Νίκος Κυριακόπουλος: Συνάντησε τον Τουλούζ Λωτρέκ στην καραντίνα

 «Η παρατήρηση, ο στοχασμός, η ονειροπόληση δημιουργούν εντός μου το υλικό που πλάθω τις εικόνες μου»

 Ζωγράφιζε πάνω κάτω ένα έργο την ημέρα. «Ταξίδεψε» στο Παρίσι του19ου αιώνα και ακολούθησε τα βήματα του Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ. Δεν έζησε μόνο τις χορεύτριες του καν καν στο Μουλέν Ρουζ μια ατμόσφαιρα που γνωρίσαμε από τα έργα του Γάλλου καλλιτέχνη. Προσπάθησε να δει τη φτώχεια, την απελπισία τη μοναξιά. Ζωγράφισε, μας λέει «…εικόνες από τα βάθη του μυαλού μου, εικόνες που κάποτε είδα ή φαντάστηκα». Όλα αυτή τη δουλειά ο Νίκος Κυριακόπουλος παρουσιάζει σε ένα τριήμερο event (11 – 13 Ιουνίου) στο χώρο Macart στη Λένορμαν

•  Αγαπητέ Νίκο, βλέποντας όλα τα έργα σου μαζί σε μια μεγάλη οθόνη, ένιωσα σαν να αφηγείσαι μια ψυχαναλυτική αναδρομή στο Παρίσι του 19^ου αιώνα. Αλήθεια είχες ζήσει στη Μονμάρτρη μαζί με τον Λωτρέκ;

Έχουμε μια εξιδανικευμένη εικόνα οι περισσότεροι γύρω από αυτή την περίοδο, τα όσα συνέβησαν τότε εκεί αλλά και τον Λωτρέκ τον ίδιο. Ο μύθος επικράτησε της ιστορικής αλήθειας μέσω της κυρίαρχης pop κουλτούρας στη συνείδηση του κοινού. Τα σχέδια μου ακολουθούν ελεύθερα το πνεύμα του μύθου χωρίς να επιδιώκουν σχολαστικά την ιστορική ακρίβεια. Μαζί με τα λαμπερά φώτα και τα φανταχτερά κοστούμια, τις μουσικές και το αλκοόλ, συνυπήρχε και το σκληρό πρόσωπο της ζωής, η φτώχεια, η απελπισία, η εξάρτηση και η μοναξιά. Ενίοτε και η μεγάλη καλλιτεχνική δημιουργία. Ο Λωτρέκ, υπήρξε ένας πολύ σπουδαίος δημιουργός αλλά και ένας πολύ βασανισμένος άνθρωπος, που πέρα από την ποιότητα με συγκινεί βαθιά το κέφι των έργων του. Τον σκέφτομαι συχνά, προσπαθώ να δω πολλές πτυχές του, όσες με αφήνει, είναι αεικίνητος και φοβερός τύπος.

• Βλέποντας τις περισσότερες από τις εκατό ζωγραφιές σου για τον Τουλούζ Λωτρέκ, πιστεύω ότι ήταν το φιλαράκι που κάνατε παρέα στις μέρες της καραντίνας.

Τί να πω ! Τον ζωγράφιζα κάθε μέρα, αλήθεια είναι. Τον ακολουθούσα, καμμιά φορά τον έβαζα σε καταστάσεις που νομίζω θα του άρεσαν και θα τις διασκέδαζε. Τώρα που το λες το συνειδητοποιώ, δεν τόλμησα να τον σκεφτώ ποτέ ως φίλο, δεν τόλμησα να με ζωγραφίσω δίπλα του ποτέ. Όπως και να ‘χει , τον ευχαριστώ πολύ για όλα.

•  Πάντα τα γυμνά σου έχουν μια ανάμνηση, για να μην πούμε επιρροές από γυμνά τους αγαπημένου σου 19^ου αιώνα

Όχι, να πούμε επιρροές, να το πούμε! Δε φυτρώνει τίποτα έτσι, από το πουθενά και το βρίσκω αστείο κανείς να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του. Το θέμα είναι οι επιρροές να γίνονται κτήμα σου ουσιαστικό, αλλιώς μένουν μονάχα ως μίμηση επιφανειακών στοιχείων στο έργο και οδηγούμαστε στο γκροτέσκο και στη γελοιότητα. Έγινε πολύ μεγάλη ζωγραφική τότε, οι δημιουργοί αυτοί μεταξύ άλλων με έμαθαν να σκέφτομαι, είμαι σε ένα βαθμό μέτοχος αν προτιμάς αυτής της ζωγραφικής παιδείας, και μου αρέσει το κλίμα της εποχής συνολικά. Σίγουρα λοιπόν έχω επιρροές, όμως πρέπει ακόμα να πούμε πως δεν είναι ούτε οι μόνες ούτε οι σημαντικότερες.

• Κάποιες από τις τωρινές ζωγραφιές σου, είναι αυτοβιογραφικές; Μου έδωσε την εντύπωση ότι είναι μνήμες που είχες την περίοδο του lockdown. Αυτό κατά την άποψη μου φαίνεται και στα λίγα τοπία που έχεις συμπεριλάβει στη σειρά… Είναι πολύ ανθρωποκεντρικά σε σχέση με παλαιότερα. Η «φασαρία» της πλαζ, του μπαρ κοκ

Όλη η ζωγραφική μου είναι αυτοαναφορική, θέλοντας ή μη. Το κάθε ένα έργο μου μαρτυρά περισσότερα στοιχεία για τον χαρακτήρα μου παρά για το εικονιζόμενο πρόσωπο. Έργα αυτοβιογραφικά, με την έννοια της αυτοπροσωπογραφίας μέσω της μνήμης ή της φαντασίας δεν έκανα. Δεν έφτιαξα πουθενά τον εαυτό μου δηλαδή. Είναι όμως εικόνες από τα βάθη του μυαλού μου, εικόνες που κάποτε είδα ή φαντάστηκα. Τώρα σχετικά με αυτό που λες για το τοπίο έχεις δίκιο. Τα έργα της έκθεσης είναι ανθρωποκεντρικά και μάλιστα τα περισσότερα απεικονίζουν σκηνές όπου οι άνθρωποι αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους είτε στο εργαστήριο, είτε σε ένα μπαρ κτλ. 

• Γιατί μόνο τρεις μέρες η έκθεση;  Είναι μια δουλειά που όσοι τη δουν θα τη λατρέψουν.

Σπεύσατε λοιπόν! Λόγω πανδημίας έχουμε διαφορετικές συνθήκες που δε μπορούμε να αγνοήσουμε ούτε οι συνεργάτες μου στη Macart, ούτε εγω. Προχωράμε με τα τωρινά δεδομένα. Άλλωστε η έκθεση έχει έναν απρόοπτο και παιχνιδιάρικο χαρακτήρα, λίγο αιφνιδιαστικό και φιλοδοξούμε να είναι ένα πολύ ευχάριστο event. Τέλος, υπάρχουν σκέψεις και προτάσεις να περιοδεύσει και σε άλλα μέρη στη συνέχεια αλλά αυτά καλύτερα να τα πούμε σε δεύτερο χρόνο.

• Μου είχες πει κάποτε ότι «…δεν γίνεται να ζωγραφίσεις ούτε με αναμνήσεις μιας ζωγραφικής που είδες και σου άρεσε ούτε με τη συγκίνηση των άλλων». Σίγουρα στη νέα σειρά έργων σου η συγκίνηση είναι όλη δική σου που όμως περνά στο θεατή πολύ εύκολα. Όσο για τις αναμνήσεις φαίνεται με κάποιο τρόπο υπάρχουν, αλλά από μια εποχή που την έζησες πιθανόν σε ένα όνειρο ή όπως είπαμε στην αρχή σε μια αναδρομή. 

Η παρατήρηση, ο στοχασμός, η ονειροπόληση ή ό,τι άλλο τέλος πάντων, δημιουργούν εντός μου το υλικό που πλάθω τις εικόνες μου. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω πάντα από που έρχονται και κυρίως πώς θα τις μεταφέρω στο χαρτί. Είναι μέλημά μου όμως κάθε φορά να βρίσκω έναν τρόπο απλό και κατανοητό, να επικοινωνώ τη συγκίνησή μου, την αρθρωμένη με λόγο ζωγραφικό, με τους ανθρώπους. Έχω την εντύπωση πως η σύγχρονη εικαστική παραγωγή συχνά πυκνά επιδιώκει είτε να θαμπώσει τον θεατή είτε απαιτεί από αυτόν πολλαπλά επίπεδα μύησης έτσι ώστε να μπορεί να την παρακολουθήσει. Είμαι φύσει και θέσει αντίθετος με αυτή τη στάση. Ζωγραφίζω γιατί αυτό με γεμίζει χαρά και θέλω να τη μοιραστώ με τους άλλους.  

(instagram.com/nik_kiriakopoulos)

Last modified: 09/06/2021