Το μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, φιλοξενεί τα τελευταία 25 χρόνια, ένα γλυπτό, διαφορετικό απ’ όλα τα άλλα… Πρόκειται για το αρχαιότερο έκθεμά του, νεολιθικής εποχής, και είναι δάνειο του Αρχαιολογικού Μουσείου της Ιορδανίας.
Η ηλικία του είναι 9.000 χρόνων, δηλαδή χρονολογείται γύρω στο 7.000 πΧ. Βρέθηκε το 1985 στην νοτιοανατολική Ιορδανία, στην πόλη Aïn Ghazal (Γαζέλα της Άνοιξης) απ’ όπου πήρε και το όνομα του. Ήταν μέρος ενός συνόλου γλυπτών πανομοιότυπων, σε κάποιες περιπτώσεις ενωμένων μεταξύ τους.
Η αρχαιολογική αποστολή έγινε με συνεργασία Αμερικανών και Ιορδανών αρχαιολόγων και στάλθηκε για αποκατάσταση στην Ουάσιγκτον. Οι εργασίες αποκατάστασης διήρκησαν 11 χρόνια και ολοκληρώθηκαν το 1996.
Έχει ύψος ένα μέτρο, αρκετά σημαντικό για ανθρωπομορφικό γλυπτό εκείνης της περιόδου. Το υλικό του είναι γύψος και για τα μάτια έχει χρησιμοποιηθεί πίσσα.
Αν και εκ πρώτης άποψης μπορεί να μας φανεί ασύμμετρο, είναι ένα έργο «πλούσιο» με αδρομερές παρουσιαστικό και αρκετά εκφραστικό. Στην εποχή του ήταν λείο, δουλεμένο με το χέρι και είχε λειανθεί με σπάτουλα. Είχε ενδύματα και στο κεφάλι είναι φανερή η υποδοχή ενός είδους περούκας. Επίσης, στο εσωτερικό εντοπίσθηκαν τα ίχνη ενός είδους «σκελετού» από φυτικές ίνες, ο οποίος στήριζε το γύψο και βοηθούσε το γλυπτό να σταθεί όρθιο. Κατά την αποκατάστασή του, το πλέγμα αυτό αντικαταστάθηκε με σύγχρονα υλικά.
Παρόλη την επίδραση του χρόνου πάνω του, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του διατηρούν την κομψότητά τους. Κυρίως τα μάτια, με το αμυγδαλωτό σχήμα και το μαύρο περίγραμμα, του δίνουν «ζωή» μέχρι και σήμερα.
Όσον αφορά στο ρόλο του, αν και σε μεγάλο βαθμό παραμένει μυστήριο, φαίνεται να σχετιζόταν με τη λατρεία των προγόνων και να συντελούσε στην ενότητα της κοινότητας.
Εκείνη την περίοδο, στην περιοχή αυτή της Ιορδανίας, όπως και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, σημειώνεται η μόνιμη εγκατάσταση σε συγκεκριμένες περιοχές αγροτικών κοινοτήτων, οι οποίες οργανώνονται μέσω ιεράρχησης. Είναι η περίοδο κατά την οποία η ανθρωπότητα έκανε μια από τις σημαντικότερες προόδους της, υιοθέτησε την καλλιέργεια της γης και την εκτροφή οικόσιτων ζώων ως πρωταρχικές πηγές διαβίωσης.
Επομένως, το συγκεκριμένο γλυπτό θα μπορούσε να θεωρηθεί είδωλο ενός αρχηγού, σε κάθε περίπτωση υποθέτουμε ότι υπήρξε χρήση του σε τελετές και ταφές.
Last modified: 27/11/2020