Γωγώ Ιερομονάχου: Ο άνθρωπος συνειδητοποιεί την αμετάκλητη μοναξιά και θνητότητά του

Εντυπωσιάζει με τη ζωγραφική της. Επιθυμεί να δημιουργήσει κάτι νέο στο χώρο της προσωπογραφίας με το να προκαλέσει ένα οπτικό σοκ. Η παραμόρφωση είναι ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της δουλειάς της. Μετατρέπει στους μεγάλους καμβάδες της όλους τους ανθρώπους της σε σπαραχτικές κραυγές. Η Γωγώ Ιερομονάχου εστιάζει στην ανθρώπινη μορφή, ιδίως ίσως στις πιο απεγνωσμένες και οριακές στιγμές της. Πρόκειται για κραυγές που φωνάζουν πόσο θέλουν να ξεφύγουν από την μοίρα αλλά που η μοίρα τελικά πέφτει επάνω τους.

Πολύ σημαντικό είναι και το εσωτερικό φως που εκπέμπουν οι θεατρικές φιγούρες της. Είναι άραγε ο τρελός, ο βασιλιάς ή ο γελωτοποιός τα πρόσωπα που βλέπουμε; Είναι η ατέλειωτη ματαιοδοξία μας; Και ποιο είναι τελικά το αληθινό μας και αφτιασίδωτο πρόσωπο πίσω από τα στολίδια με τα οποία το ντύνουμε;
Στις συζητήσεις του με τον David Sylvester, ο Φράνσις Μπέικον δηλώνει ότι, σε αντίθεση με την εποχή του Βελάσκεθ, «τώρα ο άνθρωπος έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι μια μάταιη ύπαρξη, ένα τυχαίο συμβάν, ότι είναι υποχρεωμένος να παίξει ένα παιχνίδι χωρίς λόγο». Το ίδιο νομίζω μας υπενθυμίζει η Γωγώ Ιερομονάχου αποδίδοντας την ψυχική ζωή όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιεί την αμετάκλητη μοναξιά και θνητότητά του. Γι’ αυτό και οι κραυγές που βγάζουν οι χαρακτήρες στην εικαστική δραματουργία της είναι βαθιά ανθρώπινες.
Το χρώμα, η φόρμα, οι υφές αρκούν για να εντυπωσιάσουν τον θεατή. Εξπρεσιονιστικές και αφαιρετικές πινελιές βρίσκονται όλες εκεί όσο οι φιγούρες μπορούν να λάβουν κάθε πιθανή μορφή στη φαντασία μας. Αλλά υπάρχει και η μαγεία της ύπαρξης πίσω από τις μάσκες. Και αυτή τελικά κατορθώνουμε να βλέπουμε, αφού η τέχνη της ζωγράφου θίγει βασικά ένστικτα και αισθήματα απαιτώντας ταυτόχρονα πνευματική εμβάθυνση, ώστε -πέρα από την αισθητική απόλαυση- να υπάρξει η κατανόηση του εαυτού μας. Τέλος, πιστεύω ότι αναδεικνύει το μυστήριο της παρουσίας και όχι την ίδια την παρουσία στην οποία μας έχει συνηθίσει η αναπαραστατική ζωγραφική. Τα συστρεφόμενα κεφάλια, δίνουν την εντύπωση ότι θα ζωντανέψουν μπροστά στο θεατή για να ουρλιάξουν την οδύνη τους ή για να σιωπήσουν από απόγνωση. Και τα αισθησιακά χρώματα βοηθούν στην αποτύπωση ενός μεγάλου υπαρξιακού αινίγματος.

Last modified: 25/11/2021