«Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι» – Η έκθεση

 Μιλούν καλλιτέχνες που ανθολογούνται στο βιβλίο της Ήρας Παπαποστόλου

Μια ομαδική έκθεση που δεν γίνεται για να γίνει απαιτεί σοβαρό υπόβαθρο, επιλεγμένη συνύπαρξη καλλιτεχνών και κυρίως μια κοινή αφετηρία. Θα πείτε πώς κάθε έργο τέχνης εκφράζει και προβάλει το δικό του αυτόνομο σύμπαν, κι αυτό είναι το δύσκολο για τη διοργάνωση μιας ομαδικής έκθεσης.
Η Ήρα Παπαποστόλου ανήκει στη νέα και μαχητική γενιά της κριτικών και ιστορικών τέχνης επόμενο είναι, χωρίς να διαγράφει το παρελθόν, να επιλέγει, να μελετά και να στηρίζει καλλιτέχνες της γενιάς της.
Το βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας των επιλογών της: «Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι». Καλλιτέχνες που πρόβαλε και συνομίλησε μέσα από το art22.gr.
Η Ήρα Παπαποστόλου δεν  αρκέστηκε σε μια – δυο παρουσιάσεις του βιβλίου και μετά τον τελευταίο λόγο να έχουν τα ράφια και οι προθήκες των βιβλιοπωλείων. Σε συνεργασία με τους καλλιτέχνες που τη δουλειά τους πραγματεύεται και παρουσίασε στο βιβλίο διοργανώνει την πιο ενδιαφέρουσα ομαδική έκθεση της περιόδου στη γκαλερί Artshot – Sophia Gaitani.
Σ’ αυτή την ομαδική έκθεση κοινό σημείο των καλλιτεχνών είναι η συνύπαρξη στο βιβλίο της Ήρας. Ο καθένας παρουσιάζει δείγμα της προσωπικής του δουλειάς, αλλά όπως όταν ξεφυλλίζεις το βιβλίο συναντάς διαφορετικούς καλλιτέχνες, έτσι και στην έκθεση μοιάζει να συνεχίζεται  το ξεφύλλισμα του βιβλίου.
Οι καλλιτέχνες το χάρηκαν και το απόλαυσαν. Γι’ αυτό και με ευχαρίστηση μίλησαν για το βιβλίο και τη δουλειά τους που παρουσιάζουν στην έκθεση.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

Το έργο μου αποτελεί αναφορά στην ισορροπία και την ταλάντευση. Από το ύφος του σχεδίου και μόνο, μπορεί κανείς να διακρίνει τη διπολική υπόσταση που ενυπάρχει σε αυτό. Δεν είναι αφαιρετικό έργο αλλά ούτε αμιγώς παραστατικό. Αυτή η αντίστιξη δημιουργεί εντάσεις που χαρακτηρίζουν το σύνολο του έργου μου όπως και η ισορροπία ανάμεσα στην ταυτότητα και την ετερότητα του προσώπου. Με αυτό τον τρόπο προσπαθώ να φτάσω στην ουσία, στην ίδια τη σύστασή του.
Κάτι αντίστοιχο κάνει και το βιβλίο της Ήρας. Ισορροπεί μεταξύ της σύγχρονης καλλιτεχνικής ζωής και του σεβασμού στο παρελθόν.  Είναι ένα βιβλίο για ζώντες καλλιτέχνες που δρουν στο σήμερα, ένα βιβλίο που έλλειπε από τη σύγχρονη ελληνική βιβλιογραφία τέχνης. Την ευχαριστούμε πολύ.

Sylvia Antoniadi  «Sun lovers» Watercolor 36×50 cm 2015

ΣΥΛΒΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ

Η ηλιοκεντρική μαγεία και οι δορυφόροι της.
Πάθος για τον χρυσό, τα μέταλλα και το ηφαιστειακό μάγμα.
Μια τελετή νιότης, σφρίγους, πολυτέλειας.
Στο Silver bullet της Chris-Craft το Australian Cattle γαυγίζει στο αφεντικό του.
Γεύση από αχινούς και Lagavulin με πάγο.
Αίσθηση αλατιού που καίγεται στο δέρμα.
Ελευθερία.

 Heliocentric magic and its satellites.
Passion for gold, metals and volcanic magma.
A ceremony of youth, vigor, luxury.
In Chris-Craft’s Silver bullet, the Australian Cattle barks at his boss.
Taste of sea urchins and Lagavulin with ice.
Sensation of salt burning on the skin.
Freedom.

«Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι»
Ευχαριστώ την Ήρα Παπαποστόλου για την συμμετοχή μου στο βιβλίο της «Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι». Μου αρέσει η ευρύτητα της ζωγραφικής γκάμας που παρουσιάζει. Νομίζω πως η ματιά της στην τέχνη προσφέρει κάτι καινούργιο και δυνατό.

«Contemporary Greek Painters»
I thank Ira Papapostolou for my participation in her book «Contemporary Greek Painters». I like the breadth of the painting range she presents. I think her look at art offers something new and powerful.

Βίκυ Γεωργιοπούλου  – Ο Αρχαιολόγος

ΒΙΚΥ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

 Ο αρχαιολόγος

Το έργο βασίστηκε σε ένα κείμενο της ‘Ηρας – Παρασκευής  Παπαποστόλου για τους αρχαιολόγους,, τη φύση της δουλειάς τους αλλά και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεσή τους. Χαρακτηριστικά σε ένα απόσπασμα αναφέρει «Έχουν ανάγκη την καρέκλα τους αλλά και αυτή του διπλανού τους. Ζηλεύουν τον αρχαιολόγο που έκανε την σούπερ ανακάλυψη. Θα ήθελαν να είναι στην θέση του. Θα κάνουν τα πάντα για να του την πάρουν ».
Η ίδια σαν σύγχρονος ιστορικός- κριτικός τέχνης κατάφερε με αυτό το βιβλίο να δηλώσει τι θεωρεί η ίδια σύγχρονη τέχνη. Συγκέντρωσε εικαστικούς που δραστηριοποιούνται τις τελευταίες δεκαετίες και θα γίνουν μέρος της σύγχρονης   Ελληνικής ιστορίας της τέχνης όπως η ίδια αναφέρει. Τους δίνει την αξία που τους αναλογεί και δυναμώνει την φωνή και τη γραφή

Αντώνης Γιακουμάκης – Από τη σειρά «Φλεγόμενες μάζες»

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗΣ

Το έργο που παρουσιάζω ανήκει σε μια ενότητα που ονομάζεται «φλεγόμενες μάζες». Όπως στην αρχή τής πορείας μου έτσι και τώρα αυτό που με απασχολεί και με προβληματίζει είναι ζητήματα εσωτερικής φύσης  που έχουν να κάνουν με το παρόν και την διαχείριση του μέσω της εικόνας. Σε αυτή τη χρονική περίοδο ο μηχανισμός  αντίληψης διαφοροποιείται  και μεταλλάσσεται  καθώς κυριαρχεί η ύλη σε αντίθεση με το παρελθόν. Η χρωματική παλέτα από μουντή και άχρωμη εμπλουτίζεται  με θερμά χρώματα (σάρκα). Η προσπάθεια μιας ελεγχόμενης  καθοδήγησης της “μάζας” πάνω στην επιφάνεια λειτουργεί ως η  καλύτερη δυνατή κατανόηση μιας επαναλαμβανόμενης διαδικασίας που σκοπό έχει την επίτευξη της ισορροπίας του συνειδητού  με το υποσυνείδητο.
Το βιβλίο «Σύγχρονοι Έλληνες ζωγράφοι» της Ήρας Παρασκευής Παπαποστόλου δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να γνωρίσει ένα μεγάλο κομμάτι της εικαστικής σκηνής της χώρας. Μια χρονομηχανή για τις επόμενες γενιές που θα επιθυμούσαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω και να δουν τι συνέβαινε κάποτε μέσα σε κάποια μοναχικά δωμάτια και τις σκέψεις που έπαιρναν μορφή μέσα σε αυτά.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΙΝΑΚΗ

Μέσα από το έργο μου επιδιώκω να αποτυπώσω ό,τι συνέχει την ανθρώπινη ύπαρξη με τη φύση.  Αυτή η σχέση αναγνωρίζεται από εμένα ως αρχετυπική και βαθιά αρμονική. Το χρώμα με την έντονη πάστα έρχεται να δημιουργήσει ένα ειδυλλιακό τοπίο γύρω από το ζευγάρι.
Στο βιβλίο «Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι» υπάρχει μια σειρά από καλλιτέχνες που βρήκαν την προσωπική τους γραφή, αυτό δηλαδή που εξ αρχής ψάχνουμε. Η καταγραφή τους στο βιβλίο είναι πολύ σημαντική, καθώς βοηθά να αναδειχθεί μια μαγιά καλλιτεχνών των οποίο το έργο έχει αναφορές στο παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα παρουσιάζει και κάτι το καινούργιο

Σταμάτης Θεοχάρης – you never know

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ

Με το έργο μου «you never know» θέτω το υπαρξιακό ερώτημα της ταυτότητας, της κοινωνικής και της σεξουαλικής, μέσα από την διαδικασία της ενηλικίωσης του ανθρώπου. Όταν κοιτάμε ένα μωρό δεν μπορούμε να φανταστούμε τί πορεία θα πάρει η ύπαρξή του, τί επιλογές θα κάνει ως προς την κοινωνική του συμπεριφορά , αλλά και τί του επιφυλάσσει η μοίρα ως προς τα πράγματα που το ίδιο δεν μπορεί να επιλέξει. Μέσα μας συνυπάρχουν σχεδόν όλα τα δίπολα, το καλό και το κακό, το αρσενικό και το θηλυκό, ο ρομαντισμός κι η σκληρότητα. Τα βιώματα και οι εμπειρίες μας πλάθουν τους μελλοντικούς μας εαυτούς και γι’ αυτό πιστεύω πως είμαστε ένα έργο εν εξελίξει και ατομικά αλλά και ως κοινωνικά όντα.
Έχω την τιμή να συμπεριλαμβάνομαι στο βιβλίο της Ήρας Παπαποστόλου » Σύγχρονοι Έλληνες ζωγράφοι «, που είναι κατά την γνώμη μου μια αξιόλογη ανθολογία από συνεντεύξεις σύγχρονων ζωγράφων της Ελλάδας και κείμενα πάνω σε εικαστικά ζητήματα, αλλά και με μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της τέχνης και τα ερωτήματα που εγείρονται σχετικά με τον ρόλο του καλλιτέχνη και του ιστορικού τέχνης.
Νομίζω ότι μέσα από αυτή την προσπάθειά της η Ήρα Παπαποστόλου καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του φάσματος της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής σκηνής μέσα από τα άρθρα και τα κείμενά της, αλλά μοιράζεται και τις ανησυχίες της και τις σκέψεις της με ειλικρίνεια και στοχασμό.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΚΑΣΟΓΛΟΥ

Eκ πρώτης όψεως ίσως μοιάζει με μια καταγραφή – κατάλογο Ελλήνων καλλιτεχνών κάποιου ιστορικού τέχνης. Διαβάζοντάς το διαπιστώνεις ότι πέρα από την πληροφορία και την προώθηση των καλλιτεχνικών αξιών, χωρίς φανφάρες και αυτάρεσκους ελιτισμούς, το έργο «διαποτίζεται» απ’ το υπόγειο ποτάμι της αγάπης της συγγραφέα για εμάς τους καλλιτέχνες και την τέχνη.
Πιστεύω πως το καινούριο βιβλίο της φίλης μου και μεταξύ πολλών άλλων, κριτικού τέχνης και συγγραφέα, Ήρας Παπαποστόλου θα γίνει για πολλούς η αφορμή για μια πρώτη επαφή με την τόσο αξιόλογη σύγχρονη τέχνη της Ελλάδας.
positive rationalist λοιπόν.
Γιατί θετικός αν δεν είσαι; Δύσκολα…
Ορθολογιστής απ’ την άλλη μεριά το οφείλεις στον εαυτό σου. Ίσως να ζούμε σε εποχές που η αντικειμενικότητα να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Υπερβολή; Πότε άλλοτε η ισορροπία των δυο αυτών θέσεων απαιτούσε τόση μαεστρία και κόπο; Πότε ξανά η αλήθεια ήταν τόσο ζωτικής σημασίας αλλά και τόσο δυσεύρετη ενώ παράλληλα το παρόν (ποιο μέλλον;) φάνταζε τόσο ζοφερό;
Έτσι λοιπόν τετραγωνίζοντας τον κύκλο, διυλίζοντας τον κώνωπα και περιδιαβαίνοντας ομιχλώδεις ατραπούς, κρατάμε το κεφάλι ψηλά με το χαμόγελο στα χείλη.

Βασιλική Κοσκινιώτη – «η κηπουρός και ο σπόρος»

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΟΣΚΙΝΙΩΤΟΥ

Το δίπτυχο έργο «η κηπουρός και ο σπόρος» – το πρώτο από τα οποία συμμετέχει στην ομαδική μας έκθεση, παρέμενε για κάποια χρόνια ημιτελές σε ένα από τα δεκάδες μου μπλόκ, και ολοκληρώθηκε με την αφορμή της έκθεσης. Νιώθω μια επικτακτική ανάγκη να ολοκληρώσω παλιότερα σχέδια και πολλά έργα σε καμβάδες που με περιμένουν ημιτελή, κι αυτό εδώ ήταν ένα απ’ τα αγαπημένα μου: μια μικρή αναφορά στην «ωραία κηπουρό» του Πάουλ Κλέε,  και μια από τις πολλές δοκιμές μου για μια σειρά πράσινων έργων, πολλά από τα οποία είναι δίπτυχα. (Νομίζω ότι έχω ήδη σχηματίσει την εικόνα κ τον τίτλο της επικείμενης έκθεσής τους…) Μικρά κατά βάση έργα, συνήθως σε βαμβακερό χαρτί, μεταξύ παράστασης και αφαίρεσης, με σύμβολα από τον κύκλο της φύσης και της θηλυκότητας, καθώς  και ασκήσεις στο χρώμα, κυρίως επίσης με μιαν ανάγκη παιχνιδιού και ανάτασης, που μου λείπει πολύ, νομίζω απ’ όλους μας!…
Θέλω με την ευκαιρία να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και τη χαρά μου για την συνάντησή μου με την εξαιρετική ιστορικό τέχνης Ήρα Παπαποστόλου που έχει την επιμέλεια της έκθεσης και υπογράφει το υπέροχο αυτό βιβλίο με τις συνεντεύξεις των καλλιτεχνών με τους οποίους έχει συνεργαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για μία προσωπικότητα που συνδυάζει χαρακτηριστικά σπάνια για το χώρο μας- των εικαστικών- με μιαν ωριμότητα, νηφαλιότητα και μεθοδική εργατικότητα από τη μια, και με μια εμπνευσμένη διάθεση αναζήτησης και διαλόγου, έρευνας και καταγραφής από την άλλη. (Είναι ευτύχημα να υπάρχουν ιστορικοί και κριτικοί τέχνης με την δική της παιδεία και φιλομάθεια στον πολύπαθο χώρο μας σήμερα για πολλούς και προφανείς λόγους!…) Ακριβώς για τους ίδιους λόγους το συγκεντρωτικό της αυτό πόνημα με τίτλο «σύγχρονοι Έλληνες καλλιτέχνες- άρθρα και συνεντεύξεις στο art22.gr» που κυκλοφορεί σήμερα από τις εκδόσεις ‘Περιτεχνών- Καρτέρης’ μαζί και με τα εξαιρετικά πορτραίτα όλων των καλλιτεχνών από τον καλλιτέχνη φωτογράφο Μάνο Σπανό, είναι πραγματικά ιδιαίτερα σημαντικό και πολύτιμο. Ο κόσμος του καθενός από εμάς τους καλλιτέχνες είναι ένας μικρός ιδιαίτερος γαλαξίας, αλλά ο κόσμος μιας ιστορικού τέχνης σαν την Ήρα  είναι ένα εικαστικό σύμπαν, που συνενώνει σε ένα παλίμψηστο μεγάλο μέρος της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής και ως εκ τούτου είναι ενα έργο ανεκτίμητο όπου αξίζει να εισχωρήσεις! Είμαι ευτυχής που αποτελώ μέρος του!

Σπύρος Λύτρας – «Ηνίοχος Δελφοί»

ΣΠΥΡΟΣ ΛΥΤΡΑΣ

Η Ήρα Παπαποστόλου και ο Γιάννης Τζιμούρτας που υπηρετούν το χώρο της τέχνης με γνώση και αγάπη εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν το βιβλίο Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι ένα βιβλίο που έλειπε από τα ράφια των βιβλιοπωλείων και των εικαστικών εκδόσεων που με το πέρασμα των χρόνων η εικαστική και πολιτιστική αξία του θα είναι σημαντικότατη αφού αναφέρεται σε σύγχρονους εν ζωή ζωγράφους που δημιουργούν σήμερα το καλλιτεχνικό τους έργο Με καταγωγή από τι Ιτέα Φωκίδας συμμετέχω στην ομαδική έκθεση με αφορμή το βιβλίο με το έργο «Ηνίοχος Δελφοί» με φόντο τις Ελιές και στο βάθος η θάλασσα του Κορινθιακού εικόνες που από την παιδική μου ηλικία είναι βαθιά ανεξίτηλες στην καρδιά και στη μνήμη μου

Ελεάννα Μαρτίνου – «Μικρόκοσμος//Μακρόκοσμος»

ΕΛΕΑΝΝΑ ΜΑΡΤΙΝΟΥ

Με την Ήρα γνωριστήκαμε πριν μία δεκαετία. Μέσα στα χρόνια, υπήρξαν στιγμές ουσιαστικής συνάντησης, από τις οποίες ξεχωρίζω την ομαδική έκθεση «Πολιτείες» στο Ίδρυμα Τσιχριτζής που επιμελήθηκε και είχα τη χαρά να συμμετάσχω με δύο έργα μεγάλων διαστάσεων από την ενότητα «Φαντασιακές Μητροπόλεις». Το κείμενο που περιλαμβάνεται στο βιβλίο της Ήρας, γράφτηκε για τη συγκεκριμένη ενότητα δουλειάς, το 2014. Κρίνω πως η επικοινωνία της δουλειάς είναι ένας βασικός παράγοντας εξέλιξης. Έως τώρα, με τους συναδέλφους καλλιτέχνες που κατέγραψε η Ήρα ως τη «γενιά μας», παλεύουμε μόνοι μας σε ένα ξεχαρβαλωμένο σύστημα, κάνοντας ο καθένας όσο μπορεί καλύτερα το κέφι του. Οι πιο θαρραλέοι και επίμονοι, θα συνεχίσουν να συμπορεύονται στο χώρο, είτε με επιμελητική δράση, είτε με ιστορική καταγραφή, είτε με παραγωγή εικόνων, σε κάθε περίπτωση όμως, με παραγωγή έργου, μέσα στην ελληνική πραγματικότητα.
Το έργο συμμετοχής στην έκθεση με τίτλο «Μικρόκοσμος//Μακρόκοσμος» αποτελεί ένα μικρό δείγμα εξέλιξης της ενότητας «Νεφελώματα» που παρουσιάστηκε σε ατομική έκθεση το 2019 στο τηλεσκόπιο Δωρίδης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Εξακολουθεί να με απασχολεί η δημιουργία πλέγματος, διαδρομών και συνδέσεων μεταξύ του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου στη Φύση. Υλικό δράσης, το μελάνι σε χαρτί bamboo 300γρ.

Λαμπρινή Μποβιάτσου – «Πολιτεία»

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΜΠΟΒΙΑΤΣΟΥ

 Το έργο μου «Πολιτεία», είναι εμπνευσμένο από τις «Αόρατες πόλεις» του Ίταλο Καλβίνο. Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Τι είναι όμως σήμερα η πόλη για μας; Σκέφτομαι ότι έγραψα κάτι σαν τελευταίο ποίημα αγάπης για τις πόλεις, τη στιγμή που γίνεται όλο και πιο δύσκολο να τις ζήσουμε».
Γράφει επίσης: «Αυτό που ο δικός μου Μάρκο Πόλο θέλει να ανακαλύψει είναι οι κρυφές αιτίες που οδήγησαν τους ανθρώπους να ζήσουν στις πόλεις, αιτίες που μπορούν να ισχύουν πέρα και πάνω από οποιαδήποτε κρίση. Οι πόλεις είναι ένα σύνολο πραγμάτων: απομνημονεύσεων, επιθυμιών, σημείων μιας γλώσσας οι πόλεις είναι τόποι ανταλλαγών, όπως εξηγούν όλα τα βιβλία της οικονομίας, αλλά οι ανταλλαγές αυτές δεν είναι μονάχα ανταλλαγές εμπορευμάτων, είναι και ανταλλαγές λέξεων, πόθων, αναμνήσεων. Το βιβλίο μου ανοίγει και κλείνει με εικόνες ευτυχισμένων πόλεων που συνεχώς αλλάζουν σχήμα και χάνονται, κρυμμένες μέσα σε δυστυχισμένες πόλεις…»
Η δική μου «Πολιτεία», που σαφώς αναφέρεται και στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα, (στην οποία ο Σωκράτης και άλλοι εξέχοντες Αθηναίοι και ξένοι συζητούν τη σημασία της δικαιοσύνης και εξετάζουν κατά πόσο είναι πιο ευτυχισμένος ένας δίκαιος άνθρωπος από έναν άδικο, κατασκευάζοντας μια ουτοπική πολιτεία, την «Καλλίπολη»), είναι μία πολιτεία όπου τα σπίτια βρίσκονται σκαρφαλωμένα σε έναν αιωρούμενο βράχο. Σωλήνες ενώνουν τα σπίτια μεταξύ τους, ως μια συνεχής ροή ευεργετικού ύδατος. Το νερό στο έργο μου συμβολίζει την επικοινωνία, τη δικαιοσύνη, την αποδοχή, την κατανόηση, δηλαδή την αγάπη. Είναι η ουσία της ζωής που νικά τα εμπόδια και υπερπηδά την πραγματική,  ή την συναισθηματική απόσταση του ανθρώπου από τον άνθρωπο και από τη φύση.
Κάτι τέτοιο που προσφέρει ο πολιτισμός, ως υπέρτατη μορφή επικοινωνίας ιδεών και συναισθημάτων. Μια τέτοια προσπάθεια επικοινωνίας νέων Ελλήνων ζωγράφων με το κοινωνικό και το πολιτιστικό περιβάλλον στο οποίο ζουν και δημιουργούν, καταγράφει και διαφωτίζει το βιβλίο της ιστορικού και κριτικού τέχνης Ήρας Παπαποστόλου, «Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι».

ΕΛΕΝΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Μερικές φορές η εξέλιξη μιας πορείας δεν εξαρτάται από την ταχύτητα του βήματος αλλά από την παύση του.
Η στάση μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο πολύτιμη και πιο καθοριστική για την έκβαση της πορείας.

ΘΕΚΛΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Η καλλιτέχνιδα στη σειρά έργων της με τίτλο «Ripple Effect», στοχεύει στο να μεταφέρει το κοινό μέσα στα δικά της νοητά τοπία, χρησιμοποιώντας  ένα εύρος από υλικά και μεθόδους, ως ένα μέσω οπτικοποίησης θολών αναμνήσεων των δικών της συνευρέσεων με τη θάλασσα, σχεδόν ως στιγμιότυπα ασυνείδητης μνήμης, που συμπεριλαμβάνουν εικόνες και αισθήσεις.

Αχιλλέας Πιστώνης – «Οιωνός»

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΙΣΤΩΝΗΣ

Το έργο «Οιωνός» είναι ένα έργο (πορτραίτο) ενός νέου καλλιτέχνη που έβρισκε τρόπο έκφρασης μέσα από την τέχνη του. Ενώ τότε ένας άλλος πόλεμος ήταν λίγο πιο μακριά μας. Η γνωριμία μου με την Ήρα ήταν και στα δικά μου πρώτα μου βήματα που έγραφε για το art22 και θυμάμαι να συζητάμε για ώρες τα σύμβολα που με απασχολούσαν εκείνη την περίοδο που είχα εντάξει στην δουλειά μου η οποία με πολύ σεβασμό είδε έναν άλλο κόσμο στα έργα μου. Αργότερα είχα την χαρά να γνωρίσω τον Γιάννη Τζιμούρτα και μέσα από τα πολύ τιμητικά κείμενα του είδα μια ματιά τόσο διαφορετική και διεισδυτική με πραγματικό στόχο να διαβάσει τα έργα από σκοπιές που δεν τις είχα σκεφτεί ούτε εγώ.

Αφροδίτη Σεζένια – «Η θάλασσα είναι κομμάτι μου, η έμπνευση μου…
και ο άνθρωπος μέρος της».

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΕΖΕΝΙΑ

Λίγα λόγια για τη νέα μου δουλειά «Η θάλασσα είναι κομμάτι μου, η έμπνευση μου…
και ο άνθρωπος μέρος της».
Κλείνω τα μάτια και ακούω τον παφλασμό των κυμάτων, τα χαρούμενα ξεφωνητά των παιδιών που παίζουν στο νερό. Βλέπω τους κολυμβητές, τις βουτιές, το βυθό.
Έντονες γραφές , κίνηση, εξπρεσιονιστική διάθεση και το χρώμα, αυτό το μπλε , είναι αυτά που μεταφέρουν αυτή την ενέργεια στον θεατή, προκαλώντας τον να το βιώσει και αυτός ενώ παρατηρεί το έργο.
Στη βιβλίο της κας Παπαποστόλου, όπου έχω την τιμή να συμπεριλαμβάνομαι, χτυπάει ο παλμός της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής. Εικαστικοί της γενιάς μας, με σύγχρονη άποψη και αναγνωρίσιμη γραφή.
Το κονδύλι της Ήρας αντικειμενικό και συναισθηματικό ταυτόχρονα. Μέσα από τη δίκη της μάτια η τέχνη της Ελλάδας. Μέσα από τα βιώματα της και τις γνώσεις της επανασυστήνει τους καλλιτέχνες στο κοινό. Ένα εκπληκτικό βιβλίο που οι φιλότεχνοι οφείλουν να διαβάσουν και να έχουν στην κατοχή τους.

Νίκος Σίσκος – «Φθινοπωρινές αναμνήσεις»

ΝΙΚΟΣ ΣΙΣΚΟΣ

«Φθινοπωρινές αναμνήσεις»
Ο σκύλος που κοιτούσε μέσα στο μυαλό μου!
.. Στην ανάμνηση του μεσημεριού, έξω στο χωράφι, πρόχειρο αυγό αντικαθιστά γκουρμέ φαγητό της μαμάς, θησαυρός!.. Ήταν Φθινόπωρο κι ακόμα θυμάμαι το κίτρινο και το καφέ χρώμα, σαν κλασική μουσική, βάρος, να υπογραμμίζει την μελαγχολία του δημοτικού σχολείου, που σε λίγο θα ξεκινούσε πάλι…
Λίγα λόγια για το βιβλίο: Αξιέπαινη η προσπάθεια της ιστορικού τέχνης Ήρας Παπαποστόλου και του φωτογράφου Μάνου Σπανού να εντάξουν με πολύ έξυπνο και ιδιαίτερο τρόπο ετερόκλητους εν ενεργεία ζωγράφους της εποχής μας ,μέσα από κείμενα που έχουν γραφτεί με αγάπη και εμβαθύνουν στο ψυχισμό και την σκέψη των καλλιτεχνών. Παράλληλα τα φωτογραφικά πορτραίτα αποτυπώνουν την καθημερινότητα των καλλιτεχνών μέσα στο προσωπικό τους χώρο. Ενα βιβλίο λεύκωμα, το οποίο αξίζει κανείς να αποκτήσει

Αντώνης Τσακίρης – «Ψίθυρος»

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

Τα έργα με πενάκι, όπως ο «Ψίθυρος», γίνονται παρορμητικά. Συνήθως ξεκινούν και ολοκληρώνονται σε πρώτο χρόνο. Αυτή την αμεσότητα συνάντησα στο βιβλίο της φίλης μου Ήρας, με την οποία μοιραζόμαστε παράλληλες πορείες. Ήταν εκεί απ’ την αρχή. Αυτή τη σχέση έχει πλέον με τους περισσότερους καλλιτέχνες για τους οποίους γράφει. Με κουβέντες και ιστορίες σε κυλιόμενο χρόνο, θεωρώ πως το υλικό που περιλαμβάνει αυτή η έκδοση συνιστά ένα τεκμήριο για μια ευρεία καλλιτεχνική παραγωγή στην Ελλάδα των χρόνων που καλύπτει. Με την ευκαιρία, πρέπει να υπογραμμιστεί η σπουδαία και καθοριστική συμβολή του Γιάννη Τζιμούρτα, του οποίου το όραμα για αδιάκοπη, επίμονη και ουσιαστική προβολή της Τέχνης μέσω του ART22 είναι τόσο ισχυρό που αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους μας.

Last modified: 23/06/2022