Πώς τα χρώματα της φθοράς και της αλλαγής ενέπνευσαν διάσημα έργα στην ιστορία της τέχνης
Με εκκωφαντικό τρόπο έφθασε φέτος το Φθινόπωρο. Βλέπετε όσο οι άνθρωποι θα της φέρονται με ασέβεια η Φύση θα βρίσκει τον τρόπο να θυμίζει και να πληρώνει τα ατοπήματα μας.
Όμως ούτε οι πλημμύρες ούτε οι κυκλώνες μπορούν να ακυρώσουν την ομορφιά του Φθινοπώρου. Είναι η εποχή που δίνει στον καλλιτέχνη την ευκαιρία να διεισδύσει στην ιδές της μετάβασης και της φθοράς, στη χαρά της αφθονίας και της συγκομιδής. Το Φθινόπωρο προσφέρει απλόχερα στο ζωγράφο τα χρώματα του: χρυσαφί, κόκκινο, κίτρινο, καφέ, πορτοκαλί. Το χρώμα του χαλκού και της σκουριάς, τη φθινοπωρινή μουντάδα της θάλασσας.
Ο Μονέ∙ αχ αυτά τα κίτρινα φύλλα που ταξιδεύουν στα φθινοπωρινά νερά του Σηκουάνα! Το δάσος με τις σημύδες του Κλιμτ… τα φύλλα χλωμά, σκουριασμένα, νικημένα από τη φθορά, σβήνουν στο έδαφος, «ώστε τα βήματα ανθρώπων να μην διαταράσσουν την ανάπαυση της γης»*.
Τα τέσσερα δένδρα του Vincent όρθια, αλλά παραδομένα στη σκουριά του χρόνου. Η μετάβαση έχει τους δικούς της κανόνες…
Η φθορά, η μετάβαση, η αποσύνθεση και η αλλαγή του φθινοπώρου εμπνέουν από πάντα τους καλλιτέχνες. Με την ευκαιρία της φετινής φθινοπωρινής ισημερίας ας απολαύσουμε μερικά από τα αριστουργήματα της πιο ρομαντικής εποχής του χρόνου…
…αν ήμουν πουλί, θα πετούσα γύρω από τη γη αναζητώντας τα διαδοχικά φθινόπωρα!*
*George Eliot

Vincent van Gogh (1853 – 1890), Φθινοπωρινό τοπίο με τέσσερα δέντρα, 1885, Μουσείο Kröller-Müller, Otterlo

Maxfield Parrish (1870 1966) – Φθινόπωρο (1905). Έντυπη εικόνα για το ποίημα του Τζον Κητς «Φθινόπωρο», «Ω, ο Άγριος Δυτικός Άνεμος, η ανάσα του Φθινοπώρου…»

Peter Paul Rubens (1577 – 1640), τοπίο φθινοπώρου με θέα στον Het Steen νωρίς το πρωί, πιθανώς το 1636
Last modified: 22/09/2020