Κάποιοι περιεργάζονται το ερωτικό έργο με ενοχή ή γελούν από αμηχανία!...

Μαρία Ξυπολοπούλου

Φιλόλογος – Συντ. Θεμάτων Πολιτισμού

Είναι το σώμα που εκπέμπει ερωτισμό, το φύλο, οι ερωτικές μας προτιμήσεις,
τα καταπιεσμένα μας «θέλω»

Γεννήθηκε το 1991 στην Αθήνα. Την γνωρίσαμε μέσα από τη συμμετοχή της στις ομαδικές φοιτητικές εκθέσεις και αργότερα από την πτυχιακή της εργασίας «Κιβωτός Αναμνήσεων» όπου παρουσίασε μια σειρά από χαρακτικά έργα. Πρόκειται για μια καλλιτέχνιδα που ανέκαθεν αναζητούσε μέσω της τέχνης την διέξοδο για την έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων. Με τη ζωγραφική, την χαρακτική, το σχέδιο και κάθε άλλη μορφή τέχνης αναζητά να καλύψει την ανάγκη επικοινωνίας και ερμηνείας του κόσμου, ενώ η ενασχόλησή της με την τέχνη την βοήθησει να έρθει ταυτόχρονα κοντά στη συναισθηματική χειραφέτηση αλλά και την ανάπτυξη κριτικής σκέψης.
Η Όλγα Σουλαχάκη, το τελευταίο διάστημα τράβηξε την προσοχή μου μέσα από την έντονη δραστηριοποίησή της στο instagram, ένα διαδικτυακό μέσο όπου η καλλιτέχνιδα επιλέγει για να μοιραστεί την εξέλιξη της δουλειάς της. Παρακολουθώντας τις αναρτήσεις της, η πρώτη μου σκέψη ήταν, κατά πόσο εν τέλει τα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να αποτελέσουν ένα ανοιχτό πεδίο διάδοσης έργων τέχνης, ένα χώρο που μας επιτρέπει να ακολουθούμε πολλές φορές ακόμη και τα στάδια παραγωγής ενός έργου αλλά και την καθημερινότητα ενός νέου καλλιτέχνη που ο σύγχρονος τρόπος ζωής τον οδηγεί να έχει πολύ περισσότερους κοινωνικούς ρόλους από αυτόν του δημιουργού. Η νέα σειρά ζωγραφικών έργων με τίτλο Daily Life αποτελεί το επόμενο βήμα της νεαρής εικαστικού που αποφάσισε να πραγματευτεί αυτή τη φορά τη σεξουαλικότητα και τον ερωτισμό μέσα από τη δουλειά της.

Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με την τέχνη ;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ζωγράφιζα. Η τέχνη για εμένα ήταν πάντα ένας τρόπος να εκφράσω αυτό που αισθανόμουν.

“ Η τέχνη για εμένα είναι ανάγκη. (…) Είναι ίδια μου η μνήμη. Βιώματα, περίοδοι ολόκληροι της ζωής μου αλλά και στιγμές μικρές. (..).Πιστεύω ότι για κάθε άνθρωπο η τέχνη πρέπει να δίνει μία ανάσα ζωής. Πρέπει να είναι κάτι σαν δεύτερη ευκαιρία, να είναι μία ματιά κριτική στο παρελθόν αλλά και ένα νέο ξεκίνημα για το μέλλον”. Επέλεξες να αναφερθείς στον Albert Camus για να εκφράσεις αυτό που αντιπροσωπεύει για εσένα την ίδια η τέχνη. “Μια δήλωση’’ όπως χαρακτηριστικά το αναφέρεις. Θεωρείς πολυτέλεια να επιλέξει ένας νέος να ασχοληθεί με την τέχνη σήμερα; Κατά πόσο μπορεί να βρει κανείς καταφύγιο στην τέχνη;

Δυστυχώς πιστεύω πως οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν πολλές αντιξοότητες οι οποίες βέβαια ενισχύουν την ανάγκη τους να καταφύγουν σε αυτήν. Είναι δύσκολο για έναν καλλιτέχνη να ζήσει από την τέχνη του. Ο καλλιτέχνης χρειάζεται χρόνο με τον εαυτό του, με τα μέσα της τέχνης του κλπ ώστε να δοθεί στην τέχνη του. Κι αυτό δεν είναι συνήθως εφικτό λόγω της επιβίωσης. Προσωπικά, πέρασε πολύς καιρός ώστε να αποδεχθώ ότι έχω ελάχιστο χρόνο να ζωγραφίσω. Και μεταξύ μας, ακόμα πολλές φορές, πιάνω τον εαυτό μου να πεισμώνει σαν μικρό παιδί ιδίως σε περιόδους ακόμα πυκνότερων ωρών εργασίας. Είναι φορές που έχω ανάγκη να κλειστώ στο εργαστήριο και να ζωγραφίζω για ώρες χωρίς να πρέπει να διακόψω. Είναι επίπονο να ξενυχτάς ζωγραφίζοντας και με 2 ώρες ύπνου να πρέπει να σηκωθείς για τη δουλειά. Παρ´ όλα αυτά, προσπαθώ ακόμα να πιστεύω πως η τέχνη είναι καταφύγιο για την ψυχή μας. Δεν είναι σίγουρα επαγγελματικό καταφύγιο για τους περισσότερους από εμάς, αλλά είναι πνευματικό καταφύγιο.

Γνωρίσαμε τη δουλειά σου αρχικά μέσα από μια σειρά ασπρόμαυρων χαρακτικών όπου ξεκίνησες για πρώτη φορά να ασχολείσαι με το ανθρώπινο σώμα.

Με την χαρακτική γνώρισα νέα μέσα έκφρασης. Με συνάρπασε ότι ένα μέρος του τελικού έργου είναι απροσδόκητο. Περιμένεις με αγωνία να τυπώσεις ή να εμφανίσεις την εικόνα και αυτό αποτελεί μία μεγαλύτερη ή μικρότερη έκπληξη.

Σε “πείσμα των καιρών”, και ενώ πολλοί νέοι καλλιτέχνες απαρνιούνται την ζωγραφική και στρέφονται προς άλλα μέσα όπως το βίντεο και ο ήχος, εσύ στρέφεις το ενδιαφέρον σου προς αυτή στις τελευταίες σειρές έργων σου.

Με τη ζωγραφική θα έχω πάντα μία πιο άμεση σχέση νομίζω. Τα πινέλα και τα ελαιοχρώματα είναι τα μέσα που νιώθω πιο πολύ οικεία. Από παιδί, ζωγράφιζα ακόμα και βουτώντας τα δάχτυλά μου στα χρώματα.

Το τελευταίο διάστημα δουλεύεις τη σειρά Daily Life που αποτελείται από έργα στα οποία κυριαρχεί το ερωτικό στοιχείο. Θα θέλαμε να μας μιλήσεις περισσότερο γι’αυτή τη σειρά.

Η σειρά Daily Life είναι ερωτική, είναι η ερωτική μας ταυτότητα και ένα είδος της προσωπικής σεξουαλικής μας ταυτότητας. Είναι το σώμα μας που εκπέμπει ερωτισμό, το φύλο μας, οι ερωτικές μας προτιμήσεις, τα κοινωνικώς καταπιεσμένα μας «θέλω». Γιατί πρέπει να ντρεπόμαστε για όλα αυτά; Γιατί τόσες πολλές καταστάσεις είναι κοινωνικώς μη αποδεκτές; Όλα τα έργα απεικονίζουν το καθένα από μία ιστορία.

Συχνά εικόνες με αντίστοιχο ερωτικό περιεχόμενο βρίσκονται αντιμέτωπες με την λογοκρισία κυρίως στα social media. Ποιές είναι οι αντιδράσεις των θεατών απέναντι στα έργα σου;

Φυσικά και αντιμετωπίζουν λογοκρισία συνήθως τα έργα που κάνω και ιδιαίτερως στα social media. Το παράλογο είναι ότι υπάρχει τόσο πνευματικά προσβλητικό και σεξιστικό περιεχόμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το οποίο επειδή πουλάει δεν αποτελεί πρόβλημα. Το ερωτικό περιεχόμενο των έργων συχνά φέρνει το κοινό σε αμηχανία, ντροπή και έχω την αίσθηση ότι πολλές φορές τα παρατηρούν με περιέργια. Τα περιεργάζονται με ενοχή ή γελούν από αμηχανία. Ή αποστρέφονται του έργου προκειμένου να μην φανεί η περιέργιά τους. Επίσης βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον το γεγονός ότι για κάθε έργο ακούγονται και τόσες διαφορετικές εικασίες για την ιστορία του. Έχω δεχθεί και πολύ σκληρά σχόλια για τα έργα μου όπως «τέχνη το λέτε εσείς αυτό;»

Σε βρίσκουμε ιδιαίτερα δραστήρια στο instagram. Πιστεύεις ότι το μέλλον των τεχνών γενικότερα βρίσκεται στο διαδίκτυο τόσο σε επίπεδο ζύμωσης ιδεών όσο και διάδοσης του έργου των δημιουργών;

Προσπαθώ να ακολουθώ το σύγχρονο τρόπο διάδωσης της τέχνης μου. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με μία ισορροπημένη χρήση μπορούν να χαρίσουν κάποιες ευκαιρίες. Όπως για παράδειγμα αυτή που χάρισε σ´ εμένα ένας επιμελητής εκθέσεων από την Αγγλία ο οποίος μου πρότεινε να συμμετέχω στην πρώτη μου έκθεση στην Αγγλία, το καλοκαίρι του 2017.