Μάντη Κουλούθρου: Η φωτεινής πλευράς της ζωής

Ήρα Παπαποστόλου
Κριτικός και Ιστορικός τέχνης

Η Μάντη Κουλούθρου επιλέγει να ζωγραφίσει με λάδι σε καμβά έναν φόρο τιμής στη γυναίκα. Όπως οι ρομαντικοί ποιητές, χρησιμοποιεί τη φαντασία της για να δημιουργήσει συγκίνηση και να εκφράσει το «ωραίο», μεταλλάσσοντας σε ύλη τα συναισθήματα τού ψυχικού της κόσμου.
Στους καμβάδες της αποτυπώνει όλους τους τύπους των γυναικών: ξανθές, μελαχρινές, κοκκινομάλλες, με ανοιχτόχρωμα ή καστανά μάτια και πάντοτε μακρυμαλλούσες και όμορφες.
Δεν ξέρουμε αν είναι μελαγχολικές, αν μας περιπαίζουν ή αν είναι ευτυχισμένες, αλλά σίγουρα μοιάζουν τρυφερές, μυστηριώδεις και ευαίσθητες. Αυτή είναι και η δύναμή τους.
Οι γυναίκες αυτές είναι πρόσωπα της φαντασίας και είναι διαχρονικές: δεν ανήκουν σε καμία εποχή. Αποτελούν το σύμβολο της ίδιας της ομορφιάς, ίσως και της ίδιας της τέχνης. Ο άντρας υπάρχει στο έργο της ζωγράφου μόνο ως αρχέτυπο και παρουσιάζεται σε δεύτερο πλάνο. Δεν είναι παρά ο σιωπηλός φύλακας και προστάτης. Κύριο ρόλο έχει η γυναίκα με τις καμπύλες της και την αμφισημία της.
Για την ίδια τη ζωγράφο, η γυναίκα είναι ένα καθαρό κομμάτι που περικλείει την ατόφια ομορφιά που έχει ως μνήμη από τα παιδικά της χρόνια, όταν την περιτριγύριζαν οι γυναίκες της οικογένειάς της.
Μάντη Κουλούθρου 1 Όταν αποτυπώνει τη μνήμη αυτή, δεν εμπλέκεται συναισθηματικά με το αποτέλεσμα. Την ενδιαφέρουν το σχέδιο, οι φόρμες και το χρώμα. Και, μάλιστα, σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές της το σχέδιο αυτό έχει εξελιχθεί και τελειοποιηθεί.
Για την απόδοση των προσώπων επιλέγει να μην στοχεύει σε μία ρεαλιστική αναπαράσταση. Θέλει πάνω απ’ όλα να πετύχει μία πνευματική σημειολογία. Με την απλότητα για οδηγό της και τη χρήση των απαραίτητων ζωγραφικών στοιχείων, επιχειρεί να εκφράσει την ψυχή των γυναικών κάθε εποχής. Γι’ αυτόν το λόγο δίνει έμφαση στην καθαρότητα των ματιών και στο δυναμικό γυναικείο βλέμμα.
Οι εικόνες της ζωγράφου δημιουργούν μια αίσθηση ζωντανής παρουσίας και φέρνουν τον θεατή σε προσωπική σχέση με τις στυλιζαρισμένες φιγούρες της. Το πιο σημαντικό όμως στη ζωγραφική της είναι ότι οι γυναίκες της αφυπνίζουν όλες τις αισθήσεις του θεατή: μοιάζουν να έχουν η καθεμία τη δική της απαλή μυρωδιά αλλά και ένα αγαπημένο μουσικό κομμάτι που τις εκφράζει. Κρυμμένες πίσω από αινιγματικές σκέψεις, όλες έχουν χάρη διαχρονική. Πρόκειται για υπάρξεις που βρίσκονται σε πλήρη ισορροπία και αρμονία με τον εαυτό τους και την φύση: μια φύση που παρατηρούμε ότι είναι και αυτή ένας ζωντανός οργανισμός, με τα δέντρα να μοιάζουν με έμψυχα όντα που αγκαλιάζουν τις φιγούρες και τον ουρανό να δίνει την αίσθηση του βάθους, με απλά μέσα.
Οι γυναίκες της Μάντης Κουλούθρου δημιουργούν μια εμπειρία θετικής αντανάκλασης όσον αφορά στο νόημα της ύπαρξης και μετατρέπουν το προαιώνιο αρχέτυπο της θηλυκότητας σε σύμβολο της φωτεινής πλευράς της ζωής, του δυναμισμού που προκύπτει από το έντονο συναίσθημα, της αισιοδοξίας, του παραμυθιού και του ονείρου.
Και, όπως συμβαίνει με την ποίηση, η ζωγραφική της απευθύνεται στο συναίσθημα και όχι στην νόηση, με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε μία «μουσική» έκφραση της ψυχής.

Last modified: 02/05/2017