Μάριος Πολυχρονιάδης – Οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων αλλάζουν ρόλο  

Μια διαφορετική ματιά των παιδικών μας φίλων με φόντο τη σύγχρονη καθημερινότητα…   

 Οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων μας συντροφεύουν σχεδόν σε όλη την πορεία της ζωής μας. Μ’ αυτούς παίξαμε, αυτούς ονειρευτήκαμε, αυτούς θαυμάσαμε και ζηλέψαμε. Έτσι λοιπόν ο ζωγράφος Μάριος Πολυχρονιάδης κουβαλώντας αυτόν τον πλούτο των παιδικών του χρόνων και της εφηβείας παρουσίασε μια σειρά από τους δικούς του ήρωες. Και όλοι αυτοί οι ήρωες δεν αποδίδονται σαν μια σειρά από απλά πορτρέτα, αλλά ο καλλιτέχνης τους εμπλέκει σε θέματα της καθημερινότητας, όπως η εμμονή με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, το κυνήγι για τον πλούτο και την εξουσία, το ρατσισμός, την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Συναντήσαμε το Μάριο Πολυχρονιάδη στη γκαλερί «Περί Τεχνών – Καρτέρης» και συζητήσαμε για τη νέα του δουλειά.

• Ο Δον Κιχώτης σου είναι το μόνο έργο που έχει γίνει με αυγοτέμπερα σε ξύλο με την παραδοσιακή μέθοδο και τους κανόνες της αγιογραφίας. Γιατί παρουσιάζεται σαν σύγχρονος άγιος;

Ο Δον Κιχώτης είναι μια ασκητική φιγούρα. Τουλάχιστον έτσι τον έχω εγώ στο μυαλό μου και τώρα μου δόθηκε η ευκαιρία να τον συμπεριλάβω στη δουλειά μου.
Στο «ανάπτυγμα»’ της ιστορίας, στον πίνακα -Chase your dreams- έχω μία εκδοχή του κατά πόσο ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης θα μπορούσε να λειτουργήσει και να είναι αποδεκτός στον σημερινό κόσμο.

• Το παραμύθι με τα τρία γουρουνάκια το χρησιμοποιείς για να κάνεις κάποιο ταξικό σχόλιο;

Ίσως στο ένα από τα τρία έργα που αντλούν στοιχεία από το παραμύθι. Στο –Balance- το τρίτο γουρουνάκι χτίζει το σπίτι του πάνω στα σπίτια των δυο αδελφών του, επιδεικνύοντας την υπεροχή του και αδιαφορώντας για τα αδύναμα θεμέλια της κατασκευής του.  Αν όμως  το αχυρένιο σπίτι καταρρεύσει θα συμπαρασύρει και τα άλλα δύο.

• Πόσο ντοπαρισμένος είναι ο λαγός στις μέρες μας;

Πέρα από το προφανές του έργου, σήμερα αναζητούμε μανιωδώς καινούργιους τρόπους μα ντοπαριστούμε  και συνήθως διαλέγουμε  τους  πιό εύκολους. Μπορεί να είναι το οτιδήποτε, από μια εναλλακτική δίαιτα μέχρι το τελευταίο μοντέλο ενός κινητού. Επιλέγουμε να αντλούμε ικανοποίηση από λάθος πράγματα και η ικανοποίηση αυτή είναι ανούσια, εφήμερη και πάλι από την αρχή.

• Ποιος είναι για σένα ο σύγχρονος Σούπερμαν;

–Kal El- είναι ένα έργο για το προσφυγικό και στηρίζεται στην ιστορία του SM. O Superman  λοιπόν, είναι ένας  περιβαλλοντικός πρόσφυγας (σύμφωνα με όρο του ΟΗΕ που πρωτοεμφανίστηκε το 1985) που έφυγε από τον τόπο του ασυνόδευτος , σε ένα διαστημόπλοιο και αν κατά τύχη έπεφτε στη θάλασσα τότε η ιστορία θα  σταματούσε εκεί.
Superman σήμερα είναι ο καθένας  ξεχωριστά που θα ανακαλύψει και θα εξελίξει τα ταλέντα και τις δυνατότητές του, μέσα από ένα απαρχαιωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, μία κανιβαλιστική οικονομία  και μια κοινωνία με μηδενικές ανοχές και υπερβολικές προσδοκίες.

• Όλη σου η τελευταία δουλειά σχολιάζει την σύγχρονη κοινωνία με χιούμορ, σαρκασμό αλλά και σκληρότητα. Πόσο απογοητευμένος είσαι από την κοινωνία αυτή;

Η εποχή το επιβάλει, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Αυτός ο καταιγισμός κακών ειδήσεων και ο όγκος της πληροφορίας που απορροφούμε καθημερινά τις καθιστούν πλέον  μη διαχειρίσιμες . Απόρροια αυτού είναι η εσωστρέφεια, η κοινωνική απάθεια και η εκούσια ή ακούσια αδιαφορία.
Η τέχνη στο σύνολό της έχει και τον ρόλο (ή υποχρέωση) της καταγραφής και του σχολιασμού έτσι κι αλλιώς. Ένα τραγούδι με ωραία σύνθεση και μουσική δεν απαγορεύεται να έχει και σκληρό στίχο. Καλά είναι να σφυρίζεις τη μελωδία αλλά ακόμα καλύτερα να σιγοτραγουδάς τους στίχους.

• Ποια είναι τελικά η σχέση σου με το παραμύθι; Πιστεύεις ότι λέει την αλήθεια και πόσο κόντρα πάει στον ρεαλισμό που αγαπάς;

Το παραμύθι είναι ένα εργαλείο. Το θέμα είναι το ποιος και πώς το χρησιμοποιεί.

Last modified: 25/03/2023