Ελένη Γκινοσάτη: Κάθε πρόκληση μου δίνει χαρά και διάθεση να την αντιμετωπίσω

Η Ελένη Γκινοσάτη τελείωσε το Α’ Εργαστήριο Ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Άγγελο Αντωνόπουλο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και εικαστικά projects που οργάνωνε η σχολή και το εργαστήριό της. Η ίδια δηλώνει ότι αγαπάει τη ζωγραφική και το χρώμα και χαμογελάει μπροστά στο νέο κύκλο δημιουργίας που ανοίγεται γι αυτήν μετά την ολοκλήρωση των προπτυχιακών σπουδών.
Εμείς συναντήσαμε τη νεαρή απόφοιτη και συζητήσαμε μαζί της με αφορμή την παρουσίαση μιας ενδιαφέρουσας ζωγραφικής δουλειάς στα πλαίσια των πτυχιακών εκθέσεων της Α.Σ.Κ.Τ. που έλαβαν χώρα στο Εργοστάσιο – Νίκος Κεσσανλής.

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της δουλειάς σου είναι ο ιδιαίτερος τρόπος που χειρίζεσαι το χρώμα. Ποιος ο ρόλος και η λειτουργία του χρώματος για εσένα;
Από όταν ξεκινάει κάποιος να μαθαίνει  ζωγραφική μαθαίνει το πώς θα χειριστεί και το χρώμα. Είναι ότι πιο βασικό για τη δουλειά ενός εικαστικού. Μέσα από τα έργα που φιλοτεχνώ επιδιώκω να υμνήσω το χρώμα και την εκφραστική του δύναμη. Για εμένα το χρώμα είναι τα βασικό μου εργαλείο, μετά το σχέδιο, για να πετύχω να εκφραστώ πάνω στον λευκό καμβά. Είναι ύλη και ενέργεια. Χρησιμοποιώ κυρίως θερμά χρώματα για να εκφράσω την ένταση, την ενέργεια αλλά και τα προσωπικά μου ενίοτε συναισθήματα. Στο κέντρο της ζωγραφικής επιφάνειας, εάν εστιάσει παρατηρητικά κανείς, θα εντοπίσει ένα σημάδι, ένα ενεργειακό κέντρο, που επαναλαμβάνεται σε κάθε έργο. Αυτό προέκυψε ασυνείδητα.

Μαρία Ξυπολοπούλου και Ελένη Γκινοσάτη συζητούν μπροστά στο απέραντο… κόκκινο!

Πώς αποφάσισες να απομακρυνθείς από την παραστατική ζωγραφική που σήμερα μοιάζει να κερδίζει το ενδιαφέρον σε πολλά επίπεδα.
Ασχολήθηκα με την παραστατική ζωγραφική πριν μπω στη σχολή αλλά και κατά τα πρώτα έτη των σπουδών μου. Στη συνέχεια συνέχισα να σχεδιάζω στον καμβά αφαιρώντας στη συνέχεια ολοένα και περισσότερα στοιχεία καταλήγοντας σε αυτό το είδος που παρουσιάζω σήμερα. Πιστεύω πως οι επιλογές του καθενός, δεν πρέπει να κρίνονται και να καθορίζονται καθαρά με βάση τα κριτήρια της εμπορικότητας. Στη σχολή βρισκόμαστε για να μάθουμε και να ανακαλύψουμε νέους δρόμους. Η ζωγραφική, για εμένα, είναι έκφραση του εαυτού και του κόσμου μου.

Η μέχρι τώρα δουλειά σου, εστιάζει στην έκφραση προσωπικών συναισθημάτων και βιωμάτων στον καμβά. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες θεματικές ενότητες που να σε απασχολούν εικαστικά και με τις οποίες θα ήθελες να ασχοληθείς μελλοντικά;
Μέχρι στιγμής, δουλεύω ανάλογα με τα θέματα που μου δίνονται. Όταν δουλεύω εκτός κάποιας  περιορισμένης θεματικά έκθεσης προτιμώ να λυτρώνομαι μέσα από τη δημιουργική διαδικασία. Το χρώμα γίνεται ο δίαυλος για να αποτυπωθούν στο λευκό καμβά όλα όσα με απασχολούν. Ωστόσο, είτε μιλάμε για μια εγκατάσταση είτε για ένα ζωγραφικό έργο είτε γίνεται λόγος για ένα συγκεκριμένο θέμα είτε για κάποιο αφηρημένο, σε κάθε περίπτωση τα έργα μου είμαι εγώ, ο εαυτός μου, οι ιδέες και τα συναισθήματά μου.
Μόλις ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να αποκλείσω το γεγονός να ασχοληθώ με συγκεκριμένα θέματα εικαστικά, εάν μου δοθούν. Είμαι ανοιχτή σε προτάσεις και συνεργασίες.

Ρίχνοντας μια ματιά στο κείμενο που πλαισιώνει την παρουσίαση της δουλειάς σου, μου έκανε εντύπωση ότι υπογράφεται από έναν νεαρό φοιτητή του θεωρητικού τμήματος της σχολής. Θα ήθελες να μας πεις για το πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή;
Βεβαίως. Το κείμενο που πλαισιώνει τη δουλειά μου υπογράφεται από τον Γιώργο Κόκορη , φοιτητή του τμήματος Ιστορίας της τέχνης.  Με τον Γιώργο είναι η δεύτερη φορά που συνεργαζόμαστε στα πλαίσια της σχολής. Η  πρώτη ήταν όταν ανέλαβε να επιμεληθεί τα δύο έργα που παρουσίασα στην έκθεση «Archive Art: Εικαστικές καταστάσεις-εγκαταστάσεις» που πραγματευόταν εικαστικά την έννοια του αρχείου και διοργανώθηκε από το Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) και τους καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών. Η συνεργασία αυτή έγινε λοιπόν πρόσφατα έτσι είχαμε την ευκαιρία να προχωρήσουμε άμεσα και σε μια δεύτερη. Θεώρησα ότι ο Γιώργος είναι ο πλέον αρμόδιος θεωρητικός που γνωρίζει τη δουλειά μου και για την οποία θα μπορούσε να μιλήσει. Η εμπιστοσύνη ήταν αμοιβαία. Τον ευχαριστώ πολύ για τη συνεργασία που είχαμε. Τα τελευταία χρόνια, η σχολή ενθαρρύνει τη συνεργασία μεταξύ του εικαστικού και του θεωρητικού τμήματος.  Αυτό πιστεύω είναι σημαντικό και για τις δύο πλευρές.

Είσαι από τους φοιτητές που συμμετείχαν με συνέπεια στις εκθέσεις και τα projects που διοργανώνονταν στα πλαίσια των σπουδών. Κατά πόσο συμβάλλουν πιστεύεις οι φοιτητικές εκθέσεις στην εξέλιξη της δουλειάς ενός καλλιτέχνη αλλά και στη διαμόρφωση της επαγγελματικής του ταυτότητας;
Η συμμετοχή μου στις φοιτητικές εκθέσεις αποτελούσε την αποδοχή μιας ευκαιρίας που μου έδιναν οι καθηγητές. Σίγουρα όταν είσαι φοιτητής οφείλεις πιστεύω να είσαι συγκεντρωμένος και προσηλωμένος στο στόχο σου που δεν είναι άλλος από το να προσπαθείς να εξελίξεις τη δουλειά σου μαθαίνοντας και πειραματίζοντας. Ωστόσο , όταν έχεις την ευκαιρία και τη δυνατότητα να δείξεις τη δουλειά αυτή αρχίζεις να βγαίνεις ουσιαστικά από το εργαστήριό σου στην κοινωνία κάτι που σε βοηθάει να δεις τα πράγματα και λίγο διαφορετικά. Υπάρχουν παράμετροι που ένας καλλιτέχνης πρέπει να τις λαμβάνει υπόψη του και που αυτό δεν γίνεται παρά με την επικοινωνία του έργου του με το κοινό. Μέσα από τις εκθέσεις έμαθα να οργανώνω καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο δουλεύω, να συνεργάζομαι- όλα τα projects είναι ομαδικά και μάλιστα πολλές φορές συμμετέχουν και άλλα εργαστήρια της σχολής- , να στήνω τα έργα μου σε έναν εκθεσιακό χώρο, να έρχομαι σε επαφή με την γνώμη του θεατή, να έχω συνέπεια και ακρίβεια ως προς τις ημερομηνίες παράδοσης, να τολμάω καθώς και να υποστηρίζω και να παρουσιάζω το έργο μου. Νομίζω πώς όλα αυτά είναι σημαντικά εφόδια για να αρχίσει κανείς να συγκροτεί μια επαγγελματική ταυτότητα τελειώνοντας τις σπουδές του.

Το προηγούμενο διάστημα, μιας που αναφερθήκαμε στις φοιτητικές εκθέσεις, είδαμε τη συμμετοχή σου, με δύο εννοιολογικά αυτή τη φορά έργα, στην έκθεση «Archive Art: Εικαστικές καταστάσεις-εγκαταστάσεις» που πραγματευόταν εικαστικά την έννοια του αρχείου και διοργανώθηκε από το  Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) και τους καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών. Αλήθεια, έχεις σκεφτεί να απομακρυνθείς μελλοντικά από τη ζωγραφική και να ασχοληθείς με άλλα εικαστικά εκφραστικά μέσα όπως λόγου χάρη οι εγκαταστάσεις;
Πράγματι, στην έκθεση του αρχείου συμμετείχα με δύο διαφορετικά από τη συνηθισμένη τεχνοτροπία μου έργα. Να λοιπόν και ένα ακόμη θετικό στοιχείο των φοιτητικών εκθέσεων∙ σου δίνεται η ευκαιρία να πειραματιστείς, να δοκιμάσεις και άλλα εκφραστικά μέσα, να δεις πώς θα μπορούσες να δουλέψεις διαφορετικά από ότι συνήθως. Είναι κάτι επιθυμητό πιστεύω αυτό όταν είσαι φοιτητής και σπουδάζεις. Δεν πρέπει να φοβάσαι να δοκιμάζεις. Ήταν για εμένα πρόκληση να δοκιμάσω να εκφραστώ με έναν διαφορετικό τρόπο, μπορώ να πω ότι απήλαυσα εν τέλει κάθε στιγμή από  τη δημιουργική διαδικασία. Μου αρέσει να δοκιμάζω τον εαυτό μου σε νέα θέματα καθώς και σε νέα εκφραστικά μέσα. Δεν θα απέκλεια λοιπόν να στραφώ μελλοντικά προς τις εγκαταστάσεις ή το βίντεο ή ακόμη και τη σκηνογραφία. Καθετί καινούριο είναι πρόκληση για εμένα και κάθε πρόκληση μου δίνει χαρά και διάθεση να την αντιμετωπίσω. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα εγκαταλείψω τη ζωγραφική. Η τέχνη δεν περιορίζεται στη ζωγραφική. Από εκεί ξεκινάμε.

Μόλις ολοκλήρωσες τις σπουδές σου. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια από τα μελλοντικά σου σχέδια;
Αναμφίβολα σκοπεύω εάν μου δοθεί η ευκαιρία να συνεχίσω τις σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Ελπίζω επίσης, να έχω την δυνατότητα να φιλοτεχνώ νέα έργα έξω από τα πλαίσια  πλέον του εργαστηρίου της σχολής  και να τα μοιράζομαι με το κοινό. Θα με ενδιέφερε ιδιαίτερα να στραφώ και προς τη σκηνογραφία όπως και προς τις εγκαταστάσεις. Έχω σκεφτεί ότι τώρα που θα έχω περισσότερο χρόνο μπορώ να εξελίξω κάποια κομμάτια της δουλειάς μου, να πειραματιστώ καλλιτεχνικά αλλά και να οργανώσω καλύτερα τα επόμενα βήματα. Νομίζω, πως εκεί που θα ήθελα περισσότερο να σταθώ σε αυτή την τελευταία απάντηση, είναι πως κάθε φοιτητής ονειρεύεται τελειώνοντας να καταφέρει να ασκήσει στην κοινωνία αυτό το οποίο σπούδασε με τόσο κόπο και αγάπη. Εύχομαι η τέχνη να παραμείνει λοιπόν στη ζωή μου και το επόμενο διάστημα να αποδειχτεί ιδιαίτερα δημιουργικό και πρόσφορο για εικαστική δουλειά.
Φωτογραφικό υλικό : Σπύρος Τζήμας

Last modified: 30/06/2015