Νότα Τσίτουρα: Κάθε γλυπτό είναι μια ευχή και όλα μαζί μια πορεία μέσα από συμβολισμούς

Γράφει η Εύα Κέκου,
ιστορικός τέχνης/επιμελήτρια

-Θα ήθελα να μας μιλήσετε για τη διαδρομή σας ως άνθρωπος , εικαστικός και γλύπτρια(ως ενότητα ή και μεμονωμένα στοιχεία που καθορίζουν τις δραστηριότητες και το εικαστικό σας έργο στο σύνολό του);
Δυσκολεύομαι με τους διαχωρισμούς, κυρίως εκείνους του χρόνου. Παρόλα αυτά, θα έλεγα ότι τα εντονότερα ερεθίσματα στην χάραξη της μνήμης, προέρχονται από το φυσικό περιβάλλον των παιδικών μου χρόνων, με κυρίαρχο στοιχείο εκείνο του νερού.Κουβαλάω μέσα μου ένα ποτάμι που ακόμα μαθαίνω από αυτό. Το πέρασμα από τις Πολιτικές Επιστήμες στην Τέχνη δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια διαρκής μετακίνηση. Η αναγκαία παρατήρηση διάφορων πλευρών της ζωής, που συνεχώς μεταβάλλεται ξεπερνώντας τους παλιούς ορισμούς της. Νιώθω σαν συλλέκτης, που δεν έχει χώρο. Συλλέγω στοιχεία και κρατάω μόνο τον απόηχο των εντυπώσεων. Τα έργα μου γίνονται τελικά ο χώρος που τα εναποθέτω. Στόχος είναι να υφαίνω ύμνους για την ιερότητα της ζωής, κόντρα σε ότι την εξαναγκάζει να σέρνεται χαμηλά. Αναζητώ το λιγότερο βάρος για τα έργα μου – εννοώντας το και κυριολεκτικά. Στην Τέχνη βρίσκω τις ελευθερίες που χρειάζομαι, τον τρόπο και τον χρόνο, να εξισορροπώ στις αντιφάσεις του δυναμικού της ύπαρξης.

-Ποια αφορμή οδήγησε τις εικαστικές σας ανησυχίες να μετουσιωθούν σε γλυπτά και αντικείμενα;
Η αφοσίωση και η φροντίδα που χρειάζεται η ζωή μας. Ειδικά σήμερα, που δεν βολεύεται στα παλιά της σχήματα και αναζητά να επαναπροσδιοριστεί η υποτιμημένη αξία της. Με παρακινεί, όπως το μικρό παιδί που δεν μπορεί πει με λέξεις τα όσα προσλαμβάνει και έτσι εφευρίσκει σχήματα, σύμβολα, τρόπους και φανταστικούς συνομιλητές .

– Στη δουλειά σας φαίνεται να υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση ανάμεσα στο άυλο και το πνευματικό με το πραγματικό στοιχείο και την ύλη. Ποιος είναι ο σχολιασμός σας σε αυτό το σημείο και με ποιο τρόπο θεωρείτε ότι η τέχνη σας αποτελεί μια γέφυρα ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους και πραγματικότητες οντολογικά, φιλοσοφικά αλλά και ατομικά.
Με ενδιαφέρει το μεταφερόμενο μήνυμα από το έργο στον θεατή να έχει πολλά επίπεδα κατανόησης. Η σύνδεση έσω – έξω κόσμου απαιτεί μια ισότιμη ενασχόληση με τις δύο πλευρές. Το μη αποκαλυπτικό μέρος του έργου, που είναι ο λόγος, είναι το σημαντικότερο. Η ποιότητα της καθημερινότητας μας επηρεάζεται από την ποιότητα της σκέψης μας και την μεταφορά της στο λόγο και την πράξη. Τα νήματα που ντύνουν και μεταμορφώνουν το κρύο μέταλλο σε ζεστή χρωματιστή μορφή, γίνονται οι προεκτάσεις του κρυμμένου λόγου. Μαθαίνουμε ότι όλα γύρω μας συγκλίνουν σε μια κοινή ρίζα βαθύτερων νοημάτων. Σα ν’ αναζητάμε στις διάφορες μεταφράσεις ενός βιβλίου να φτάσουμε την ουσία της σκέψης του συγγραφέα

– Στη τελευταία σας έκθεση- η ευχή – ως θέμα παίρνει σχήμα μέσα από τα στα γλυπτά σας. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για αυτή τη κίνηση, οι ευχές να γίνουν πράξη και να μετουσιωθούν σε κάτι υπαρκτό γύρω μας
Δεν είναι μια τυπική επικοινωνία της καθημερινότητάς μας η ευχή. Μέσα στο λόγο της, συμπυκνώνεται η προσφορά και η εγγύτητα που απαρνήθηκε ο ατομικισμός, αφήνοντας κενό στον φόβο και την καχυποψία. Θα λέγαμε ότι είναι ένα «εναλλακτικό» δώρο χωρίς οικονομική αξία, που επικοινωνεί μέσα από την καρδιά. Μια αρχή, όπου δότης και αποδέκτης οφείλουν να γίνουν συνειδητοί συμβάλλοντας προς την υλοποίηση της. Κάθε γλυπτό είναι μια ευχή και όλα μαζί μια πορεία μέσα από συμβολισμούς.

-Ποια η επαφή σας με το κοινό μέσα από τη πρόσφατη σχετικά έκθεση – καθώς έχει περάσει ένας χρόνος και μπορείτε να αξιολογήσετε τη σχέση σας ως ένα κύκλο επανατροφοδότησης
Ήταν σαν μια γιορτή, που συναντιούνται γνωστοί και άγνωστοι σε περιβάλλον χαράς. Οι περισσότεροι συντονίστηκαν σε αυτό το άνοιγμα που επεδίωξα. Μου μίλησαν για μια αίσθηση ανάτασης και απελευθέρωσης που ένιωσαν, μπαίνοντας στο χώρο της «Γκαλερί 7». Λίγοι βέβαια ρώτησαν πώς και γιατί έντυσα το μέταλλο με το νήμα και τον λόγο. Προσωπικό ζητούμενο είναι η ενεργοποίηση του ενδιαφέροντος του απλού θεατή.

-Ποια η προσωπική σας ευχή και τα επόμενά σας σχέδια;
Να είναι ο άνθρωπος δημιουργικός, για την δική του ζωή, αλλά και την ζωή των άλλων. Ικανός χειριστής εξωτερικών και εσωτερικών καταστάσεων. Επόμενα σχέδια, η συνδημιουργία και η συμπόρευση σε συλλογικό επίπεδο, στα κοινά πεδία της τέχνης και της επιστήμης. Ονειρεύομαι μια δυνατή και επεμβατική τέχνη στην καθημερινότητα του ανθρώπου που θα βοηθήσει την ανασυγκρότηση και συνοχή του κοινωνικού συνόλου, έχοντας ως όραμα μια πνευματικότερη ζωή.

Η Νότα Τσίτουρα είναι γλύπτρια. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Επικοινωνία στο Πολιτικό τμήμα της Νομικής Αθηνών και Γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο το Γιώργο Χουλιαρά . Διδάχτηκε μικρογλυπτική στη Φλωρεντία, στην Accademia di Belle Arti di Firenze στα πλαίσια του προγράμματος Εράσμους. Παρακολούθησε σεμινάρια εικαστικής θεραπείας. Εργάστηκε ως βοηθός της art therapist Ιωάννας Κιλίμη, σε πρόγραμμα του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, για άτομα με ειδικές ανάγκες.