Ρίκα Πανά – «Προς το Φως», αναδρομική έκθεση

Η  Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων φιλοξενεί την  πρώτη αναδρομική έκθεση ζωγραφικής της Ρίκας Πανά, «Προς το Φως», σε επιμέλεια της Ελισάβετ Πλέσσα.
Παρουσιάζονται περίπου 80 ζωγραφικά έργα της καλλιτέχνιδας σε καμβά και σε χαρτί. Με τη χρήση μιας έντονα χειρονομιακής γραφής σε συνήθως μονοχρωματικό φόντο, τα έργα της αναδεικνύουν σχηματοποιημένη την ανθρώπινη μορφή για να επικεντρωθούν στην ουσία των ζητημάτων που απασχολούν την καλλιτέχνιδα. Η διαμαρτυρία για την έλλειψη ελευθερίας, η καταγγελία της διάβρωσης του πολιτισμού, η αναζήτηση ταυτότητας, η απόγνωση και η ελπίδα του ανθρώπου αποτελούν τους βασικούς άξονες της ζωγραφικής της Ρίκας Πανά, 95 ετών σήμερα.

Από την ενότητα «Η διάβρωση του πολιτισμού» 1970 1971

Η ζωγραφική της Ρίκας Πανά (Παναγιωτοπούλου, το γένος Λαζάνη, γεν. Αθήνα, 1929) είναι βαθιά ανθρωποκεντρική. Το έργο της διαμορφώθηκε από τον εμφύλιο πόλεμο, την κατοχή, τη δικτατορία των συνταγματαρχών, καθώς και από τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε από πολύ νεαρή ηλικία.
Η έκθεση ξεκινά με τις πρώιμες δημιουργίες της Ρίκας Πανά (Γκαλερί Νέες Μορφές, 1962), όπου το ανθρώπινο πρόβλημα του σύγχρονου αδιέξοδου απασχολούσε ήδη τη ζωγραφική της. Τη δεκαετία του 1960, παρόλες τις φανερές επιρροές, ως φόρμα, αλλά όχι ως περιεχόμενο, από τον πρώτο δάσκαλό της, τον Πάνο Σαραφιανό, το έργο της Ρίκας Παναγιωτοπούλου έχει ήδη κατακτήσει ένα ύφος απόλυτα προσωπικό. Οι δύο επόμενες ενότητες της έκθεσης παρουσιάζουν έργα από τις δύο βασικές περιόδους της δουλειάς της, έργα που δημιούργησε με την ελπίδα και τον στόχο να εκφράζουν μια σθεναρή αντίσταση ενάντια στην καταπίεση και στον φόβο του δικτατορικού καθεστώτος.

Χωρίς τίτλο, περίπου 1955, σκόνες και κόλλα σε καμβά, 60 × 40 εκ.

Γι’ αυτό και συνέλαβε τότε την ιδέα ότι, προκειμένου να υλοποιηθούν τέτοια εικαστικά εγχειρήματα διαμαρτυρίας που να καταγγέλλουν εκτός συνόρων τα δεινά της Ελλάδας, θα έπρεπε το έργο της πρώτα να παρουσιαστεί πρώτα στο εξωτερικό και μετά να εκτεθεί στην πατρίδα της. Έτσι παρουσίασε τα ώριμα έργα της πρώτη φορά στο Λονδίνο (Drian Galleries, 1969), έπειτα στην Αθήνα (Βρετανικό Συμβούλιο, 1970), ξανά στο Λονδίνο (Drian Galleries, 1971), και, τέλος, στη Ρώμη (Galleria d’Arte Albatros, 1972). Όταν η δημοκρατία αποκαταστάθηκε στη χώρα μας, η Ρίκα Πανά στράφηκε σε μια ιδιωτική και μοναχική δημιουργική πορεία, ζωγραφίζοντας αδιάκοπα, μέχρι περίπου το 2010, έργα που αποτελούν την τέταρτη και τελευταία ενότητα της έκθεσης.

Απόγνωση 1967 1969

Η αναδρομική αυτή παρουσίαση ακολουθεί μια γραμμική χρονολογική πορεία, όμως οι τέσσερις ενότητές της περιέχουν συγχρόνως έργα που δημιουργήθηκαν σε άλλες χρονικές περιόδους της ζωγραφικής της Ρίκας Πανά, προκειμένου να αναδειχθούν οι εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στους εικαστικούς και ιδεολογικούς άξονες που διατρέχουν τη ζωή και το έργο της καλλιτέχνιδας.

Άποψη της γκαλερί Albatros στη Ρώμη κατά τα εγκαίνια της έκθεσης της Ρίκας Πανά 15 Μαρτίου 1972

Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων σε επιμελείται Ελισάβετ Πλέσσα και  αρχιτεκτονικό σχεδιασμό Σταύρου Παπαγιάννη (Stage Design Office).
H έκθεση πλαισιώνεται από μεγάλη μονογραφία για το έργο της Ρίκας Πανά (εκδόσεις Μέλισσα), την οποία επιμελήθηκε η Ελισάβετ Πλέσσα και σχεδίασε η Εριφύλη Αράπογλου (ενARTE). Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει κείμενα της Αλεξάνδρας Λαδικού, του Χριστόφορου Μαρίνου, της Cornelia Navari, του Κωνσταντίνου Παπαγεωργίου, του Τίτου Πατρίκιου και της Ελισάβετ Πλέσσα, καθώς και πληθώρα αρχειακού υλικού.

Last modified: 16/02/2024