Οι μεσογειακές αποχρώσεις του Πάβλου Χαμπίδη

 Με αφορμή τη σειρά υδατογραφιών «Σπέτσες»                                                                                                                                                                                                         

Τις Σπέτσες, κομμάτι της ιστορίας της αλλά και τα «κρυφά» χαρακτηριστικά του αστικού σκηνικού αποτυπώνει σε μια σειρά από ακουαρέλες ο ζωγράφος Πάβλος Χαμπίδης. Τα έργα  αποτελούν το υλικό ενός  λευκώματος που εξέδωσε ο δήμος Σπετσών, στα πλαίσια των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση. Τα πρωτότυπα έργα του λευκώματος εκτέθηκαν στη γκαλερί Ακρόπρωρο, στο παλιό λιμάνι των Σπετσών.
Ο Παύλος Χαμπίδης «ανακάλυψε» την υδατογραφία στα τέλη της δεκαετίας του ’70 όταν εγκαταστάθηκε στη Σουηδία όπου σπούδασε Ιστορία της Τέχνης, Φιλοσοφία και Τεχνικές Σύγχρονης Χαρακτικής. Στη Λουντ της σκανδιναβικής χώρας πραγματοποίησε άλλωστε και τις πρώτες του εκθέσεις.

Το Αρχοντικό του Αναργύρου

Απόγευμα στο Ποσειδώνειο

Για την ενασχόληση του Χαμπίδη με την ακουαρέλα γράφει ο ιστορικός τέχνης Χριστόφορος Μπόικος.
Το 2004 ο Πάβλος Χαμπίδης φιλοτέχνησε για λογαριασμό της Louis Vuitton το σημειωματάριο «Carnet de voyage d’Athènes», ένα λεύκωμα με υδατογραφίες της ελληνικής πρωτεύουσας,  το οποίο απευθύνετο στους πελάτες των 300 ανά τον κόσμο  καταστημάτων του Παρισινού Οίκου αποσκευών. Η παγκόσμια επιτυχία αυτού του λευκώματος ώθησε τον Πάβλο Χαμπίδη στην ενασχόλησή του με την υδατογραφία. Θέματά του οι  Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αλλά  και πολλές ελληνικές πόλεις και νησιά.

Σπέτσες

Στις υδατογραφίες του ο καλλιτέχνης συλλαμβάνει και αποτυπώνει με ακρίβεια και συγκίνηση τις γνωστές απόψεις ελληνικών πόλεων όπως της Κέρκυρας, της Λευκάδας και των Σπετσών, αλλά και τα πιο εσωτερικά χαρακτηριστικά του αστικού σκηνικού τους. Σαν ένας ανέμελος περαστικός σταματάει εδώ κι εκεί, παρατηρεί και σημειώνει κάποια γραφική γωνιά, μία αρχιτεκτονική λεπτομέρεια, ένα φανοστάτη, ένα ενετικό πηγάδι, την παρουσία μιας γάτας που κουρνιάζει σε μία εσοχή, τον  τουρίστα να ξεκουράζεται  στο  παγκάκι, πριν συνεχίσει και πάλι την περιπλάνησή του.

Πλησιάζοντας στην Εκκλησία της Αναστάσεως

     Ανάργυρος Λεμπέσης                                               Χατζηγιάννης Μέξης

Ο Χαμπίδης ζωγραφίζει in situ με μελάνι, και εν συνεχεία ολοκληρώνει τον χρωματισμό των σχεδίων στο εργαστήριό του. Οι ολοκληρωμένες υδατογραφίες του διατηρούν τις αρχικές, φευγαλέες  εντυπώσεις του, αποπνέοντας μία απόχρωση σαγηνευτικής ελαφρότητας. Τις διαπνέει το χιούμορ και η προφανής έφεση του καλλιτέχνη στις αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, καθώς και οι διάφορες χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος  κατά την διάρκεια των περιπλανήσεών του. Η ελαφρότητα των σχεδίων, η οποία ενισχύεται  από τη νευρική γραμμή του και τις διαφανείς επιδράσεις της νερομπογιάς, είναι ένα σπανίζον χαρακτηριστικό στη σύγχρονη τέχνη. Φέρνει στη μνήμη σκίτσα υδατογράφων του 19ου αιώνα, όπως ο Constantin Guys, καθώς και τα περίφημα εξώφυλλα του New Yorker,  κυρίως αυτά του Saul Steinberg, αλλά και τις πνευματώδεις αναφορές για τη φύση και την αστική ζωή στα έργα των καλλιτεχνών της Ukiyo-e(ιαπωνικό καλλιτεχνικό είδος), και δη του Hiroshige.

Πάβλος Χαμπίδης

Στη ζωγραφική του σε καμβά ο Χαμπίδης  απεικονίζει συχνά με συμβολικό τρόπο  τη μορφή ενός νέου άνδρα, γυμνό, ενίοτε ντυμένο, πάντοτε σε μετωπιαία αναπαράσταση, ο οποίος μοιάζει με έναν σύγχρονο Κούρο, πλαισιωμένος από ζώα και καρπούς κάποιας αρχαϊκής ελληνικής υπαίθρου. Οι ελαφρώς αρχέγονοι αυτοί χαρακτήρες ζωγραφισμένοι σε μεσογειακές αποχρώσεις – ώχρες, μαύρα, γήινα κόκκινα – φαντάζουν με νεαρούς απόγονους Βυζαντινών μορφών.

Προς το Παλιό Λιμάνι

Άλλες φορές ονειρώδεις, άλλοτε με πόνο, μα πάντα με τρυφερότητα και μελαγχολική διάθεση, ακολουθούν τον δημιουργό από την αρχή της καριέρας του σηματοδοτώντας τα διαφορετικά στάδια, τις διαθέσεις, την εξέλιξη και την συνέχεια της καλλιτεχνικής του πορείας.

Last modified: 27/10/2021