιου θανάτου και κλαίνε λυτρωτικά μέσα στην πλήρωση και την τελείωση του είναι.Τα κοινά «ανείπωτα λόγια» τους, ένας όρκος αγάπης, θα μπορούσαν να είναι:

Σ’ αγαπώ τόσο που είμαι ο εαυτός σου
Σ’ αγαπώ τόσο που είσαι το αίμα μου
Όταν με πληγώνεις, ματώνεις
Όταν με θυσιάζεις, αυτοκτονείς.

Φωτοχορευτής 2016

• «Φωτοχορευτής» 2016 

Το θέμα είναι η ίδια η λέξη του Νίκου Καζαντζάκη, μέσα από την «Οδύσειά» του. Ο φωτοχορευτής, ένα ον με 11 απολήξεις που συνδυάζει το αρχέτυπο του Τρελλού και του Μάγου, βρίσκεται σε έκσταση ανάμεσα στα στοιχεία της φύσης. Γειώνεται και διαπερνάται από τα τελλουρικά ρεύματα της Γης, είναι θνητός και αιώνιος ταυτόχρονα. Η Τέχνη, η φθορά, η ηδονή και το ηλιακό πνεύμα τον πλαισιώνουν σε μια τελετουργία φωτο-χορευτική. Μια άλλη εκδοχή της τελευταίας σκηνής του Ζορμπά του Μιχάλη Κακογιάννη, όπου οι δύο συμπρωταγωνιστές ενωμένοι τελούν το ίδιο μυστήριο.

Apparitio 2016

• «Apparitio» 2016

Η πύρινη γυνή (Λίλιθ) σπάει με το σφυρί της μία πλάκα που έχει χαραγμένη τη λέξη LOGOS. Η πράξη της είναι η καταστροφή που θυσιάζει και αφανίζει με την ρήξη, τον πόλεμο, την αιματοχυσία. Ένα έργο αφιερωμένο στο Νταντά, κίνημα ανατροπής με επιδίωξη να θραύσει τα στερεότυπα της σύμβασης που οδηγούν στη μη-λύση, στο ανθρώπινο τέλμα. Όμως, η μερικότητα και το τέλμα του ανθρώπου εκφράζεται μέσα απ’την αυτοκαταστροφή και τον όλεθρο του πολέμου όπου κάθε λογική και αρχή κατακρημνίζεται. Στις πλευρές του χειροποίητου κάδρου του έργου υπάρχει και το ποίημα μου «Μητέρα» γραμμένο το 1997:

• Μητέρα

Αναπνοή τρισμέγιστη
Του ξηροτέρου αέρα
Όσο το οξυγόνο σου
Τόση και η φωτιά σου

Φράση πλανόμενη
Στη στρατοσφαιρική της χώρα
Ο ήχος της παγερής
Μεταλλικής σου λάμψης

Πνεύμα που καυτηρίασες
Κάθε χλωρή ελπίδα
Των τέκνων σου ψυχές
Στο ψύχος προφυλάττεις

Αυτοπροσωπογραφία 1999

• Τι σημαίνει καλλιτέχνης για εσένα;

Επειδή ετυμολογικά ο καλλιτέχνης είναι αυτός που καταγίνεται με τις καλές τέχνες, προτιμώ τον λατινογενή όρο ARTIST με την έννοια του τεχνουργού (τέχνης έργο). Για μένα είναι αυτός που μπορεί να επινοήσει, να συνθέσει και να αποσυνθέσει, να λύσει και να δέσει και μάλλον έχει εμμονή μ’αυτό. Έχει την ευχέρεια της χρήσης των ουσιαστικών νοημάτων, αλλά και της ύλης μέσα από την άσκηση της μετάλλαξης. Το υγρό να γίνεται στερεό και τούμπαλιν. Ο ARTIST δεν είναι αυτός που παράγει μόνο κάτι όμορφο, ενδιαφέρον ή πρωτότυπο, αλλά εκείνος ο οποίος ΝΙΩΘΕΙ τη ρευστότητα και τη διαρκή αλλαγή της ύλης. Εκείνος που γίνεται δίαυλος της φυσικής ενέργειας, μεταφέροντας μέσα από το έργο του στον παρατηρητή την εμπειρία αυτή.

  To create feeling the fluidity and constant change in matter

Sylvia Antoniadi interviewed by Hera Papapostolou

 (English translation: Evi Malliarou)

She believes that «artist» is the word for the persistence of workmanship, in the sense that the creator has the option of using essential meanings and matter through the exercise of mutation.Sylvia Antoniadi’s drawings show a passion for research and knowledge guiding us through the most important trails of music, theater literature, philosophy. Each work is a revelation …

«Water-polo» 2015 Dry pastel 70×100 cm

• Sylvia, color is a predominant element in your work. You use intense color combinations that give a particular result. How do you perceive the meaning of color?

As a child, I watched the blue flame of gas, the acid flame in the wick of the candle and the full range of pure colors that you can see in the fire. I set up in my mind an alchemical color compass where the colors correspond to the elements of nature, the cardinal points, the four winds, etc. In my mythology, red Fire creates blue Water because it is inherent in it, while acid Air (yellow) is created from the collision of the two previous elements. When all three elements merge into each other they produce the earthy color. Acid with blue makes green—a reference to vegetation, etc. All are attracted and repelled in an interdependent relationship. I think the colors are magnetized together in active and passive relations—always figuratively speaking. If, say, red gets mixed with blue they display ink-purple, which gives me a sense of «dead», that is, the spirit fallen into oblivion.

Prey 2000 – Oil on canvas 170×130 cm

• Is there a color that you prefer or love, in particular?

I call the color that has a calming effect on me «oxyrythron» (acid-red). This name refers to a vermilion range of colors with rusty-like or iron oxidation shades which coincide with spiritual joy, excitement and life.

• Your themes relate to great feelings that we find in poetry, literature, opera … What is the logic behind your choices?

My themes are drawn from issues with existential concern. Primarily, they are about love (eros) and experiential knowledge. They concern the test of the soul through dilemmas and choices. I compose settings where the human figure and expressive physiognomy stand out. Often, there is an underlying humor factor that frames the sense of futility and finite human nature. Literature, philosophy, poetry, the libretti and the Bible are stimuli tanks for image production. There are even automatic images, dreams and personal experience that I present metaphorically or allegorically. However, the theme adaptation has multiple readings and definitely retains a hidden self.

Sylvia Antoniadi

• Your works are full of symbolisms. What does the symbol serve in your painting?

Symbols are archetypal entities. Their presence in the picture is designed to produce energy and movement of the mind, that is, semantic transport of meaning through energy, not through description or periphrasis. Many times the symbol appears or is seen through the combination of bodies’ movements forming a geometric correspondence that produces it. There are times when this may happen unconsciously. The bodies’ movements are a means of ritual signals that trigger alertness in mind and stimulate the senses. All reproduce, evolve and return to their original form. The symbols are transformed and personified, becoming the primary, archaic characters themselves. Without true instances / archetypal presences it would not be easy for me to understand, through art, the deep, intense and essential consciousness material that is converted into knowledge.

• Give an example.

For example, there is the formula of the mindless man that causes fatal mistakes. His psychological tendency misleads and blinds him. Such are the characters of Rigoletto in Verdi’s opera, Zampano in Fellini’s film La Strada and the pompous protagonist of the film Il sorpasso by Dino Risi. Perhaps the most extreme manifestation of all is Sophocles’ Oedipus. His case reappears endlessly because it is archetypal, a basic form repeated in nature. Accordingly, there is a wide variety of archetypal forms and their fate that are used as tools of art.

•  Recently, at ena art gallery (Athens), we saw the painting «Unspeakable words» during the thematic group exhibition on Shakespeare, as well as «Fotochoreftis» painted for the group exhibition dedicated to Nikos Kazantzakis, in the same gallery. Also, you presented in kaplanon5 (Athens) the painting «Apparitio» on the theme «Dada siegt!». I found the particular works very interesting, so I wish for a short interpretation.
  Unspeakable words» 2016 (reference to Shakespeare’s play Antony and Cleopatra)

Unspoken words –     Watercolor 100 x 70 cm

In the «Unspeakable words» the point is that while the couple is deeply in love the course of life prevents it from reaching perfect harmony or perfect dialectic. Their souls meet in Hades in a sentiment-generating embrace. Overcome by the shock of violent death they cry in redemptive fulfillment and perfection of being. I sense that their common “unspoken words” could be a vow of love:

I love you so that I am yourself

I love you so that you are my blood

When you hurt me, you bleed

When you sacrifice me, it’s your suicide.

Fotohoreutis – 2016 – Watercolor 70 x100 cm

• «Fotochoreftis» 2016

This is the word of Nikos Kazantzakis himself met in his «Odyssey». Fotochoreftis is a being with 11 endings that combines the archetype of the Fool and the Magus, in ecstasy among the elements. Grounded and penetrated by the telluric currents of the Earth, he is mortal and eternal at the same time. Art, decay, pleasure and the solar spirit surround him in a photo-dance ritual. Another version of the last scene of Michael Cacoyannis’ film Zorba the Greek based on Kazantzakis’ novel, where the two protagonists together experience the same mysterious ritual.

•   «Apparitio» 2016

Apparition 2016 – Watercolor 70×50 cm

The fiery woman (Lilith) with her hammer breaks a plate on which is inscribed the word LOGOS. Her act of destruction means sacrificing and annihilating by rupture, war, bloodshed. This is a work dedicated to Dada, an art movement of revolt with a desire to break the convention of stereotypes that lead to non-solution and humanity’s dead-end. But incomplete human nature is expressed through self-destruction and the havoc of war, where any logic or principles collapse.

On the sides of the painting’s handmade frame there is my poem «Mother» written in 1997:

Mother

Giant breath

Of the driest air

Such is your oxygen

As is your fire

Phrase wandering

Over the stratospheric region

The sound of your ice-metallic shine

Spirit that cauterizes every green hope

Your children’s souls

In coldness you embrace

Self portrait 1999 – Watercolor 70×100 cm

•  What does being an artist mean for you?

Etymologically speaking, the word artist means the one who deals with the arts, in the sense of workmanship (artwork). For me, he is the one who can invent, compose and decompose, solve and tie and probably do this in an obsessive manner. He also has the option of using essential meanings and matter through the exercise of mutation. The liquid becomes solid and vice versa. The ARTIST is not the one who only produces something beautiful, interesting or original, but the one who can FEEL the fluidity and constant change of matter. He is the one who can channel the energy of nature and through his work communicates this experience to the observer.

Last modified: 31/05/2021