Ο ζωγράφος συναντά τον Nick Cave και ο τραγουδιστής ανακαλύπτει στα έργα Ρόκου την ουσία των στίχων του …
Η έκθεση του Στέφανου Ρόκου στο Μουσείο Μπενάκη, όσον αφορά στο στήσιμο, μοιάζει μεγαλειώδης μέσα στην απλότητά της. Έχεις τη δυνατότητα στους διαδρόμους που δημιουργούνται να απολαύσεις τα έργα ένα – ένα διαβάζοντας παράλληλα τους στίχους του κάθε τραγουδιού του Nick Cave όσο ακούγονται τα τραγούδια αυτά μέσα στην αίθουσα. Ο Στέφανος Ρόκος έχει κάνει μια απίστευτα λεπτομερειακή δουλειά η οποία, μάλιστα, εξηγείται με ενδιαφέροντα τρόπο στο βίντεο που μπορούμε να παρακολουθήσουμε σε ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο.
Εσωτερικοί χώροι, φύση, πλήθος ανθρώπων, γυναίκες αλλά και απρόσωπες φιγούρες βρίσκονται όλα εκεί στους καμβάδες του ζωγράφου, σε απόλυτη συνάφεια με τα τραγούδια που γνωρίζουμε και θαυμάζουμε.
Ο ίδιος ο Nick Cave λέει στον Στέφανο Ρόκο: « Ήταν συναρπαστικό να στέκομαι στο εργαστήριό σου και να βλέπω μπροστά μου τα έργα σε όλο τους το μεγαλείο, με αυτό το πλήθος από συνωθούμενες λεπτομέρειες και τρομακτικούς κενούς χώρους. Νιώθω ότι συνδέομαι με την ουσία τους. Νιώθω ότι προσεγγίζουν πολύ τον τρόπο με τον οποίο γράφω στίχους – έντονα ξεσπάσματα της μνήμης, εκστατικές λεπτομέρειες, αιφνίδιος ερωτισμός, μυστικιστική εικονογραφία. Η σφυρηλάτηση παγωμένων αφηγημάτων που ίπτανται σαν όνειρα – στοιχειωμένα και παράξενα κι αισιόδοξα».
Έτσι είναι. Ο Στέφανος Ρόκος είναι «ροκ». Η ζωγραφική του διαθέτει μια μεταφυσική διάσταση ενώ είναι ταυτόχρονα και τόσο κοντά σε μία ιδιαίτερη πραγματικότητα. Αυτή της οπτικής του καλλιτέχνη. Εκεί που υπάρχει μια υπερβολικά σχολαστική λεπτομέρεια όπου θαυμάζουμε τη σχεδιαστική ικανότητα και τις υφές, υπάρχει και το απόλυτο κενό που μπορεί να αποδωθεί με ένα αστραφτερό λευκό ή με ένα έντονο πράσινο. Και ίσως αυτός να είναι ένας τρόπος για να περιγραφεί το χάος και η τάξη στη ζωή και στην τέχνη.
Όταν ζωγραφίζει τη γυναίκα, παίζει με συμβολισμούς αλλά και με έναν έντονο αισθησιασμό. Όταν ζωγραφίζει τα δέντρα, μπορείς να τα φανταστείς να σε αγκαλιάζουν σε έναν ονειρικό σου περίπατο. Όταν ζωγραφίζει ένα δωμάτιο, το δωμάτιο αυτό είναι ζωντανό, με τα αντικείμενα να έχουν πάνω τους στοιχεία από το πνεύμα του δημιουργού του.
Ξέρουμε εδώ και καιρό το έργο του Ρόκου, το έχουμε αποδεχτεί και το έχουμε εκτιμήσει. Όμως αυτή η τελευταία του δουλειά μοιάζει πολύ πιο ολοκληρωμένη, με την κεντρική της ιδέα να μας συνεπαίρνει ουσιαστικά, όσο η μουσική του Nick Cave μετατρέπεται σε εικόνα μπροστά στα μάτια μας. Και γι’ αυτό κατά τη γνώμη μου του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Last modified: 16/04/2019