«Δρόμοι Σύνθεσης» ομαδική έκθεση με έργα σημαντικών καλλιτεχνών

Η Roma Gallery σας παρουσιάζει την ομαδική έκθεση «Δρόμοι Σύνθεσης» από τις 31 Ιανουαρίου ως τις 25 Φεβρουαρίου. Παρουσιάζονται έργα των καλλιτεχνών Δημήτρη Αληθεινού, Γιάννη Γαΐτη, Γιώργου Ζογγολόπουλου, Όπυς Ζούνη, Νίκης Καναγκίνη, Χρήστου Καπράλου, Μιχάλη Κατζουράκη, Νίκου Κεσσανλή, Κωστή, Μαριάννας Λούρμπα, Χριστίνας Μήτρεντσε, Παύλου (Διονυσόπουλου), Χριστίνας Σαραντοπούλου, Βασίλη  Σκυλάκου, Στέργιου Στάμου, Τάκη, Παναγιώτη Τανιμανίδη, Παναγιώτη Τέτση (αρχική εικόνα), Γιώργου Τσακίρη, Κώστα Τσόκλη.
Στην έκθεση παρουσιάζονται μνημειακά έργα «δασκάλων» της μεταπολεμικής γενιάς, επιχειρώντας μια μοναδική ώσμωση με συνθέσεις νεότερων δημιουργών με διακριτικό αποτύπωμα. Πρόκειται για μια τολμηρή εικαστική διασταύρωση Δρόμων και Συνθέσεων, όπου το έργο δεν φέρει πάνω του το βάρος του χρόνου, ούτε εκφράζει στενά μια γενιά. Έργα προσωπικά, που απηχούν δηλαδή τη σφραγίδα του δημιουργού τους, κι όλα μαζί φιλοδοξούν να συνθέσουν την ταυτότητα της Ελληνικής Τέχνης.

Γιώργος Τσακίρης, «Χωρίς Τίτλο», 2020, Μικτή τεχνική (σίδερο, χώμα, σαλιγκάρια), 94 x 94 x 3 εκ

Στο κέντρο της αίθουσας της γκαλερί, δεσπόζει, το σακάκι του Παύλου, του 1967, το οποίο κρέμεται από μια καρέκλα ως «υπενθύμιση» ότι δεν έφυγε ποτέ, ενώ ο ίδιος ο Νίκος Κεσσανλής, ίσως σε ένα από τα πιο προσωπικά του έργα με τίτλο «ΑΝΤΙ-ΝΙΚΟΣ», του 1981, υποδέχεται τους επισκέπτες της έκθεσης. Μεγάλη έκπληξη δημιουργούν δύο πολύ ετερόκλητα έργα (νεκρές φύσεις) του Κώστα Τσόκλη «Ένας κουβάς γεμάτος μέρα», του 1971 και ένα επιτοίχιο «Δοξαστικό» έργο του 1994. Το Σινιάλο του Τάκη του 1972, φιλοτεχνημένο με θραύσματα από οβίδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ταλαντεύεται μεταξύ της παγκόσμιας ιστορίας, ενώ καταφέρνει να ισορροπήσει, δίνοντας μας ελπίδα για το μέλλον.
Ένα τοπίο της Ύδρας του Παναγιώτη Τέτση, του 2006, μας ταξιδεύει σε ένα πιο καλοκαιρινό σκηνικό που αναπολούμε και αναμένουμε καρτερικά όλο τον χρόνο. Ενώ η Νίκη Καναγκίνη σε μια εγκατάσταση, του 1990, με Νερό, Ιώδιο, Αλάτι, Χαλίκι, Λουλάκι και Γυαλί (παράγωγο της άμμου), έρχεται να αποδομήσει αυτό το σκηνικό, με μια «μαθηματική» συνθήκη αρμονίας που όλα αυτά τα «στοιχεία» συνθέτουν αντίστοιχα τοπία που έχουν ριζώσει στη μνήμη μας, ως Έλληνες.

Pavlos (Dionyssopoulos),“Untitled”, 1967 Assembly of coloured and cut paper, linen on wooden chair with cane seat 85 x 60 x 40 cm

Το έργο του Γιώργου Τσακίρη σηματοδοτεί τον κύκλο της Ζωής. Χρησιμοποιεί ως παράδειγμα την συνθήκη ζωής των σαλιγκαριών που επιζούν μόνο σε περιβάλλον με υγρασία αλλά πεθαίνουν όταν βρεθούν στο υγρό στοιχείο. Ένα έργο που μας υπενθυμίζει τη θέση μας ως ζωντανοί οργανισμοί στο περιβάλλον σηματοδοτώντας τους μελλοντικούς κινδύνους αφανισμού ζωής στον πλανήτη μας.

Last modified: 01/02/2023