Ο Βρετανός γλύπτης Jason deCaires Taylor με τα υποβρύχια έργα του προκαλεί την οικολογική μας αλλά και κοινωνική μας συνείδηση με τα υπέροχα έργα του. Πρωτοπόρος στην τέχνη του και στη δράση του για την προστασία της θάλασσας, έχει καταφέρει να ευαισθητοποιήσει ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης.
Η τελευταία του εγκατάσταση, είναι το Museo Atlántico, στα ανοικτά των ακτών του Lanzarote (Λανθαρότε), στον Ατλαντικό Ωκεανό, νοτιοδυτικά του Μαρόκου, και θεωρείται ένα από τα καλύτερα πάρκα γλυπτικής παγκοσμίως το οποίο λειτουργεί από το 2017.
Το μουσείο βρίσκετε 12 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και καλύπτει μια έκταση 2.500 τετραγωνικών μέτρων στην νότια ακτή του νησιού, στο Bahia de Los Coloradas, ένα μέρος που επιλέχθηκε κυρίως λόγω των φυσικών χαρακτηριστικών του θαλάσσιου πυθμένα. Το όραμα πίσω από τη δημιουργία του πάρκου αυτού, ήταν διπλό, όπως επισημαίνει ο ίδιος ο γλύπτης. Κίνητρο δεν ήταν μόνο η τέχνη αλλά και η προστασία των θαλασσών. Με την τέχνη του, ο Τaylor, μεταφέρει περιβαλλοντικά μηνύματα και συγχρόνως τα χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει ένα ιδανικό περιβάλλον για το θαλάσσιο οικοσύστημα και ταυτόχρονα να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος αλληλοεπιδρά με τη θάλασσα.
Και πως το Museo Atlántico, προστατεύει το θαλάσσιο οικοσύστημα; Όπως ο ίδιος εξηγεί, καταρχάς, σε ένα πρακτικό επίπεδο το μουσείο δημιουργεί έναν τεχνητό ύφαλο που λειτουργεί ως βιότοπος όπου μετοικούνε τα διάφορα είδη. Προσκολλώνται σφουγγάρια και εγκαθίστανται διάφοροι μικροοργανισμοί δημιουργώντας ένα φυσικό φίλτρο τροφοδότησής ψαριών. Στον πρώτο κιόλας χρόνο λειτουργείας του, διαπιστώθηκε αύξηση της θαλάσσιας βιομάζας κατά 200%. Σε ένα χώρο που ήταν άγονος πριν από τη δημιουργία του μουσείου, υπάρχουν τώρα πάνω από 2.000 γρύλλοι που ζούνε μέσα στα γλυπτά, πολλά ψάρια, σπάνια ειδή «αγγέλου καρχαρία» και σαλάχια. Φυσικά κάποια ειδή μεταφέρθηκαν και τοποθετήθηκαν εκεί, αλλά πολλά είναι κι εκείνα που δημιουργήθηκαν από το μηδέν. Αυτή ήταν άλλωστε και η πρόθεση του καλλιτέχνη.
Ο ίδιος, πέρασε πάνω από ένα χρόνο με μια ομάδα θαλάσσιων βιολόγων μελετώντας την περιοχή για να βεβαιωθούνε πως η χρήση του μουσείου δε θα επηρέαζε αρνητικά το φυσικό βιότοπο γύρω από αυτό. Τα γλυπτά είναι όλα κατασκευασμένα από αδρανές τσιμέντο με ουδέτερο PH, έτσι ώστε να μη μολύνουν το περιβάλλον με οποιοδήποτε τρόπο. Είναι επίσης αγκυροβολημένα και στερεωμένα στον πυθμένα για να μην μετακινούνται και προκαλούν ζημιές ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.
Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους του μουσείου είναι να δημιουργήσει ένα είδος επαφής όπου οι επισκέπτες βάζουν πραγματικά το κεφάλι τους μέσα στη θάλασσα ώστε να κατανοήσουν καλύτερα το πόσο πλούσιοι, ποικίλοι και εύθραυστοι είναι θαλάσσιοι οικότυποι και πόσο αλλάζουν στη στιγμή. Το μουσείο δεν απευθύνεται μόνο σε δύτες, αλλά και σε όσους που ίσως φοβούνται τη θάλασσα, για διάφορους λόγους. Πρόκειται δηλαδή για αλλαγή αντιλήψεων, για αλλαγή εικονογραφίας τη θάλασσας και την προβολή της απίστευτης ευθραυστότητας και ομορφιάς της.
To Museo Atlántico, δεν είναι το πρώτο υποβρύχιο μουσείο του Jason deCaires Taylor. Ο ίδιος είναι ο δημιουργός του πρώτου υποβρύχιου μουσείου γλυπτικής στον κόσμου του Molinere στην Γρενάδα(2006) τα έργα του οποίου έχουν αναγραφεί στα κορυφαία 25 θαύματα του σύγχρονου κόσμου από το National Geographic. Επίσης, ένα ακόμα υποβρύχιο μουσείο του Taylor το MUSA, βρίσκεται στο Μεξικό μεταξύ Κανκούν και Isla Mujeres αλλά και το Ocean Atlas στις Μπαχάμες.
Στις 12 Ιουνίου ανακοινώθηκε πως έχει δοθεί το πράσινο φως για τη δημιουργία του πρώτου υποβρύχιου Μουσείου στη Μεσόγειο και συγκεκριμένα στην Κύπρο, στην Αγία Νάπα. Ο Βρετανός καλλιτέχνης θα δημιουργήσει πάνω από 70 αγάλματα που θα τοποθετηθούν ανάμεσα σε δεκάδες βιοτεχνικά δένδρα και υποβρύχια φυτά για να δημιουργήσουν το πρώτο υποβρύχιο δάσος στον κόσμο. Το πότε ακριβώς θα είναι έτοιμο και περισσότερες λεπτομέρειες θα ξέρουμε τους επόμενους μήνες.
Περισσότερα/ Πηγή: https://www.underwatersculpture.com/
MARITIME AFFAIRS AND FISHERIES -Online Magazine
https://underwatermuseumlanzarote.com/en/
http://www.cactlanzarote.com/es/cact/museo-atlantico/
Last modified: 25/06/2019