Ρόδη Κωνσταντόγλου – Never too late

Η gallery genesis στην ολοκλήρωση της περιόδου 2022 – 2023 παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση της Ρόδης Κωνσταντόγλου «Never too late». Καλλιτεχνική Διεύθυνση – Επιμέλεια έκθεσης: Γιώργος Τζάνερης Κείμενο Καταλόγου: Χάρης Καμπουρίδης Ιστορικός τέχνης, Σημειολόγος (Σεπτ.2022). Η έκθεση διαρκεί από τις 11 ως τις 22 Ιουλίου.
Για την καλλιτέχνιδα ο Χάρης; Καμπουρίδης έγραψε σε ένα από τα τελευταία του κείμενα:
«Όταν ο διάλογος με τα όμορφα καλλιτεχνικά αντικείμενα, γίνεται έκρηξη Νέο- Pop art
Οι πίνακες αυτοί της ζωγράφου, με ελεύθερο χαρούμενο χρώμα και με εικόνες όμορφων αντικειμένων μέσα τους, ξαφνιάζουν ευχάριστα το βλέμμα, του θεατή με την αμεσότητα και αθωότητα που του απευθύνονται.
… Δείχνουν μια υπερρεαλιστική σύνθεση, σύντομες σκηνές αναμνήσεων ή και καθημερινότητας, είναι ενσταντανέ από απελευθερωμένη, λατρευτική, λυρική σχέση με καλλιτεχνικά αντικείμενα αστικού σπιτιού. Εύσχημα δοχεία σερβιρίσματος, μονάκριβα χαλιά, τασάκια από φυσητό γυαλί ενσωματωμένα σε παλιά μεταλλικά ποτήρια, δοχεία Τσανάκαλε (chanakkale), πιάτα Νίκαιας, κ.α. Συχνά και το ίδιο το πρόσωπο της ζωγράφου, είτε πρόσωπα με ισχυρό συμβολισμό είτε σπιτικά σκυλάκια, γάτες, κ.οκ. Ένας κόσμος οικείων αισθητικών μορφών απελευθερωμένος, σε ελεύθερους συνειρμούς. Μια αίσθηση σαν από τους ονειρικούς πίνακες του Σαγκάλ.
… Η δημιουργία αυτών των έργων δεν μοιάζει σκόπιμη, επικοινωνιακή, αντίστροφα είναι αυτοβιογραφική, εξομολογητική. Ίσως αυτή είναι η πρώτη εντύπωση που ελκύει και πείθει το βλέμμα του θεατή.
… Η άλλη είναι το χρώμα. Πανηγυρικό, “αφελές”, χρωματολόγιο της Pop art του 1960, δηλωμένο με θράσος και ανυποχώρητη εμμονή.
… Υπάρχει και μια ακόμη πτυχή ερμηνείας, χρήσιμη για την τεχνοκριτική ανάλυση που επιχειρεί κανείς. Η ανάμνηση της ζωγραφικής του μπαρόκ, της ευτυχισμένης αστικής καθημερινότητας στην Ολλανδία του 17ου αι. Είναι τα μικρά καλλιτεχνικά αντικείμενα, π.χ η κανάτα στον πίνακα του Βερμέερ, τα ποτήρια κοκ στις nature mortes του Χαλς, οι αντανακλάσεις μεταξύ τους στην γυαλάδα της επιφάνειας τους. Ένας κόσμος λυρικής αγάπης για τους χαμηλόφωνους συντρόφους της καλλιτεχνικής καθημερινότητας, που συνήθως χαϊδεύει το χέρι αισθητικά.
Συναντάμε συχνά αυτά τα αντικείμενα και σε πίνακες του Σπ. Βασιλείου, του Αχ. Δρούγκα, στις nature mortes Morandi, κ.α.
… Στους μικρούς – μέγεθος εικονίσματος ! – αυτούς πίνακες της Ρόδης, λειτουργούν αισθητικά αν και όχι με συνειδητή πρόθεση, όλα αυτά τα υπόβαθρα από την τέχνη παλιότερων εποχών.
… Οι πίνακες ωστόσο είναι λυρικοί, όχι προϊόν λογιότητας ή κατασκευαστικής διάθεσης.
… Δοξάζουν την μνήμη της Pop art από τα χρόνια που σπούδαζε ζωγραφική στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο. Αλλά, και τις καλλιτεχνικές δημιουργίες του συλλέκτη πατέρα της, στο περιβάλλον των οποίων ζει. Εμμέσως, και τον ιδεολογικό κόσμο του Μουσείου Μπενάκη που διακριτικά ζωντανεύει το γούστο από την αρχοντική πλευρά του διαχρονικού ελληνισμού, που συχνά υποτιμάται».
Χάρης Καμπουρίδης, Ιστορικός τέχνης, Σημειολόγος (Σεπτ.2022)

Last modified: 11/07/2023