Ειρήνη Μονομμάτου: Η σοβαρή ζωή χρειάζεται και λίγο χιούμορ...

Μαρία Ξυπολοπούλου

Φιλόλογος – Συντ. Θεμάτων Πολιτισμού

Η γκαλερί ArtΠρίσμα στον Πειραιά, παρουσίασε την ατομική εικαστική έκθεση της Ειρήνης Μονομμάτου «Προβολείς του Απείρου» σε επιμέλεια της Ιστορικού της Τέχνης Νικολένας Καλαϊτζάκη.
«Εδώ, ο κόσμος είναι το Άπειρο κι εμείς οι αναρριχητές του, σκαρφαλωμένοι περιπλανώμενοι σε αρχιτεκτονικούς μηχανισμούς φαντασίας. Εμείς, οι πρωταγωνιστές της γης, εύθραυστα κατασκευασμένοι, ζητάμε τόπο, προσεκτικά σμιλευμένοι, δίνουμε τα χέρια και αγκαλιαζόμαστε. Άλλοτε χορεύουμε, γυμνά ικετεύουμε θεό». σημειώνει η επιμελήτρια στον πρόλογο της έκθεσης.

Συναντήσαμε την Ειρήνη Μονομμάτου και συζητήσαμε μαζί της με αφορμή την έκθεση για τα θέματα που πραγματεύεται, την επιλογή των προβολέων και του μπλε χρώματος που χαρακτηρίζουν τα έργα της ενότητας που είδαμε στην ArtΠρίσμα αλλά και για την αγάπη της προς τη ζωγραφική και την τέχνη και τη δραστηριοποίησή της τα τελευταία χρόνια στον τομέα της εικαστικής εκπαίδευσης στην Ειδική Αγωγή.

Έχετε συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, ενώ έργα σας βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πώς και με ποια αφορμή ξεκίνησε η εικαστική σας δραστηριότητα;

Από μικρή θυμάμαι, έτρεφα μια μεγάλη αγάπη για τις καλές τέχνες, τη ζωγραφική, την μουσική, την ποίηση αλλά και το χορό. Είναι αυτή η έμφυτη περιέργεια – ροπή που με διακατέχει να αναζητώ όλες τις κρυμμένες έννοιες, πέρα από τις φανερές, που βρίθουν πίσω από την επιφάνεια, την αρχική όψη των πραγμάτων. Στα 9 μου χρόνια, είχα την ευκαιρία να βρεθώ σε ένα εργαστήρι κεραμικής στο Πέραμα, όπου διδάχτηκα ζωγραφική με αερογράφο και κατασκεύαζα μικροαντικείμενα. Εκεί βρήκα την πρώτη αγκαλιά. Έπειτα συνέχισα με σπουδές σχεδίου και όταν ήρθε ο καιρός πέρασα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας.

Η ζωγράφος με τις ιστορικούς τέχνης ΙΡΙΔΑ ΚΡΗΤΙΚΟΥ και ΝΙΚΟΛΕΝΑ ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗ

Κεντρικός θεματικός πυρήνας της δουλειάς που παρουσιάζετε σε αυτή την ενότητα είναι οι προβολείς, βασικό στοιχείο της ζωγραφικής σας σύνθεσης. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τον τίτλο της έκθεσης Προβολείς του Απείρου και το πώς λειτουργεί σε σύνδεση με τα έργα σας και τα βασικά χαρακτηριστικά που τα διέπουν.

Στη νέα αυτή θεματική ενότητα έργων, προβολείς ρίχνουν φως από ψηλά και εστιάζουν στους μεγάλους-μικρούς πρωταγωνιστές της ζωής, ξεδιπλώνοντας τις ιστορίες τους· μιας ζωής που επέλεξαν όχι απλά να ζήσουν αλλά να «υπάρξουν». Άνθρωποι, σαν εσένα και εμένα, σουρεαλιστικά πλασμένοι – και με στοιχεία κόμικ, βυθισμένοι στο μικρόκοσμο τους και τοποθετημένοι κάθε φορά σε διαφορετικά σκηνικά περιβάλλοντα, ειδωμένα υπό το πρίσμα μιας θεατρικής αφήγησης, αποζητούν την δική τους μοναδική στιγμή μέσα στην αιωνιότητα του Απείρου. Μέσα στου κόσμου το αχανές, ψάχνουμε αλήθεια, αυτόν τον προσδιορισμό, αυτό το κάτι που θα μας ορίσει. Μήπως εμείς τελικά είμαστε το Άπειρο;

Σ΄ ένα μέρος των έργων συναντάμε φιγούρες που μοιάζουν σκεπτικές και προβληματισμένες. Πώς προκύπτει αυτή η επιλογή;

Πράγματι, οι ανθρώπινες φιγούρες στα έργα, είναι κατά βάση σκεπτικές και προβληματισμένες, με τον ίδιο τρόπο που κάθε ένας από εμάς, ο σύγχρονος άνθρωπος, σκέφτεται και προβληματίζεται για την ζωή του αναζητώντας τις ισορροπίες του, την δυναμική και τις αντοχές του, στα πλαίσια ενός απαιτητικού και συνεχώς μεταβαλλόμενου κόσμου. Είναι αυτή η πραγματικότητα του τωρινού κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού γίγνεσθαι που μας επιτίθεται, έχει αθώα θύματα και αιμοβόρους θύτες. Το έργο γενικότερα έχει ένα μήνυμα και είναι μια διαμαρτυρία ενάντια στις διακρίσεις και τα ρατσιστικά χωρίσματα μεταξύ των ανθρώπων. Η αγάπη και η αποδοχή θα πρέπει είναι ο μόνος προορισμός. Από την άλλη, οι ανθρώπινες φιγούρες παρότι είναι σκεπτικές, όπως σημειώνει η Ιστορικός της Τέχνης Ίρις Κρητικού, κρύβουν και ένα «υποδόρειο χιούμορ», έχοντας ένα σατιρικό υπόβαθρο που ο άνθρωπος χρειάζεται τελικά, ως ένα υγειές συστατικό της ζωής. Με λίγα λόγια, η σοβαρή ζωή χρειάζεται και λίγο χιούμορ, καθώς σιγοντάρει κι αυτό στην πραγμάτωση του ονείρου.

Το μπλε χρώμα έρχεται να αγκαλιάσει τις φιγούρες και να ενισχύσει τη δύναμη του φωτός των προβολέων. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για την επιλογή του χρώματος αυτού.

Το μπλε, πέραν απ’ το ότι είναι το αγαπημένο μου χρώμα, πλαισιώνει τις συνθέσεις ως ουρανός. Στα έργα λοιπόν, το ανοιχτό μπλε είναι ο ουρανός της ημέρας και το βαθύ μπλε ή και σκούρο, ο ουρανός της νύχτας. Συμβολικά, το μπλε είθισται να θεωρείται το χρώμα της πνευματικότητας και της γαλήνης. Ίσως και να εξυψώνει τις μορφές, υποβοηθώντας την διαδικασία για την εκπλήρωση του σκοπού τους.

Η ΕΙΡΗΝΗ ΜΟΝΟΜΜΑΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΝΑΤΑΣΑ ΘΩΜΑΚΟΥ ΤΗΣ ART PRISMA

Τα τελευταία χρόνια είστε ιδιαίτερα ενεργή ως εικαστικός στον τομέα της Ειδικής Αγωγής. Θα θέλαμε να μοιραστείτε μαζί μας αυτή την εμπειρία.

Η επαφή μου με τα παιδιά της Ειδικής Αγωγής, είναι το σημαντικότερο κομμάτι της ζωής μου. Μέσα από αυτή την επικοινωνία, διάδραση και συνύπαρξη, κατάφερα να νιώσω και να ενωθώ όσο γίνεται, με τον δικό τους ξεχωριστό και πολύτιμο κόσμο. Για μένα, η επικοινωνία, η αγάπη και η αποδοχή μεταξύ των ανθρώπων, είναι η πιο σημαντική κατάκτηση. Αυτή που μας ξεπερνά και μας οδηγεί στην πλέον ανώτερη μας κατάσταση.