Νίκος Κυριακόπουλος: Οι γυμνές του γυναίκες μάς βλέπουν στα μάτια…

Ζωγραφίζοντας τη γυναίκα αναπόφευκτα ζωγραφίζω την μεταξύ μας σχέση…
Με οδηγεί το δικό μου συναίσθημα

Και είναι τέχνη αυτό; Αναρωτιόταν αναγνώστης για τα γυμνά του Νίκου Κυριακόπουλου που δημοσιεύσαμε με αφορμή την έκθεση του. Κάποιοι στα σχόλια τους ήταν πιο αιχμηροί. Του το είπα καθώς με ξεναγούσε στην έκθεση. «Ωραία, πολύ ωραία» μου απαντά. «Σε παρακαλώ θα ήθελα μια εκτύπωση από τα σχόλια αυτά. Μ΄ ενδιαφέρει τι λένε οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από…κρίνο». Έτσι φθάσαμε σε μια τρίωρη, και με πολύ ενδιαφέρον συνάντηση, καθώς ο καλλιτέχνης «δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω». 

Το Χριστινάκι, λάδι σε μουσαμά, 40 x 30 cm

• Η πρόσφατη έκθεσή σου συζητήθηκε αρκετά. Σε ένα βαθμό θα έλεγα ότι προκάλεσε. Στο art22 οι επισκέψεις στην παρουσίαση της έκθεσής σου ήταν εντυπωσιακά πολλές. Σαφώς τα γυμνά σου ήταν η βασική αιτία. Και αυτά τα γυμνά ήταν που έφεραν και αντιδράσεις…

Χαίρομαι πολύ που ακούω πως η έκθεση των έργων μου είχε αυτόν τον αντίκτυπο. Διανύουμε εποχές όπου οι εκθέσεις ζωγραφικής μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με κοσμικά events και λιγότερο με αυτό που οφείλουν να είναι, δηλαδή παρουσιάσεις της εργασίας και του στοχασμού ενός ανθρώπου επάνω στο αντικείμενο της Τέχνης του.
Αν όπως λέτε, τα γυμνά μου ήταν η αιτία της μεγάλης επισκεψιμότητας, είναι κάτι που μπορώ να καταλάβω. Οι άνθρωποι αναζητούμε τον ερωτισμό. Στις μέρες μας, με την ραγδαία επέλαση της τεχνολογίας και το Internet, υπάρχει  υπερπληθώρα προσφοράς εικόνων που παρουσιάζουν γυμνά. Είναι όμως στην συντριπτική τους πλειοψηφία τόσο ρηχής όσο και κοινής αισθητικής που σύντομα μοιάζουν υπερβολικά όλες μεταξύ τους!  Έτσι η «γύμνια» καταλήγει να είναι ένα νέο φωτοσοπαρισμένο ένδυμα. Εικάζω πως η ζωγραφική διαδικασία που απαιτείται για την κατασκευή μιας εικόνας, δημιουργεί μια άλλη αισθητική που έλκει τους θεατές.

 Χριστίνα, λάδι σε μουσαμά, 150  x 100 cm 

Όσον αφορά τις αρνητικές κριτικές σχετικά με τη θεματογραφία των έργων μου και μάλιστα σε ένα διαδικτυακό περιοδικό που αφορά τα εικαστικά, ομολογώ πως με εκπλήσσει, σχετικά. Το ανθρώπινο σώμα υπήρξε πάντα το μεγάλο θέμα της ζωγραφικής ανά τους αιώνες και στην Ελλάδα φτιάχτηκαν μερικά από τα τολμηρότερα και ωραιότερα γυμνά της ιστορίας της Τέχνης πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια. Όπως και να ‘ναι, ο διάλογος που προκύπτει από την έκθεση των έργων μου είναι θεμιτός και καθώς φαίνεται έχει και κοινωνικές προεκτάσεις.

• Τα γυμνά σου πώς τα χαρακτηρίζεις;

Είμαι εντελώς αναρμόδιος να τα χαρακτηρίσω κάπως. Προσπαθώ να δημιουργήσω εικόνες που αποτυπώνουν τη «θεϊκή» πλευρά των ανθρώπων. Υλικά μου είναι τα χρώματα, η συγκίνηση και ο ενθουσιασμός και γλώσσα μου αυτή της Ζωγραφικής.

Αναστασία, λάδι σε μουσαμά, 50 x 60 cm.

• Ο έρωτας και η ελευθερία είναι δύο στοιχεία που κυρίως σηματοδοτούν την τέχνη. Νομίζω ότι και τα δύο υπάρχουν με κάποιον τρόπο στη δουλειά σου.

Το ελπίζω ! Αν δεν ερωτευτείς κάτι η θεϊκή του υπόσταση παραμένει αφανής. Επιτρέψτε μου να γίνω λίγο πιο σαφής. Θεωρώ πως ο ζωγράφος είναι μόνιμα ερωτευμένος με το Θαύμα της ζωής. Ανακαλύπτει και ενθουσιάζεται με την ομορφιά που αγγίζει τα πάντα γύρω μας. Βλέπει τη μαγεία και την ποίηση της πλάσης. Προσπαθεί λοιπόν, με τα εκφραστικά του μέσα να αποφορτιστεί και ταυτόχρονα διαμέσου των δημιουργημάτων του, να μοιραστεί τη χαρά που ένοιωσε με τους ανθρώπους γύρω του.
Η ελευθερία στην Τέχνη τώρα, δεν είναι η αφελής ασυδοσία που είναι πάντα κούφια, στείρα και κενή. Τα διονυσιακά στοιχεία που κινητοποιούν τον καλλιτέχνη οφείλουν να υποταχθούν στον αιώνιο νόμο της αρμονίας και να γίνουν λειτουργικά. Δεν υπάρχουν όμως κώδικες σταθεροί ούτε και εντολές στην Τέχνη χαραγμένες στην πλάκα. Επιπλέον, ελλείψει κοινού κοινωνικού αισθητικού κώδικα, όπως σε άλλες εποχές, δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη μιας ακαδημίας που θα μετέφερε γνώσεις αλλά και περιορισμούς.
Όλοι είμαστε λίγο πολύ αυτοδίδακτοι και υποψιαζόμαστε μονάχα τους νόμους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν να συγκροτηθεί σε λόγο απτό το όραμά μας. Πρέπει ταυτόχρονα να πειθαρχούμε και να είμαστε τολμηροί, να προχωράμε μπροστά υιοθετώντας ελευθερίες που μπορεί να μας κοστίσουν ακριβά. Όχι για να είμαστε δήθεν ελεύθεροι, ανατρεπτικοί και πρωτοπόροι μα για να πλησιάζουμε ολοένα και περισσότερο το Θαύμα για το οποίο μιλήσαμε παραπάνω.

Μεσημέρι Ιουλίου, λάσι σε μουσαμά, 100 x 70 εκ, 2016

• Μίλησέ μας για τις επιρροές σου.

Είμαι σαν σφουγγάρι εικόνων. Έχω δει τόσους ζωγράφους όλα αυτά τα χρόνια που μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω ποιοι με επηρέασαν περισσότερο. Νομίζω όλοι, και οι σπουδαίοι και οι ελάσσονες. Το σημαντικό με τις επιρροές είναι πως πρέπει πάντα να γίνονται κτήμα σου αλλιώς μιλάμε για εγγυημένη δημιουργία κακέκτυπων, πράγμα ανούσιο και αντιαισθητικό, στη ζωή και την τέχνη.

• Ο Klimt προσπάθησε να κατανοήσει τον τρόπο που μία γυναίκα αγγίζει το κορμί της. Έχω την εντύπωση ότι οι γυναίκες που ζωγραφίζεις μοιάζουν να εξερευνούν πώς το δικό σου βλέμμα -και κατ’ επέκταση του θεατή- αγγίζει το κορμί τους.

Καταλληλότερες να απαντήσουν θα ήταν οι γυναίκες που πόζαραν για εμένα. Ευχαρίστως να σας παραπέμψω σε αυτές. Εγώ, απαντώντας «δίπλα» στην ερώτηση, έχω να πω τα εξής. Δεν δουλεύω ποτέ με επαγγελματίες μοντέλα. Δεν με αφορά αυτή η συνθήκη. Τις ελάχιστες φορές που το προσπάθησα, απέτυχα οικτρά.

Ηρώ, λάδι σε μουσαμά 50 x 303εκ, 2018

Προκειμένου να ζωγραφίσω μία γυναίκα πρέπει η δική μου επιθυμία να τη φτιάξω να ισοδυναμεί με τη δική της επιθυμία να την ζωγραφίσω. Δεν σκηνοθετώ ποτέ την πόζα. Λόγω πείρας, δίνω μια μικρή οδηγία σε σχέση με το φως και αν χρειαστεί προειδοποιώ για το ποια μέλη πρόκειται να μουδιάσουν με την πάροδο του χρόνου. Ύστερα, περιμένω το μοντέλο να χαλαρώσει και να πάρει τη θέση που θέλει να το βλέπω. Αυτό μπορεί να συμβεί σε μια ώρα, μπορεί να πάρει και μέρες. Επίσης, η απόφαση δεν είναι αμετάκλητη. Αν η εικονιζόμενη αλλάξει γνώμη για το πώς θέλει να φαίνεται στα μάτια μου και κατ’ επέκταση στο έργο, αλλάζει πόζα και εγώ αλλάζω τον πίνακα. Προσαρμόζομαι στη συνθήκη. Εκείνο που ζητάω είναι να με κοιτάζει στα μάτια. Αυτό είναι σημαντικό. Πολλά γυμνά στην ιστορία της ζωγραφικής κοιτάζουν αλλού. Π.χ έχουν  γυρισμένη την πλάτη στο θεατή την ώρα που γδύνονται. Αυτό το τρικ, ενίσχυε πάντα την ηδονοβλεπτική διάθεση του παρατηρητή. Έβλεπε τη θέα μιας γυναίκας από ασφαλή θέση. Στα έργα μου όμως, η γυναίκα είναι υποκείμενο που δρα και όχι αντικείμενο! Κοιτάζοντας το θεατή κατάματα, έχει τα δικά της «θέλω» και τις δικές της επιθυμίες. Δημιουργείται έτσι, μία ισότιμη σχέση.

• Ο άνθρωπος έχει ενσωματώσει τη σεξουαλικότητα στην τέχνη από την αρχή του πολιτισμού. Κι όμως μετά από αιώνες υπάρχουν πολλά ταμπού στην ερωτική τέχνη.
  

  Venus in fur, λάδι σε μουσαμά, 100 x 70 εκ, 2016

Μάλλον γιατί έχουμε πολλά ταμπού απέναντι στον έρωτα και τη σεξουαλικότητα. Είναι αλήθεια πως η ερωτική τέχνη δεν βρίσκει εύκολα θέση στην καθημερινή μας ζωή. Ο συντηρητισμός, ο φόβος της κρίσης του περίγυρου δεν επιτρέπουν εύκολα την ανάρτηση ας πούμε ενός έργου ερωτικής φύσης πάνω από τον καναπέ του σαλονιού ή του γραφείου. Εξαιρούνται καμμιά φορά οι διάσημες reproductions του «Φιλιού» του Klimt ή οι άνευρες απεικονίσεις γυναικείων γυμνών που καμώνονται τις καθαγιασμένες, μιμούμενες την ένδοξη ζωγραφική του παρελθόντος.

• Φρόιντ, Κλιμτ, Σίλε, τρεις προσωπικότητες δημιουργούν για τη Βιέννη του τέλους του 19ου αρχών 20ου αιώνα τη ζηλευτή εντύπωση της πρωτοπορίας και απελευθέρωσης με τις θεωρίες του πρώτου και τις ερωτικές ζωγραφικές των άλλων δύο. Εκατό χρόνια μετά το θάνατο του Σίλε η πόλη της Βιέννης σε διαφημιστικό φυλλάδιο ασκεί λογοκρισία σε ένα από τα πιο γνωστά του έργα.

Η εποχή μας δεν είναι ανεκτική. Ο ερωτισμός στην Τέχνη είναι ταμπού. Δημιουργούνται νέα ήθη. Το Facebook και το Instagram έχουν συντηρητικό προσανατολισμό. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν αντιδράσεις απέναντι σε έργα συγκεκριμένων καλλιτεχνών στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. Ξεκινά ένας νέος διάλογος προκειμένου να αποτιμηθούν εκ νέου και υπό το πρίσμα πιο πρόσφατων αξιών. Έχει καλώς. Ζωγράφοι όπως ο Σίλε, ο Μπαλτίς ή ο Πικάσο είναι αναμενόμενο να καθίσουν πρώτοι στο εδώλιο. Το ζήτημα είναι ευαίσθητο, περίπλοκο και ακανθώδες. Δεν συμφωνώ με τη δαιμονοποίηση. Συνοπτικά, θεωρώ πως ένα αριστούργημα όπως έργα των προαναφερθέντων ζωγράφων, φτιάχτηκε υπό συγκεκριμένες συνθήκες, κοινωνικές και προσωπικές. Καλό είναι να το θυμόμαστε πριν ανάψουμε την πυρά. Η πυραμίδα του Χέοπα θεωρούνταν ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Δεν θα ήταν παράλογο να χαρακτηριστεί σήμερα και ως ωδή στη σκλαβιά και την εκτός ορίων εκμετάλλευση. Να τη γκρεμίσουμε; Είμαι ανοιχτός στο διάλογο. Η ιστορία της Τέχνης είναι και η ιστορία του Ανθρώπου.

• Τα μοντέλα σου πως αντιδρούν όταν βλέπουν το έργο ολοκληρωμένο;

Το πότε σταματάει ένα έργο είναι μία δύσκολη απόφαση για το ζωγράφο. Ποτέ δεν είναι ευτυχής, πάντα το θέαμα της ζωής είναι ανώτερο. Όμως όταν ο πίνακας κρατά μία ανάμνηση του βιώματος, έχει πια αποκτήσει τη δική του ζωή. Αυτό σημαίνει πως ένα είδος τελείας έχει μπει σ’ εκείνο που ζήσαμε. Η οριστική απώλεια μιας κατάστασης είναι ένα συναίσθημα που αναμειγνύεται με το αίσθημα της εντύπωσης που προξενεί η θέα του έργου. Αφού περάσουν κάμποσες μέρες διακοπής, μπορώ να έχω μια καλύτερη εικόνα του τι νιώθει ο εικονιζόμενος μπροστά στο ειδώλιό του. Νομίζω, αρέσει. Πιο συγκινητικές όμως είναι οι στιγμές που καιρό μετά, ο πίνακας και το μοντέλο συναντιούνται ίσως για τελευταία φορά, στην έκθεση. Μακριά από το μόχθο, τη θαλπωρή και την ιδιωτικότητα του εργαστηρίου, δημόσια και επίσημα στέκονται απέναντι. Έχω διακρίνει έντονα συναισθήματα τα οποία δεν έχω αποκωδικοποιήσει.

• Σκέφτεσαι ποτέ ότι η ματιά ενός θεατή μπορεί να είναι ματιά ηδονοβλεψία;

Ο θεατής προσεγγίζει το έργο από τη θέση του και με τα δικά του εφόδια. Όσοι θεατές τόσες προσεγγίσεις. Απευθύνομαι στον ειδήμονα μα και τον αδαή. Δημιουργώ για τον ιδεατό θεατή αλλά όταν το έργο ολοκληρώνεται, εγώ μπαίνω στο περιθώριο. Ο πίνακας πια, δημιουργεί τις δικές του σχέσεις με τους ανθρώπους.

Tο δέντρο, λάδι σε μουσαμά, 80 x 90εκ, 2016

• Πώς μπορεί να αντιδρά ένα μοντέλο όταν στην έκθεση αντιλαμβάνεται ότι ο θεατής κοντεύει να «μπει» μέσα στο έργο;

Δεν έχω ιδέα ! Μπορώ να σας παραπέμψω σχετικά !

• Τι είναι πορνογραφία;

Δεν θυμάμαι ποιός/ά, έλεγε χαριτολογώντας πως η διαφορά μεταξύ πορνογραφίας και ερωτισμού έγκειται στο φωτισμό! Πραγματικά, έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες επί του θέματος μα οριστική απάντηση δεν έχει δοθεί. Πιστεύω πως η ερωτική εικονογραφία διαμέσου της ζωγραφικής τέχνης, μπορεί να είναι άπειρα προκλητική, αισθησιακή, ακόμα και διεγερτική. Ποτέ όμως χυδαία ή φτηνή.

• Το ερωτικό στοιχείο είναι κυρίαρχο στη δουλειά σου και αναρωτιέμαι την ατμόσφαιρα που υπάρχει στο στούντιο. Δεν ξέρω πόσο νοιάζεσθε για την αποτύπωση συναισθημάτων ή τη δημιουργία μιας εξωστρεφούς ατμόσφαιρας.

Το αντίθετο ισχύει. Ο εσωτερικός κόσμος και τα συναισθήματα που έχει διαμορφώνουν το πρόσωπο που ζωγραφίζω. Επιπλέον, το δικό μου συναίσθημα με οδηγεί. Ζωγραφίζοντας τη γυναίκα αναπόφευκτα ζωγραφίζω την μεταξύ μας σχέση. Σε ό,τι αφορά την εξωστρέφεια, το έργο φτιάχνεται για να δειχθεί. Τα πρακτικά της συνάντησης μέλλουν να κοινοποιηθούν στο κοινό.

Tο σπίτι πριν το δάσος, λάδι σε μουσαμά, 60 x 73 εκ, 2015

Τέλος, πριν δύο τρία χρόνια ένας σκηνοθέτης μου ζήτησε να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ στο εργαστήριο προκειμένου να καταγράψει αυτήν ακριβώς την ατμόσφαιρα. Αρνήθηκα γιατί θα ήταν αδύνατο αφενός και αφετέρου γιατί αυτό αφορά μόνο το μοντέλο και το ζωγράφο. Επιτρέψτε μου να αφήσω και εσάς με την απορία. Πάντως, είναι σχετικά άνετα, ζεστά και καπνίζουμε!

• Ποιο ή ποια έργα στην ιστορία της Τέχνης τα θεωρείς τα πιο ερωτικά;

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχτισα μια φανταστική, από κάθε άποψη, συλλογή έργων ερωτικής Τέχνης! Δεν θα σας κουράσω γιατί τα έργα θα ήταν πολλά. Σίγουρα όμως θα ήθελα το «Όνειρο της γυναίκας του ψαρά» του Hokusai, που αποτυπώνει τον γυναικείο οργασμό, τα σχέδια του Klimt με τις αυνανιζόμενες και ασφαλώς κάποιο μικρό σκανταλιάρικο γυμνό του Fragonard. Ένα γυμνό του Corot, τον «ερημίτη και την Angelica» του Rubens, το «Δούκα της Ορλεάνης με την ερωμένη του» του Delacroix. Μονοτυπίες με σκηνές οίκων ανοχής του Degas, ένα γυμνό από τα τελευταία του Renoir καθώς και ένα ξαπλωτό του Modigliani. Αφού έφτασα εδώ, να συμπληρώσω πως θα μου ήταν απαραίτητη μια Αφροδίτη του Titian και η «γυμνή Maja» του Goya. Να συνεχίσω;

Πειραιάς, λάδι σε μουσαμά, 35 x 45 cm.

• Δεν έχω δει ανδρικά γυμνά. Είναι επιλογή ή όλα με τη σειρά τους;

Οι αρχαίοι, ο Τσαρούχης τα έκαναν εκπληκτικά! Θα έλεγα με κάλυψαν! Έκανα κάποια σαν σπουδαστής και μερικές σπουδές τον αδερφό μου πριν πολλά χρόνια για έναν Άγιο Σεβαστιανό. Ίσως κάποια στιγμή τοποθετήσω ανδρικές φιγούρες σε κάποια σύνθεση.

• Αλήθεια, αν ζωγράφιζες τις λουόμενες πως θα ήταν;

Έλα ντε! Μεγάλο θέμα ! Έχουν γίνει σπουδαία έργα με αυτή την αφορμή. Γυμνά στο ύπαιθρο, δίπλα στο νερό. Δηλαδή πιθανότατα στη θάλασσα κάτω από τον ήλιο. Όπως τις έχω δει. Σύγχρονες, με μαγιό φανταχτερά, γυαλιά ηλίου και γεμάτες λάμψεις από τα αντηλιακά! Ο δικός μας ο ήλιος βέβαια είναι ισοπεδωτικός, θα έκανε πολλές σκληρές σκιάσεις και αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πάντως θα τις έφτιαχνα σε παραλία απόμερη για να μπορούν να γδυθούν. Και ο συνδυασμός ντυμένου – γυμνού, είναι πολύ όμορφος στη ζωγραφική

Miami, λάδι σε μουσαμά, 30 x 40 εκ, 2012

•  Τα γυμνά δεν μονοπωλούν το έργο σου. Δημιουργείς και τοπία. Τοπία με εμφανείς επιρροές.

Το λοιπόν, ζωγραφίζω και τοπία. Το καλοκαίρι όταν φεύγω από την Αθήνα για περίπου ένα μήνα, οργανώνομαι και κάνω τοπία. Έχω έτσι το χρόνο να εγκλιματιστώ και να ζυμωθώ με τον τόπο που θα φτιάξω. Συνήθως πάω στα ίδια μέρη γιατί μου αρέσουν. Έχω ζωγραφίσει πολύ στη Μεσσηνία και την Ύδρα. Έχω φτιάξει κάμποσα και στην Ηλεία, στη Ναύπακτο, στην Τήνο αλλά και στο Miami που έκατσα ένα χρόνο. Στην Αθήνα ζωγραφίζω μόνο στον Πειραιά. Μου αρέσει πολύ το λιμάνι και έρχεται και κόσμος και μου μιλάει. Νταλικιέρηδες, λιμενικοί, περαστικοί, διάφοροι, ωραία είναι. Βαράει και το ρολόι τα «παιδιά του Πειραιά» και κάνω κέφι!
Τώρα, πολλοί με λένε μεταϊμπρεσιονιστή και τέτοια γιατί όπως και αυτοί έτσι και εγώ ζωγραφίζω έξω, εκ του φυσικού. Δε λέω, τους αγαπώ. Όμως εγώ δεν διασπώ τον τόνο! Προτιμώ χίλιες φορές τα τοπία του Corot που προηγείται. Όπως και να ‘χει, το είπαμε και παραπάνω. Κανείς πρέπει να βλέπει με τα δικά του μάτια. Δεν γίνεται να ζωγραφίσεις ούτε με αναμνήσεις μιας ζωγραφικής που είδες και σου άρεσε ούτε με τη συγκίνηση των άλλων.

Τήνος, λάδι σε ξύλο, 90 x 120 εκ, 2017

•  Τώρα τελευταία βλέπω ότι ζωγραφίζεις κάποια καφενεδάκια στη γειτονιά σου. Είναι μια νέα δουλειά που ετοιμάζεις ή απλώς συμπληρώνεις το μπλοκάκι των αναμνήσεών σου;

Όχι δεν είναι νέα δουλειά. Είναι παλιά συνήθεια. Πάντα, μετά το εργαστήριο πάω και κάθομαι κάπου για να κλείσω την ημέρα μου και να ξεκινήσω τη νύχτα μου. Συχνά έχω μαζί μου ένα μπλοκ και μπογιές. Τελευταία ανακάλυψα τις ξυλομπογιές. Περιφρονημένο αλλά σπουδαίο υλικό. Εκτός του ότι κουβαλιέται εύκολα παντού, μπορείς να σχεδιάσεις με ακρίβεια και να χρωματίσεις ταυτόχρονα! Αυτό είναι μεγάλο πράγμα για όποιον γνωρίζει γιατί είναι πολύ άμεσο και δεν θολώνει η εντύπωση από την ταλαιπωρία του υλικού.

• Το Instagram είναι μια νέα μορφή επικοινωνίας ή μια νέα μορφή τέχνης;

Κάποια στιγμή άνοιξα ένα λογαριασμό. Μπήκα, βγήκα. Ο κόσμος βέβαια, το χρησιμοποιεί και επικοινωνεί με έναν τρόπο οπότε ναι, μάλλον είναι ένα νέο μέσο επικοινωνίας. Τέχνης, όχι, ψυχραιμία. Άλλωστε, αν δεν κάνω λάθος, φωτογραφίες ανεβαίνουν κυρίως. Και η φωτογραφία προϋπάρχει του μέσου αυτού.

Last modified: 21/12/2018