Η πρωτοτυπία στο έργο τού Μανόλη Ζαχαριουδάκη

Ο Μανόλης Ζαχαριουδάκης είναι ένας καλλιτέχνης που ξαφνιάζει αφ’ενός με την αστείρευτη δημιουργικότητά του, η οποία εκτείνεται σε πολλά πεδία και αφ’ ετέρου με την ικανότητά του να μεταπλάθει ποικίλα καθημερινά ερεθίσματα σε μία νεανική και πρωτότυπη εικαστική γλώσσα.
Ο Ζαχαριουδάκης σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979-1984), με δασκάλους τον Δημοσθένη Κοκκινίδη και το Νίκο Κεσσανλή.  Από την αρχή καλλιέργησε με αυθεντική ευχέρεια μία «αφελή» αλλά κατά βάση «ακαδημαϊκή» έκφραση, η οποία περιλαμβάνει το χιούμορ και τη σάτιρα. Στο έργο του «αφηγείται» παραμύθια, ιστορίες, καταστάσεις, με έναν τρόπο που συνδυάζει την γνώση της παράδοσης, την εμπειρία της καθημερινότητας σε κάθε της έκφανση και τη γνώση του ευρωπαϊκού πολιτιστικού γίγνεσθαι, το οποίο έχει αφομοιωθεί τόσο, που σχεδόν δεν διακρίνεται. Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα, σχέδιο και χρώματα σε λάδι, ακρυλικά και ακουαρέλες, κερί, κολλάζ, ένα είδος εγκαυστικής,  ασχολείται ακόμη με ζωγραφική τύπου κόμικς, με εγκαταστάσεις, κατασκευές,  παπιέ μασέ, αλλά και με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή με μεγάλη ευελιξία, τέτοια που έχουν οδηγήσει την Έφη Στρούζα να τον συσχετίσει με εκπρόσωπο της μεταμοντέρνας αισθητικής! Είναι ενδιαφέρον ότι όλα του τα έργα είναι σχεδιασμένα και μελετημένα από την αρχή μέχρι το τέλος από τον ίδιο: κατασκευάζει ακόμα και τον «καμβά» του με χαρτί που πλάθει ο ίδιος από χαρτοπολτό, σαν γλυπτό, και στη συνέχεια τον προετοιμάζει και ζωγραφίζει.

Η δημιουργικότητα του Ζαχαριουδάκη εκτείνεται σε πολλά πεδία, γεγονός που φανερώνεται από τις πολλές κατηγορίες έργων του: ομοιώματα καθημερινών αντικειμένων, χάρτινες τούρτες, κούκλες,  φιγούρες που παραπέμπουν σε κινούμενα σχέδια, κολλάζ από διάφορες εικόνες. Κουτιά που αναφέρονται στον Αμερικανό ζωγράφο Cornell, κουρτίνες με άπειρες λωρίδες από χαρτιά που κολλάει υπομονετικά, παραβάν με μεταλλικά πλαίσια και ζωγραφική, αλλά και τετράδια με σχέδια και κολλάζ, έργα ποπ απ όπως τα αναδιπλωμένα βιβλία με τα παραμύθια, video, καθώς και έργα φτιαγμένα με computer. Εκτός από τους πίνακες ή τις κατασκευές εικονογραφεί ωραίες και μυστηριώδεις ιστορίες, όπως το έπος του Γιλγαμές, το έπος του Μπέογουλφ, την ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας, την Τέκμησσα ή Ρημάδα του Αίαντα από την Οδύσσεια, χωρία από την Παλαιά Διαθήκη-ιστορίες που συχνά διασκευάζει ο ίδιος, για να ταυτιστεί, κατά κάποιον τρόπο με την ατμόσφαιρα στην οποία αναφέρονται. Από το 1986 και μετά χρησιμοποιεί τη ζωγραφική ως μέσο αφήγησης και σχολιασμού όχι μόνο του αντικειμενικού ή του φανταστικού κόσμου, αλλά και της ιστορίας της ίδιας της τέχνης του. Ως προς την τεχνοτροπία, θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε όλο το έργο κατά έναν περίεργο τρόπο διακρίνεται ένα κοινό ύφος. Το σχέδιο κυριαρχεί και δείχνει σαν να συγκινεί τον καλλιτέχνη περισσότερο από το χρώμα. Ο Ζαχαριουδάκης σχεδιάζει «από μέσα του» με τον ίδιο τρόπο που κάποιος γράφει. Η δουλειά του εκ πρώτης όψεως θυμίζει  παιδική ζωγραφική, εν τούτοις υπάρχει από πίσω μία εικαστική παιδεία που κινείται με ευκολία σε όλες τις εποχές της τέχνης. Η δύναμη της, μάλιστα, φαίνεται ιδιαίτερα στην εικονογράφηση των κειμένων: τότε δεν μπορεί κανείς να πεί τι είναι πιο εκφραστικό η λεκτική περιγραφή ή η εικόνα δίπλα. Η τέχνη του Μανόλη Ζαχαριουδάκη είναι πρωτότυπη γιατί βρίσκεται πάντοτε στο στάδιο της έρευνας και της αναζήτησης και έτσι δεν δείχνει να έχει δημιουργηθεί με δυσκολία ή αγωνία, αλλά παραμένει  φρέσκια και νεανική.

Last modified: 09/07/2019