Ο ζωγράφος TONI MILAQI μας παρουσιάζει τον πατέρα του, ζωγράφο – αγιογράφο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΜΙΛΑΚΗ
Δεν είναι εύκολο να κάνει κάποιος την ανάλυση μιας δημιουργικής πορείας και ενός καλλιτεχνικού έργου που ξεπερνά το χρονικό ορίζοντα των πενήντα ετών. Είναι το ίδιο δύσκολο να μιλήσει κάποιος για τον πάτερα του και να είναι αντικειμενικός. Πιστεύω όμως πως η πολλή τριβή και η καθημερινή μου επαφή με τον Αριστείδη Μιλάκη σε προσωπικό άλλα και σε καλλιτεχνικό επίπεδο μου δίνει τα κατάλληλα εργαλεία να μπορέσω να κατανοήσω, να αναλύσω και να συνομιλώ με το έργο του.
Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στα έργα του καταλαβαίνουμε πώς έχουμε να κάνουμε με δυο κεντρικούς πυρήνες, με δύο δημιουργικές καλλιτεχνικές κατεύθυνσης. Από την μια πλευρά η ενασχόληση με το τοπίο και από την άλλη η εξερεύνηση της ορθόδοξης μεταβυζαντινής αγιογραφίας.
Μιλώντας πιο αναλυτικά για το καθαρά ζωγραφικό του έργο, αν και βλέπουμε να συνυπάρχουν το πορτρέτο ή οι νεκρές φύσεις, το κυρίως ενδιαφέρον του καλλιτέχνη το μονοπωλεί σχεδόν αποκλείστηκα η μελέτη του τοπίου.
Μια μετά – ιμπρεσιονιστική ζωγραφική που κάποιες φορές κουβαλά μερικά εξπρεσιονιστικά χαρακτηριστικά. Μια προσωπική γλώσσα διαμορφωμένη από μικρές επίμονες πινελιές, με πολύ γεμάτη/χορτάτη ζωγραφική επιφάνια η όποια κτίζεται ξανά και ξανά μέχρι ο πίνακας να κουβαλά πάνω του τον επιθυμητό από τον ίδιο τον καλλιτέχνη χρωματικό πλούτο και πυκνότητα.
Ο Αριστείδης Μιλάκης δημιουργεί στα τοπία του εικόνες που εμπεριέχουν άλλους ρυθμούς, μια ρομαντική προσέγγιση της καθημερινότητας, όπου η φύση είναι το επίκεντρο και που η ανθρώπινη παρουσία λογίζεται μόνο ως μέρος του συνόλου. Έργα όπως «The Rider»(1996) ή όπως «Shadows on the Road» (1994) αν και φτιαγμένα από τα
δρομάκια πάνω στο λόφο του Λυκαβηττού, στην καρδιά της Αθήνας, σε τίποτα δεν θυμίζουν τη βοή της πόλης ή τις κόρνες των αυτοκινήτων. Μια συνειδητή επιλογή, μέσω μιας διαφυγής από έναν κόσμο που σε κάθε άγγιγμα του σε πληγώνει. Ο καλλιτέχνης δεν επαναστατεί, δεν προσπαθεί να διορθώσει τίποτα από τα κακώς κείμενα, απλώς δεν μετέχει. Ένας φυγάς από έναν αλλόκοτο κόσμο και από μια αλλοπαρμένη εποχή.
Οι αγιογραφίες του Αριστείδη από την άλλη (ένας τομέας αυτός της μεταβυζαντινής αγιογραφίας με πολύ βαριά παράδοση στον οποίο δεν χωρούν καλλιτεχνικοί εγωισμοί, ακριβώς γιατί ο καλλιτέχνης καλείται να ορθώσει ανάστημα μέσω αυτής της παράδοσης) μας μιλούν με μια πολύ ιδιαίτερη φωνή. Αν και έχει ενσωματώσει πάρα πολλά στοιχεία στο έργο του από κυρίαρχες σχόλες αγιογραφίας όπως αυτή της Κρήτης ή της Μακεδονίας, καθώς και από τους υπέροχους μεταβυζαντινούς Ηπειρώτες αγιογράφους ή άλλους της ρώσικης παράδοσης, εντούτοις οι εικόνες του παραμένουν ευρηματικές και πολύ προσωπικές.
Είναι ίσως τα θέματα του, είναι ίσως τα ψύχρα του χρώματα, είναι ίσως ότι ο ίδιος δεν πέρασε από κάποια σχολή αγιογραφίας για να διδάσκεται αυτή την τέχνη μέσω κάποιων σχολαστικών κανόνων, είναι ίσως το γεγονός ότι σπούδασε ζωγραφική, μεταφέροντας μια άλλη δημιουργική ματιά σε ζητήματα τεχνικής φύσης, οι αγιογραφίες του όμως κουβαλάνε μια πολύ έντονη δική του, ολόδική του σφραγίδα.
Θάλασσα, ο Άγιος Νικόλαος, ψάρια, γλάροι, βαρκούλες, πολλά μπλε χρώματα, όχι χαϊδεμένες πινελιές, είναι μόνο κάποια από τα πολλά χαρακτηριστικά στοιχεία στην αγιογραφία του.
Δρόμος μοναχικός, μακριά από τα δυνατά φώτα, μακριά από μόδες, από επάρσεις, από μεγαλοστομίες, κανενός είδος ανάγκης να αποδείξει κάτι, μακριά από το δήθεν και την ψευτιά που πολλές φορές κατακλύζει τους χώρους τέχνης και τους ανθρώπους που συναναστρέφονται σε αυτούς. Μόνο μια ανάγκη, η υπηρέτηση της αλήθειας, της δικής του αλήθειας, που ικανοποιείται με όλο και περισσότερη δημιουργία, με όλο και περισσότερη ζωγραφική.
Εν κατακλείδι, βλέποντας σήμερα την καλλιτεχνική πορεία του Αριστείδη Μιλάκη, του πατέρα μου, έχω πραγματικά πολλούς λογούς να νιώθω χαρούμενος και ευτυχής.
Ο Αριστείδης Μιλάκης (Ζωγράφος & Αγιογράφος) γεννήθηκε το 1941 στην Δερβιτσιάνη τou Αργυροκάστρου της Αλβανίας από Έλληνες γονείς. Σε ηλικία εννιά ετών μετακομίζει στα Τίρανα. Το 1968 αποφοιτά από καλλιτεχνικό λύκειο «Jordan Misja» (Τίρανα) με ειδικότητα «Ζωγράφος». Έχει λάβει μέρος σε διάφορες πανεθνικές εκθέσεις στην Αλβανία. Εργάστηκε μεταξύ άλλων και στο Kinostudio «Shqiperia e Re» ως σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων (animator).
Το 1992 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα ως ζωγράφος. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα και εξωτερικό. www.aristidhmilaqi.blogspot.com
Last modified: 07/06/2017