Σύλβια Αντωνιάδη: Με σουρεαλιστική και μεταφυσική διάθεση

Η Σύλβια Αντωνιάδη δουλεύει με λάδι σε καμβά ενώ φτιάχνει και ακουαρέλες. Η δουλειά της χωρίζεται σε δύο θεματικές ενότητες: η πρώτη ενότητα εμπνέεται από την οπερατική δραματουργία και κυρίως από την όπερα του Μότσαρτ «Don Giovanni» και η δεύτερη, με τίτλο «Κυκλάδειοι», έχει πηγή έμπνευσης ένα ονειρικό θαλασσινό τοπίο με κυρίαρχο στοιχείο φιγούρες φανταστικών πλασμάτων.
Η ενότητα «Κυκλάδειοι» ξεκίνησε το 1999 και είναι επηρεασμένη από τις σιλουέτες των μινωικών φρέσκο, των μινωικών και μυκηναϊκών σφραγιδόλιθων και από το πληθωρικό και επιβλητικό ύφος του ελληνικού υπερρεαλισμού με ορόσημο την Οκτάνα του Εμπειρίκου. Αυτό που ήθελε η ζωγράφος να εκφράσει είναι το στοιχείο του ηδονισμού ταυτόσημο με ένα αίσθημα μακαριότητας.
Στο έργο με τίτλο «Απαίτηση» βλέπουμε μία θηλυκή φιγούρα να προτάσσει το χέρι δείχνοντας έναν μικρό κρατήρα. Εδώ η ζωγράφος εστιάζει στην αρμονία των στοιχείων της φύσης: φωτιά, νερό, αέρας. Ο αέρας σε νηνεμία κοιμάται σαν ήσυχος γιός, η κόκκινη γυναίκα απαιτεί τη δημιουργία, μέσα στο ηφαίστειο κοχλάζει το μάγμα και ο άντρας ύδωρ με σιγουριά μπορεί να στερεοποιήσει τα πάντα. Τα ιδεατά τους απεικάσματα βρίσκονται ταυτόχρονα μέσα στα αερόστατα.
Από το 2002, η Σύλβια Αντωνιάδη ξεκινάει την ενότητα Don Giovanni αναπαριστώντας σκηνές από την ομώνυμη όπερα. Ο αναρχικός πρωταγωνιστής χλευάζει τον νόμο, το κατεστημένο και τη σεμνοτυφία αναστατώνοντας τη συντηρητική κοινωνία. Στο έργο «Don Ottavio son morta!», η dominatrix Donna Anna παρουσιάζεται με κεφαλή πολυελαίου να ολοφύρεται  που ο Don Giovanni τη βίασε και της σκότωσε τον πατέρα. O πιστός σύντροφος Don Ottavio ορκίζεται εκδίκηση και την καθησυχάζει βάζοντας ένα κόκκινο τριαντάφυλλο πάνω στο ξυράφι του σανδαλιού της. Στο έργο «Don Giovanni’s flirting», περιγράφεται το ξελόγιασμα της χωριατοπούλας από τον εύρωστο άρχοντα ενώ ο υπηρέτης του Leporello σιγοντάρει παίζοντας την άχορδη του κιθάρα, όσο ο θυμωμένος αρραβωνιαστικός της Zerlina Maseto καταλαβαίνει το σκοπό του.
Ταυτόχρονα με τον Don Giovanni η ζωγράφος δουλεύει και διάφορες μεμονωμένες σκηνές από άλλες όπερες όπως το ντουέτο «Αida & Amneris».  Με κεφαλή λωτού η Αμνέριδα χτυπάει κάτω το σκήπτρο της με οργή. Η αιχμάλωτη Αιθιοπέζα πριγκίπισσα είναι ερωτευμένη με τον ίδιο άντρα που και η ίδια αγαπά.
Από τις αρχές του 2013 η Σύλβια Αντωνιάδη αρχίζει μία διαφορετική σειρά έργων σε ύφος κόμικ που επίσης αντλείται από το λυρικό ρεπερτόριο («Ulrica’s divination» ). Η συγκεκριμένη σκηνή είναι παρμένη από το «Un ballo in maschera». H Amelia απευθύνεται στο μέντιουμ Ulrica ώστε να βρει τον τρόπο να ξεχάσει τον παράνομο έρωτά της. Το μέντιουμ της εξηγεί πως μετά τα μεσάνυχτα θα πρέπει να βρεθεί μόνη στο σημείο των ικριωμάτων και να τραβήξει με το χέρι της ένα μανδραγόρα σαν αυτόν που επιδεικνύει η βοηθός της.
Τα έντονα χρώματα, η αφήγηση καθώς και η σουρεαλιστική προσέγγιση των θεμάτων της Σύλβιας Αντωνιάδη είναι το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε. Με επιρροές από Γεράσιμο Στέρη και Νίκο Εγγονόπουλο, στους πίνακές της συνδυάζεται ο συμβολισμός με τη μεταφυσική διάθεση, όσο το μυστηριακό περιβάλλον που δημιουργείται από τις κινήσεις των μορφών μαζί με ορισμένα αινιγματικά στοιχεία συμπληρώνουν την αφήγηση. Η παράδοση του ευρωπαϊκού συμβολισμού και τα μηνύματα των σουρεαλιστών ενώνονται σε μια πολύ προσωπική και έντονη γραφή, ενώ χαρακτηριστική είναι και η συμβολή της μεταφυσικής ζωγραφικής του ντε Κίρικο. Το καίριο όμως γνώρισμα της Σύλβιας Αντωνιάδη είναι τα σύμβολα τα οποία χρησιμοποιεί που δεν είναι μόνο στοιχεία του ατομικού υποσυνείδητου – κατά το πρότυπο των σουρεαλιστών – αλλά κυρίως σύμβολα  από πολιτισμούς διαφόρων εποχών.

Last modified: 20/12/2017