Γκάγκικ Αλτουνιάν: Οι ήρωες μου υπάρχουν μέσα μου γιατί τους θυμάμαι και τους αγαπάω

Εις μνήμην…

Κοντεύουν τριάντα χρόνια από τότε που ο Gagik Altunyan άφησε την πατρίδα του κι εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Η Αρμενία όμως ζει στην καρδιά του, στις μνήμες, στο έργο του. Τα προβλήματα της μετανάστευσης, των σχέσεων, της οικογένειας, ο φόβος του πολέμου είναι θέματα που πραγματεύεται στη δουλειά του. Ο καλλιτέχνης μάς προτρέπει να προβληματιστούμε και να ανιχνεύσουμε το έργο του μέσα από ένα κόσμο όπου τα παιδιά έχουν τον πρώτο λόγο.

Στο έργο σας η νοσταλγία ξεχειλίζει. Πιστεύετε ότι μπορεί να διεγείρει ανθρώπους να ζωντανέψουν και να νοσταλγήσουν πράγματα της ζωής τους;

Ζωγραφίζω ότι με συγκινεί, θυμάμαι τους δρόμους μου, τους φίλους και την οικογένειά μου, την ζεστή και θερμή προσέγγιση στην οποία έχω μεγαλώσει. Αυτό δεν είναι να ζεις στον παρελθόν, αυτό είναι απλά μια ματιά προς τα πίσω και πίστη προς το μέλλον. Είμαι σίγουρος πως η ανάμνηση των παιδικών χρόνων συγκινεί τους πάντες. Αυτή είναι η νοσταλγία της ειλικρίνιας, της καθαρότητας και της αμεσότητας. Με λίγα λόγια το πιστεύω και μάλλον είμαι σίγουρος.Σε κάποια έργα η μνήμη φθάνει στα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Έχοντας ζήσει αυτά τα χρόνια πιστεύετε ότι υπάρχουν πράγματα από τις μέρες εκείνες που μπορεί να νοσταλγήσει κάποιος;

Δεν πρέπει απαραίτητα να νοσταλγείς τις περασμένες ημέρες, όπως και τώρα υπάρχουν και καλές και κακές ημέρες. Τις καλές ημέρες τις αναπολείς, ακόμα χαμογελάς κι όλας στην σκέψη τους, τις κακές απλά δεν μπορείς να τις ξεχάσεις, και αυτό είναι ένα κομμάτι σου και ένας δρόμος που έχεις περάσει και το να μην μιλάς για αυτά απλά είναι αδύνατο.

Αρμένιοι και Έλληνες έχουν  ένα πανάρχαιο κοινό χαρακτηριστικό. Μεταναστεύουν συνεχώς… Ο καλλιτέχνης που μεταναστεύει τι αφήνει πίσω και τι προσδοκά να βρει στην καινούργια στέγη;

Όχι μόνο ο καλλιτέχνης αλλά ο οποιοσδήποτε άνθρωπος αφήνοντας την χώρα του πρώτα απ’ όλα χάνει την πατρίδα του, τους συγγενείς του, τον κύκλο του, τις συνήθειές του. Με μια κουβέντα αυτά που χάνεις ειναι πολύ περισσότερα σε σχέση με αυτά που βρίσκεις. Αν μιλήσω λίγο πιο σκληρά αυτό που θα βρεις είναι ένα κομμάτι ψωμί σε ένα πιο ήρεμο περιβάλλον. Στην περίπτωση μου αυτό διαφέρει. Οι Έλληνες και οι Αρμένιοι μοιάζουν όχι μόνο στην μετανάστευση. Οι δύο αυτοί λαοί από την δική μου οπτική έχουν πολλά κοινά. Είναι πιο εύκολο να μετράς σε τι μοιάζουν παρά τις διαφορές τους. Με ειλικρίνεια, είναι σχεδόν ίδιοι λαοί με όλες τους τις συνήθειες. Αυτός είναι ο λόγος που μέσα σε αυτά τα 18 χρόνια εγώ καμμιά μέρα δεν έχω νιώσει ξένος.

 Θα ήταν παρακινδυνευμένο αν λέγαμε ότι με το πρόσχημα μιας ξεχασμένης ανάμνησης, στο έργο σας έχουμε μια εκ βαθέως εξομολόγηση;

Ο οποιοσδήποτε καλλιτέχνης αν είναι αληθινός στην δουλειά του κάνει εξομολόγηση, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι επικίνδυνο στην ερώτηση.

Στους πίνακες σας διακρίνω την παιδική ηλικία του καλλιτέχνη. Μια αγαπησιάρικη συνεύρεση μορφών και ηρώων. Είναι τα προσωπικά σας παραμύθια, οι προσωπικοί σας μύθοι;

Οι αναμνήσεις και οι μορφές της ζωής μου έχουν μετατραπεί σε ήρωες παραμυθιών και για εμένα είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι το κατανοείτε και εσείς. Οι ήρωες μου ειναι απλοί, αυθόρμητοι, άμεσοι και ζωηροί οι οποίοι και υπάρχουν και δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μέσα μου γιατί τους θυμάμαι και τους αγαπάω και από την άλλη δεν υπάρχουν γιατί ήταν πολύ μακρινοί σχεδόν ξεχασμένοι. Όπως είπατε και εσείς έχουν γίνει παραμύθια.

Καλέμι ή πινέλο;

Εγώ στο επάγγελμα μου ειμαι γλύπτης. Έχω μάθει και σπουδάσει γλυπτική. Αλλά σήμερα μπορώ χωρίς σκέψη να πω οτι είναι και τα δύο πολύ σημαντικά για εμένα. Αν έχεις βάλει στόχο να κάνεις κάτι καλό και τα δυο είναι εξίσου δύσκολα και εξίσου ενδιαφέροντα. Πρέπει όμως να ομολογήσω πως η γλυπτική με «τραβάει» περισσότερο.

Ο ήλιος της Ελλάδας ή η βαρυχειμωνιά και η σύντομη άνοιξη της Αρμενίας;

Και ο ήλιος της Ελλάδας και η βαρυχειμωνιά και η άνοιξη της Αρμενίας… Και τα δύο είναι δικά μου και τα δύο έχουν την ίδια αξία για εμένα. Η βαρυχειμωνιά και η άνοιξη της Αρμενίας μεγάλωσε και διαμόρφωσε εμένα και την γυναίκα μου. Ο ήλιος της Ελλάδας μεγάλωσε και διαμόρφωσε τα παιδιά μου (για τα οποία είμαι ευγνώμον). Οπότε και η Ελλάδα και η Αρμενία ισάξια έχουν επένδυση στην ζωή μας. Και οι δύο ειναι πατρίδες μας.

Όμηρος, γλυπτό του Γκάγκικ Αλτουνιάν στον Άλιμο                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      –Η συνέντευξη με τον  Gagik Altunyan έγινε τον Οκτώβριο του 2013 με αφορμή την ατομική του έκθεση στη γκαλερί ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ

Last modified: 20/02/2023