Ελένη Παρμακέλη: Το Δέντρο της Ζωής

Η Ελένη Παρμακέλη χρησιμοποιεί ακρυλικά σε καμβά. Φτιάχνει αρχικά πολλά επίπεδα από χρώμα, στη συνέχεια χρησιμοποιεί πινέλο για τα σχήματα και τις φόρμες και τέλος συμπληρώνει τα χρώματα. Εκφράζεται και με άλλα υλικά: φτιάχνει κατασκευές με αλουμίνιο, χρησιμοποιεί την τεχνολογία, το λέιζερ και πολλά έργα της γίνονται τρισδιάστατα.  Όλα ξεκινούν από μια σκέψη. Γι΄ αυτήν, το έργο είναι ένα μαθηματικό πρόβλημα που έχει να λύσει. Έχει συλλάβει από την αρχή όλα τα βήματα που θέλει να κάνει και ύστερα “παίζει”. “Μ’ αρέσει η ζωγραφική”, μας λέει. “Μ΄ ενδιαφέρει το χρώμα, το σχέδιο, η ματιέρα, οι υφές. Το θέμα δεν είναι παρά η αφορμή για να εκφραστώ εικαστικά”.
Θέματά της είναι το σύμπαν και ένας κόσμος ονειρικός, άλλοτε πιο σκληρός άλλοτε πιο ήπιος. Η ίδια πιστεύει πως όλο το σύμπαν μπορεί να είναι μια σφαίρα όπου μέσα της υπάρχει και ο άνθρωπος. Μια φιγούρα αφαιρετική, χωρίς φύλο, που πετάει ή κολυμπάει μες στο σύμπαν όντας κομμάτι του.
Η σφαίρα της είναι ένα σχήμα που συναντάμε παντού: στη φύση, στα δέντρα στους καρπούς. Είναι μια δισδιάστατη κλειστή επιφάνεια στον τρισδιάστατο χώρο. Ένα σχήμα που είναι μέσα στη ζωή μας. Και που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, συμβολίζοντας το άπειρο. Είναι η σφαίρα της πλανήτης, είναι το ίδιο το σύμπαν; Όλα είναι πιθανά.
Όσο για το δέντρο, που χρησιμοποιεί εξίσου πολύ σαν θέμα της, είναι το κοσμικό δέντρο που ενώνει τον ουρανό με τη γη και τον κάτω κόσμο, είναι ο τόπος όπου βρίσκονται οι ψυχές, είναι το δέντρο της ζωής, της γνώσης, του καλού και του κακού. Το δέντρο της έχει συγγένειες με το Δέντρο του  Ντεκάρτ ο οποίος, εισάγοντας μια νέα προοπτική στη μελέτη της φύσης, της ύλης, της κίνησης και τον νόμων της, παρουσιάζει όλη τη φιλοσοφία σαν ένα δέντρο του οποίου οι ρίζες είναι η μεταφυσική, κορμός η φυσική και τα κλαδιά που αναδύονται από τον κορμό αυτό είναι όλες οι άλλες επιστήμες οι οποίες ανάγονται σε τρεις πρωταρχικές, την ιατρική, τη μηχανική και την ηθική, που αποτελεί τον ύψιστο βαθμό σοφίας. Το δέντρο είναι πολυετές ξυλώδες φυτό που συνηθέστερα αναπτύσσεται από ένα αυτοστηριζόμενο κορμό όπου στη συνέχεια διακλαδίζεται. Τις διακλαδώσεις του αυτές η Ελένη Παρμακέλη τις απομονώνει και τις μεταφέρει στον καμβά με εξπρεσιονιστική διάθεση και χρώμα. Η εξωστρεφής προσωπικότητά της, την οδηγεί στο να χρησιμοποιεί πολλά και έντονα χρώματα: μπλε, κόκκινο, κίτρινο πορτοκαλί, όλα τα χρώματα της ίριδας. Ακόμα και στα γκρίζα, μπορεί να βάλει λίγο κόκκινο ή λίγο χρυσό.
Η τέχνη της, που δεν μιμείται ούτε αναπαριστά άμεσα την εξωτερική πραγματικότητα, μπορεί να χαρακτηριστεί αφηρημένη. Η αρχική πηγή στους πίνακές της μπορεί να είναι ορατή ή αποκρυπτογραφήσιμη, μπορεί όμως και να χρησιμοποιεί αποκλειστικά γεωμετρικά σχήματα χωρίς καμιά άμεση αναφορά στην εξωτερική πραγματικότητα. Οι πινελιές, το χρώμα και η υφή του υλικού κυριαρχούν όσο οι φόρμες και το χρώμα αρκούν για να συγκινήσουν το θεατή.“Τα πάντα συνδέονται”, λέει η ίδια. “Όλα είναι ένας κρίκος, μια αλυσίδα. Και αυτή τη σύνδεση θέλω να μεταφέρω στον καμβά”.  Πιστεύοντας στη μεταφυσική, και έχοντας τη δική της προσωπική γραφή, η Ελένη Παρμακέλη αποτυπώνει στον καμβά της την πνευματική εικόνα του
κόσμου.

Last modified: 15/10/2020