Κοινωνικές Παθογένειες – έκθεση από την ομάδα Visual Voices

Η εικαστική ομάδα Visual Voices οργάνωσε και παρουσιάζει την ομώνυμη εικαστική έκθεση Κοινωνικές Παθογένειες. Η έκθεση φιλοξενείται στο Φουαγιέ Θεάτρου της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και διαρκεί από τις 29 Μαΐου ως τις 5 Ιουνίου.
 Συμμετέχουν Έλληνες, αλλά και Διεθνείς εικαστικοί καλλιτέχνες της ομάδας: Adele Myers, Βίβιαν Χαλκίδη, Γιάννης Δημουλάς, Δέσποινα Τσάκνη, Δήμητρα Μπακογιαννάκη, Jincheng Liu, Κρίστι Γρηγορίου, Κωστής Κόντος, Λευκή Χαρίτου (Αρχική εικόνα), Matthew McVeigh, Παναγιώτα Κορωνίου, Παναγιώτης Φερεντίνος, Σάββας Μαβίδης, Villy Calliga, Χριστίνα Λουκίδη, Χρυσάνθη Μπαϊράμη.
Ερευνητική επιμέλεια: Βίβιαν Χαλκίδη, Υποψ. Διδάκτορας ΑΣΚΤ
Επιμέλεια Performance: Αιμιλία Μπουρίτη
Στην performance συμμετέχει o ηθοποιός Βαγγέλης Παπαδάκης.

Βίβιαν Χαλκίδη, «Παχύδερμα της Εξουσίας», Εικαστική εγκατάσταση μικτής τεχνικής, 200×100 εκ., 2021

Στη σύγχρονη εποχή, μέσα από τα ελληνικά και κατ’ επέκταση παγκόσμια δεδομένα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με όλο και αυξανόμενες “απειλές”. Βιώνουμε το αίσθημα της ανασφάλειας, του κοινωνικού αποκλεισμού κάποιων ατόμων ή ομάδων, αλλά και φαινόμενα αυξανόμενης διαφθοράς, κατάχρησης εξουσίας, υποβάθμισης της δημόσιας υγείας, κατακρεούργησης της παιδείας και του πολιτισμού. Καθημερινά, υπομένουμε την αύξηση του κόστους ζωής, την υπερτίμηση των βασικών αγαθών, την αυξανόμενη ανεργία, τη φτωχοποίηση και την αύξηση του ποσοστού των ανθρώπων που ζουν κάτω από τα επίπεδα αξιοπρεπούς διαβίωσης. Σήμερα, κυριαρχούν η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής στο βωμό του κέρδους, η λογοκρισία και ανελευθερία του τύπου.

Παναγιώτης Φερεντίνος, «Πάντα οι άλλοι», Εγκατάσταση: ψηφιακές εκτυπώσεις από χαρτιά Α4, In situ τοιχογραφία-κολάζ, Διαστάσεις μεταβλητές, 2021

Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο σε κάθε μορφή υποθάλπεται, όταν ο θύτης είναι σε θέση ισχύος! Ο θεσμός της δικαιοσύνης έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, αδυνατεί να υποστηρίξει τις νόμιμες αξιώσεις των πολιτών και του δικαίου απέναντι στην τάση του κράτους να αυθαιρετεί· η συνταγματικά κατοχυρωμένη αμεροληψία και ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας, από την εκτελεστική εξουσία, είναι ανύπαρκτη.

Matthew McVeigh, «Protest sign for all occasions», Ψηφιακή εκτύπωση σε Canson fibre rag platine, Edition 1/3, 100×150 εκ., 2024

Η ιδιοτέλεια και ο ατομικισμός επικρατούν στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε. Όταν κάποιοι συνάνθρωποί μας εκτίθενται απέναντι σε καταχρηστικές καταστάσεις, βάλλονται οι ουσιαστικές τους ανάγκες, η αξιοπρέπειά τους, ακόμα και ο βιοπορισμός τους, τότε τι κάνουμε, πώς αντιδρούμε;  Μήπως είμαστε απλοί θεατές, χωρίς να θέλουμε να εμπλακούμε, ώστε να μην βρεθούμε κι εμείς οι ίδιοι σε δυσμενή θέση;
«Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν», σύμφωνα με τον Αθηναίο Ιστορικό Θουκυδίδη (460-394 π.Χ.) και όπως αργότερα επικυρώνει τα λεγόμενά του ο Νομπελίστας φυσικός Αλβέρτος Αϊνστάιν (1879-1955), λέγοντας: «Ο χωρίς σκέψη σεβασμός προς την εξουσία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας».

Χριστίνα Λουκίδη, «Μία άλλη οπτική της Αθήνας», Εγκατάσταση, ακρυλικά, χαρτόνι, ανακυκλώσιμα υλικά, ύφασμα, παλιά κορνίζα, 205×190 εκ. και μεταβλητές διαστάσεις, 2024

Πανανθρώπινα, διαχρονικά και κρίσιμα για το σήμερα ερωτήματα: ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι που οι άνθρωποι δεν αντιδρούν σε ό,τι τους δυσαρεστεί, σε ό,τι προσβάλλει τη νοημοσύνη τους, σε ό,τι απειλεί την ίδια τους την ελευθερία; Είναι ο φόβος; Είναι η απάθεια; Ή μήπως είναι η πεποίθηση ότι εμάς δεν μας αγγίζει κάτι τέτοιο, επειδή η εξουσία μάς ευνοεί; Αλλά εάν η εξουσία ενδεχομένως στραφεί εναντίον μας; Όταν θα χρειαστούμε εμείς τη βοήθεια των άλλων, τότε ίσως να είναι πολύ αργά…

Παναγιώτα Κορωνίου, «Σύγκρουση», Μικτή τεχνική, κάρβουνο, κολάζ, παστέλ, 50×70 εκ., 2024

Μέσα σ´ έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο, η ομάδα «Visual Voices», απαρτίζεται κυρίως από εικαστικούς καλλιτέχνες, οι οποίοι, έχοντας έντονη ενσυναίσθηση, τοποθετούνται και εκφράζουν -μέσω της εικαστικής τους γλώσσας- τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους. Οι κοινωνικές παθογένειες της εποχής μας καθιστούν ολοένα και πιο επιτακτική την ανάγκη για συλλογικότητα και την ανάπτυξη μιας «κοινωνικά χρήσιμης τέχνης», όρο τον οποίον εισήγαγε ο Bourriaud (2004). Άλλωστε, η “ομορφιά” της τέχνης ενοχλεί την ασχήμια της εξουσίας…
Βίβιαν Χαλκίδη

Λεπτομέρεια από το έργο της Adele Myers, «Upon a Crocus Cloth», Short film, 2013

Last modified: 21/05/2024