Σήμερα πέθανε ένας μεγάλος δάσκαλος για μένα, ο τεχνοκριτικός και σημειολόγος Χάρης Καμπουριδης.
Ο Χάρης γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1950. Σπούδασε στις Φιλοσοφικές σχολές του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Άαχεν, όπου και ίδρυσε το 1977 το διεθνές επιστημονικό περιοδικό Code: An International Journal of Semiotics. Δημοσίευσε μελέτες σε πρακτικά συνεδρίων και ειδικά περιοδικά και οργάνωσε μουσειακές εκθέσεις για το ΥΠ.ΠΟ. Το 1993 εξελέγη μέλος της Αcademia Europea.
Υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου, σύμβουλος της Εθνικής Πινακοθήκης και επίκουρος καθηγητής Επικοινωνιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Εγώ τον γνώρισα όταν ήταν Πρόεδρος της Εταιρείας Εικαστικών Μελετών – Αρχείο Νεοελληνικής Τέχνης και τεχνοκριτικός στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Κάναμε εξαιρετικές εκθέσεις ως Αρχείο και γνώρισα έναν άνθρωπο υπερευαίσθητο, πανέξυπνο, οξυδερκή και με συγκριτική σκέψη, με χιούμορ, αγάπη για τη ζωή και με έντονους προβληματισμούς για τον άνθρωπο, τον έρωτα, την αγάπη, το θάνατο και πώς όλα αυτά μετατρέπονται σε τέχνη και τέχνη ζωής.
Έχουμε εξομολογηθεί πολλές φορές τα εσώψυχα μας, κάτι το οποίο τελείωνε συνήθως κάπως έτσι: «Αρκετά τώρα παλιοκουμμουνι!».
Χάρη, κρατάω στην καρδιά μου πάντα την αφιέρωση στο βιβλίο που έγραψες με τον Γιώργο Λεβούνη για τις συλλογές της Πινακοθήκης Ρόδου (που το έχω σαν ευαγγέλιο για την νεοελληνική τέχνη που εσύ με δίδαξες) και θα φροντίσω να κάνω την ψυχοσύνθεση μου δημόσιο κριτήριο αισθητικής όπως με συμβούλευες.
Καλό σου ταξίδι! Ήσουν σπουδαίος! Θα μας λείψεις!
Last modified: 01/11/2022