Ο Μάριος Πολυχρονιάδης είναι σουρεαλιστής γιατί χρησιμοποίει συμβατικές τεχνικές για να αποδώσει φανταστικές εικόνες. Όπως ο Νταλί, που μιλούσε για «ονειρικά αντικείμενα ζωγραφισμένα με το χέρι». Όπως ο Μαγκρίτ, που χρησιμοποιούσε την περίπλοκη αφήγηση για να υποδηλώσει το ασυνήθιστο μέσω του συνηθισμένου. Το έργο του μάλιστα έχει αρκετές αναφορές και στους δύο αυτούς καλλιτέχνες.
Είναι σουρεαλιστής γιατί αναμιγνύει το λογικό με το άλογο. Γιατί χρησιμοποιεί τα όνειρα για να δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα, μια υπερ-πραγματικότητα. Γιατί μιλάει για το απρόσμενο, το μυστηριώδες, το άγνωστο εκφράζοντας ποιητικές ιδέες. Γιατί τα έργα του διακρίνονται για την τεχνική τους δεξιοτεχνία αλλά και για τη χρήση συμβόλων.
Είναι σουρεαλιστής γιατί επιδιώκει τη διερεύνηση του ασυνείδητου απελευθερώνοντας απόλυτα τη φαντασία του χωρίς κανένα αισθητικό ή ηθικό περιορισμό. Γιατί έχει την ικανότητα να λειτουργεί συνειρμικά, συνδέοντας εικόνες ή αντικείμενα που δεν συνδέοντα μεταξύ τους κατ’ ανάγκη λογικά. Και γιατί το έργο του είναι συχνά πνευματώδες και διασκεδαστικό.
«Η αρχική ιδέα του συνόλου της δουλειάς προήλθε από τη μουσική και πιο συγκεκριμένα από τα μουσικά όργανα που κατά καιρούς κατασκευαζω/ανακατασκευαζω!», λέει ο ίδιος. «Tribute σε αυτήν την ασχολία είναι και ο τίτλος από το τραγούδι των yardbirds. Ψάχνοντας λοιπόν σχήματα και μορφές για να καλύψω τους έγχορδους καμβάδες, άρχισα να κάνω το ίδιο στα τελάρα, περιορίζοντας το διαθέσιμο χώρο μου με ένα συνήθως τυχαίο θέμα».
Στον καμβά του μπλέκονται ανθρώπινες μορφές, ζώα, λουλούδια, μάτια, μήλα, φανάρια, σπίτια, κλουβιά, νεκροκεφαλές, ρολόγια. “Οι μορφές στους πίνακες δεν έχουν πάντα συγκεκριμένο ρόλο ή έννοια αλλά απλώς μοιάζουν με κάτι”, λέει ο ζωγράφος. «Κάποια άλλα πράγματα βέβαια έχουν, όπως η πεταλούδα που από μόνη της αντιπροσωπεύει το όλο θέμα, αφού αλλάζει τελείως σχήμα και μορφή στη ζωή της. Όσο για τον κλόουν, αλλάζει κι αυτός μορφή και ουσιαστικά μας εξαπατά. Η φωτογραφική μηχανή παρουσιάζει αυτό που επιλέγει και τα χέρια κάνουν παιχνίδια με τις σκιές Ουσιαστικά, όλα αυτά μαζί χρησιμοποιούνται για να εκπλήξουν το μάτι που είναι ο δέκτης προς την καρδιά και το μυαλό μας».
Οι πίνακες του Μάριου Πολυχρονιάδη απεικονίζουν το Χάος, με την έννοια της έλειψης, λογικής, νόμου και τάξης. Μία κατάσταση “διαταραχής” επικρατεί στο έργο του, που έχει σαν αφετηρία της το τυχαίο. Η πεταλούδα του εξάλλου δεν θα μπορούσε να συμβολίζει το ξακουστό φαινόμενο της πεταλούδας ( αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα), αυτής της ποιητικής μεταφοράς στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες;
Από το έργο του δεν λείπει το ερωτικό στοιχείο, οι ιλουζιονιστικές εικόνες, η επινοητικότητα και οι ιδέες που υπερβαίνουν τις μορφικές αναζητήσεις. Πρόκειται για έναν πλούσιο σε λεπτομέρειες φανταστικό κόσμο που κεντρίζει αμέσως το ενδιαφέρον του θεατή.
Last modified: 02/08/2014