Ο Δαμιανός Ιωσηφίδης δουλεύει με λάδι σε καμβά. Πρόκειται για μια παραστατική – ανθρωποκεντρική ζωγραφική όπου μεγάλη σημασία έχει η αφήγηση και όπου μπορούν να υπάρξουν από το θεατή πολλές αναγνώσεις.
Με αφορμή κάποια σκέψη ή κάποιο συναίσθημα, ο καλλιτέχνης δημιουργεί διαφορετικές ατμόσφαιρες όπου κυριαρχεί ένα μυστήριο και μια σιωπή.
Οι χώροι που παρουσιάζει δεν είναι ξεκάθαροι και μέσα σε αυτούς μοιάζει άλλοτε να έχει συμβεί κάτι και άλλοτε να πρόκειται να συμβεί. Αυτό που ενδιαφέρει το ζωγράφο είναι να διαμορφώνει καταστάσεις που δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε και το καταφέρνει με πλούσια σουρεαλιστικά στοιχεία ( φέρετρα σε έναν χώρο που δεν υπάρχει λόγος να βρίσκονται, ένα καβαλέτο που εκτίθεται σε ένα μουσείο όπου παρίσταται ένας χειρούργος, μια γυναίκα που βλέπει στον καθρέφτη μια άλλη γυναίκα), αναμιγνύοντας το λογικό με το άλογο.
Παράλληλα χρησιμοποιεί πολύ την έννοια του έργου μέσα στο έργο: πίνακες που φαίνονται άλλοτε από μπροστά και άλλοτε από πίσω μπαίνουν στα έργα του αρχικά για να δημιουργήσουν εντάσεις στη σύνθεση αλλά και σαν μια υπόνοια ότι η τέχνη αποτελεί κομμάτι της ζωής μας.
Η γυναίκα που παρουσιάζεται αλλοιωμένη στον καθρέφτη μπορεί να μαρτυράει το γεγονός ότι δεν έχουμε μόνο έναν αλλά πολλούς εαυτούς. Η αυτοπροσωπογραφία του (όπου βλέπουμε στο βάθος πανιά, τραπουλόχαρτα και μία μάσκα) μπορεί να είναι ένα παιχνίδι γύρω από την έννοια της δημιουργίας και της μοναξιάς της ή γύρω από το γεγονός ότι κάποια πράγματα μπορεί να σε επηρεάζουν ή όχι ταυτόχρονα.
Η μητέρα με το παιδί που κραυγάζει ενώ την ίδια στιγμή κρατάει ένα αρκουδάκι και που μοιάζουν να ξεπηδούν μέσα από κάποια παλιά φωτογραφία, ίσως να παραδέχονται κάτι που έκαναν αλλά που δεν φαίνεται στον πίνακα. Οι φιγούρες του, δε, μοιάζουν πολλές φορές περισσότερο με φαντάσματα δίνοντας ακόμα μεγαλύτερο μυστήριο στις ατμόσφαιρες που διαμορφώνει.
Δημιουργώντας τη δική του πραγματικότητα, ο Δαμιανός Ιωσηφίδης μαγνητίζει το βλέμμα του θεατή. Χρησιμοποιώντας συμβατικές τεχνικές αποδίδει φανταστικές – αινιγματικές εικόνες που όμως μοιάζουν πραγματικές.
Τα έργα του έχουν έντονο ψυχικό υπόβαθρο και διαθέτουν στοιχεία που πολλές φορές σοκάρουν ενώ την ίδια στιγμή μοιάζουν φυσιολογικά. Όσο για το ονειρικό-μεταφυσικό κλίμα τονίζεται από το χρώμα που κάποιες φορές μοιάζει να υπάρχει μόνο όπου χρειάζεται.
Αυτό που χαρακτηρίζει το ζωγράφο είναι το γεγονός ότι κατορθώνει να κάνει ορατό το αόρατο φέρνοντας στο προσκήνιο το μυστήριο της καθημερινότητας.
*Κριτικό σημείωμα για την έκθεση του Δαμιανού Ιωσηφίδη στην αίθουσα τέχνης Περιτεχνών
Last modified: 20/12/2017