Στρατής Ταυλαρίδης:Η τροφή για να αναπτυχθεί μία νέα ιδέα βρίσκεται στο παρελθόν

Γράφει η Εύα Κέκου,
Ιστορικός Τέχνης

Με εξαιρετική μαεστρία ο Στρατής Ταυλαρίδης μετατρέπει αντικείμενα καθημερινής χρήσης σε αιθέρια εκθέματα. Χωρίς να τους αφαιρεί την ιδιότητα, ανατρέπει τους νόμους της βαρύτητας των αντικειμένων δίνοντας σε αυτά την πιο ιδανική τους μορφή, δίνοντας μία νέα πνοή αλλά και αφήγηση σε ένα εκθεσιακό περιβάλλον. Έχει ενδιαφέρον ότι η υλικότητα έχει μία άυλη υπόσταση στα έργα του και ότι οι δύο αυτές φύσεις δεν αντιμάχονται η μία την άλλη αλλά λειτουργούν συμπληρωματικά. Είδα τη δουλειά του Στρατή με μεγάλο ενδιαφέρον και του ζήτησα να μας διαφωτίσει περισσότερο για τη δουλειά του αλλά και την πορεία του δίνοντάς μας κάποιες απαντήσεις.

Πώς ξεκίνησε το ενδιαφέρον σου για τα αντικείμενα, κυρίως το ύφασμα και με ποιο τρόπο για σένα τα αντικείμενα αυτά αποκτούν καλλιτεχνική μορφή και γίνονται προϊόντα Τέχνης;
Υπάρχουν χρονικά διαστήματα στη ζωή μας όπου οι αισθήσεις μας οξύνονται και έτσι μπορούμε να παρατηρήσουμε χωρίς τα φίλτρα της καθημερινότητας τον εξωτερικό κόσμο. Προσπαθώ να στρέψω το βλέμμα του θεατή σε κάτι που έχουμε παύσει να παρατηρούμε, σε κάτι απλό που εξαιτίας του τρόπου ζωής μας περνά πλέον απαρατήρητο. Σου αναφέρω δύο παραδείγματα: Tην αιθέρια κίνηση που κάνει η κουρτίνα ενός ανοιχτού παραθύρου στο καλοκαιρινό αεράκι, τη δυσδιάστατη σημασία ενός πουκαμισού πρώτα ως σύμβολο καθαρότητας και αγνότητας και έπειτα ως μεταμόρφωσή του σε πανοπλία. Παίρνοντας ως αφορμή πράγματα της καθημερινότητας δημιουργώ υβρίδια αντικειμένων που ομοιάζουν με αυτά αλλά πλέον έχουν χάσει τη χρηστική τους υπόσταση∙ εκεί λοιπόν γίνεται η μετάλλαξή τους σε κάτι άλλο, σε κάτι που θυμίζει αλλά δεν είναι… Τότε λοιπόν έχουν γίνει, όπως λες και εσύ, προϊόντα τέχνης.

Σε μία κοινωνία όπου η Ύλη αλλά και η υλικότητα στοιχειοθετούν τον πολιτισμό της- με ποιο τρόπο η Τέχνη αυτή παράγει μία (αντι) –ιδεολογία; Λειτουργεί συμπληρωματικά, αντιμαχόμενη ή συνδιαλεγόμενη όλα αυτά;
Βρισκόμαστε σε μία εποχή κρίσης όχι μόνο οικονομικής αλλά κυρίως κρίσης αξιών όπου όλα κατεδαφίζονται. Θεωρώ ότι είναι η κατάλληλη εποχή ώστε να δομήσουμε νέες στέρεες αξίες αλλά και να αφήσουμε πίσω μας στείρα κατάλοιπα μιας ξεπερασμένης τάξης πραγμάτων. Μεταξύ των υπολοίπων παραγόντων καλείται και η τέχνη να δείξει την πραγματική της δύναμη και αξία. Για αυτό καταλήγω στην άποψη ότι η Τέχνη και η υλικότητα είναι έννοιες αντιμαχόμενες. Μπορεί η Τέχνη να χρησιμοποιεί ως μέσο έκφρασής της την ύλη αλλά η πραγματική ουσία βρίσκεται πίσω από αυτήν.

Ποιά είναι η καλλιτεχνική σου πορεία; Και ποια στοιχεία σε αυτή αποτέλεσαν σταθμό;
Η καλλιτεχνική μου πορεία ουσιαστικά ξεκινάει να μετρά από το 2013 αποφοιτώντας από τη σχολή καλών τεχνών της Θεσσαλονίκης. Έχω συμμετάσχει σε διεθνείς και ελληνικές εκθέσεις. Έχω εκθέσει ατομικά, έχω πάρει μέρος σε φουάρ, εικαστικά φεστιβάλ και biennale. Δύο όμορφες στιγμές που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό και ξεχωρίζω είναι η συμμετοχή μου στη Biennale Mediterranean καθώς και η δυνατότητα που μου δόθηκε από τον δήμο Θεσσαλονίκης να εκθέσω την δουλειά μου στο Αλατζά Ιμαρέτ, ένα σημαντικό αρχαιολογικό μνημείο της πόλης.

Είναι διακριτά τα όρια ανάμεσα στη τέχνη και το design;
Νομίζω αρκετά. Εάν γνωρίζεις τις βασικές αρχές που διέπουν το design και αυτές που διέπουν την τέχνη δεν τίθεται ζήτημα ομοιότητας μεταξύ τους. Το πραγματικά καλό “design” θεωρείται ότι είναι τόσο προφανές όσο η κοινή λογική. Η τέχνη όμως όχι. Η άποψή μου είναι ότι τα συναισθήματα και η επαγρύπνηση που προκαλούνται μέσω της τέχνης δεν είναι δυνατό να σου να προσφέρει ένα προϊόν που σύμβολό του είναι η κατανάλωση.

Με ποιο τρόπο η παράδοση μπορεί να επανατροφοδοτήσει έννοιες που αφορούν τη νεωτερικότητα, αλλά και το καινούριο στη Τέχνη; Πώς αυτό είναι εμφανές στη δουλειά σου;
Είναι εγγενές χαρακτηριστικό της ίδιας της Τέχνης να μπορεί να επαναπροσδιορίζει έννοιες και να μετασχηματίζει νοήματα. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί κάνοντας χρήση παραδοσιακών τεχνικών με νέα μέσα. Για μένα η τροφή για να αναπτυχθεί μία νέα ιδέα βρίσκεται στο παρελθόν. Από εκεί αντλώ και εγώ το υλικό μου. Η τεχνική του paper cut συμβάλλει ώστε τα έργα μου να ανακαλούν στη μνήμη μας παραδοσιακά εργόχειρα κι έτσι να λειτουργούν και σαν σύμβολα μία νέας εποχής.

Τί θέλει να υποδηλώσει το υλικό που χρησιμοποιείς στο έργο σου (κλωστή, χαρτί) και ποιο συμβολισμό έχουν κάθε φορά;
Το βασικό υλικό που χρησιμοποιώ είναι το χαρτί και ο συμβολισμός του παραμένει ο ίδιος από την πρώτη στιγμή που ήρθα σε επαφή μαζί του. Έψαχνα για ένα υλικό το οποίο ως πρώτη ύλη θα μπορούσε να δώσει ζωή στα έργα μου. Το χαρτί μου έδωσε απλόχερα όλα αυτά που έψαχνα ώστε να μπορέσω να εκφρασθώ, τη λεπτότητα, την κίνηση και την ευαισθησία.

Μίλησέ μας για τη δουλειά σου αλλά και τα μελλοντικά σου όνειρα.
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε μία φάση πειραματισμών σε νέες τεχνικές έχοντας και πάλι ως βασικό μου υλικό το χαρτί. Τώρα σχετικά με το μέλλον, απλά θα ήθελα να συνεχίζω να κάνω αυτό που αγαπάω πολύ και με γεμίζει.