Μαρία Ζιάκα – Απομεινάρια και μνήμες

Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών παρουσιάζει την ατομική εκθεση της εικαστικού Μαρίας Ζιάκα  «Remains». Σπαράγματα παλαιότερων χαρακτικών και ζωγραφικών της συνθέσεων, γίνονται τα βασικά στοιχεία μιας εκτεταμένης ενότητας δουλειάς της Μαρίας Ζιάκα τα τελευταία χρόνια. Τα «απομεινάρια» επεξεργάζονται εκ νέου (με ακρυλικά χρώματα, σκόνες, άμμο ή γάζες), ενώ οι εικόνες που προκύπτουν μέσα από αυτήν τη διαδικασία-πρακτική καλύπτονται με μεγάλες λευκές, τις περισσότερες φορές, επιφάνειες. Μια δεύτερη ενότητα (Μεσοδιάστημα) κινείται σε αντίστοιχο πνεύμα συνδυάζοντας τη ζωγραφική και τη χαρακτική με την τεχνική του κολάζ και τη χρήση διάφανων υλικών. Τα έργα των συγκεκριμένων ενοτήτων συγκροτούν ενιαία εικαστική πρόταση, είναι αποτέλεσμα συστηματικής μελέτης και προσήλωσης, επίμονης άσκησης, οξείας παρατήρησης και συνεχούς πειραματισμού. 
Τα ερεθίσματα και οι αποσπασματικές εικόνες του φυσικού χώρου μετουσιώνονται σε συνθέσεις που δομούνται πάνω στην αρχιτεκτονική και στη λειτουργία του φωτός και της σκιάς, στη ρευστότητα και στην πυκνότητα του χρώματος, στη λεπτότητα των φωτεινών και των σκούρων τόνων, στον ρυθμό και στην ισορροπία, στην πλαστικότητα του σχεδίου, στη λιτή και στέρεη οργάνωση, στην εύτακτη κατανομή των σχημάτων και των όγκων στον ζωγραφικό χώρο. Η εκλεπτυσμένη τεχνική, τα ίχνη και οι φθορές, η εκμετάλλευση του τυχαίου, οι διαφορετικές υφές, τα επάλληλα στρώματα και οι επικαλύψεις με διαφανή χαρτιά και γάζες σ’ ένα συνεχές παιχνίδι εναλλαγών, επιτείνουν την αίσθηση της υλικότητας, συμβάλλουν καθοριστικά στην ένταση, στην ποιητική ατμόσφαιρα, στην αισθητική συγκίνηση. Ταυτόχρονα, οι διαστάσεις του χρόνου και του χώρου καθώς και η έννοια της μνήμης αναδεικνύονται κυρίαρχες. Εικόνες που γίνονται δυσδιάκριτες και θολές, εικόνες που μοιάζουν να απομακρύνονται και να χάνονται στο βάθος, να βυθίζονται στη σιωπή και στη μοναξιά, να ξεθωριάζουν σε ένα ομιχλώδες, λευκό περιβάλλον, σε έναν ονειρικό, απροσδιόριστο χώρο, εικόνες που διαγράφονται πίσω από αέρινα πέπλα, που αποκρύπτονται και αποκαλύπτονται, που μετεωρίζονται ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν, στην ύπαρξη του πραγματικού και στον φασματικό αντικατοπτρισμό του.

Last modified: 27/01/2023