Γιάννης Φωκάς – 40 χρόνια ζωγραφική

Ένα μεγάλο τμήμα από τη σπουδαία δουλειά του Γιάννη Φωκά έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στην Πινακοθήκη του δήμου Αθηναίων ως τις αρχές του νέου χρόνου. Η έκθεση παρουσιάζει την εικαστική πορεία που έχει διαγράψει ο  καλλιτέχνης από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η οποία τον κατατάσσει στους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής.

Χωρίς τίτλο, 2017, μικτή τεχνική σε καμβά, 240×300 εκ. 

Η ζωγραφική του Φωκά ταλαντεύεται ανάμεσα στην ομιλία (επικοινωνία) και τη σιωπή, στην ένταση και την ηρεμία, στο ονειρικό και το πραγματικό, εντέλει ανάμεσα στην αναπαράσταση -στο αναγνωρίσιμο- και την αφαίρεση, καθότι τα έργα του δεν ήταν ποτέ παραστατικά, ούτε όμως και αμιγώς αφαιρετικά. Κατά βάθος, στο επίκεντρο της ζωγραφικής αυτής βρίσκονται ο άνθρωπος και τα ζητήματα που τον απασχολούν. Έργα όπως το Emerald Blue (2016) σχολιάζουν το οικολογικό και το μεταναστευτικό ζήτημα. Το Trophies (2015), όπου ο ζωγράφος αντιπαραθέτει στο κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή το κομμένο κεφάλι ενός αγριόχοιρου, αναφέρεται στους αποκεφαλισμούς του ISIS.

Χωρίς τίτλο, 2018, μικτή τεχνική σε καμβά, 300 x 240 εκ

Η ζωγραφική του Φωκά δεν είναι τόσο αφηρημένη όσο δείχνει. Παρότι συγκαταλέγεται στους αφαιρετικούς ζωγράφους, δεν έκοψε ποτέ τους δεσμούς με την πραγματικότητα. Τα έργα που φτιάχνει τη δεκαετία του ’80 μεταφέρουν την αίσθηση των τοίχων, τα ίχνη των γκραφίτι, αυτό που συμβαίνει στην πόλη. Είναι η εποχή που ο ζωγράφος ζει σχεδόν μόνιμα στο Παρίσι και φωτογραφίζει ανελλιπώς τους αφηγηματικούς τοίχους της Πόλης του Φωτός. Κολλημένα χαρτιά, κολλάζ, γάζες, σπρέι, γραφές, σχισίματα, γδαρσίματα, ύλες που κολλάει και μετά ξεκολλάει, συνθέτουν τη φυσιογνωμία αυτών των χειρονομιακών έργων. Είναι η εποχή που δουλεύει πολύ με τα χέρια, ζωγραφίζοντας με τα δάχτυλα, πλάθοντας στον μουσαμά μικρές εκρήξεις.

H Emerald Blue, 2016, μικτή τεχνική σε καμβά, 240×450 εκ.  

Trophies, 2016, μικτή τεχνική σε καμβά, 240 x 300 εκ.

Ο πίνακας, συνήθως μεγάλων διαστάσεων, δεν έχει μια καθορισμένη θέση ή φορά: άλλοτε τον βάζει κάθετα κι άλλοτε οριζόντια, παίζοντας έτσι με τη γωνία θέασης. Αλλά το βασικό γνώρισμα αυτής της ζωγραφικής είναι η πολλαπλότητά της, το γεγονός ότι μέσα σε έναν πίνακα υπάρχουν πολλοί άλλοι. Αυτή η ιδιότητα -πολλοί πίνακες σε έναν- σου αποκαλύπτεται όταν απομονώσεις με το μάτι ή με την κάμερα λεπτομέρειες έργων του. Γενικά, ο ζωγράφος παίζει άλλοτε με το γήινο και άλλοτε με το ουράνιο, ενίοτε συνδυάζοντας και τα δύο.

Χωρίς τίτλο, 1985, μικτή τεχνική σε καμβά, 160×130 εκ

Το βέβαιο είναι πως ο άγριος εξπρεσιονισμός των έργων του της δεκαετίας του 1980 με την πάροδο των χρόνων εξημερώθηκε, έγινε πιο ήπιος, πιο στοχαστικός. Αλλά ο απώτερος στόχος του καλλιτέχνη παρέμεινε ο ίδιος: η επίμονη εξέταση του προβλήματος που λέγεται «ζωγραφική», η ανάλυση της εικόνας, της δομής, της επιφάνειας και της σύνθεσης.
Αν η ζωγραφική έχει δέρμα -όπως υποστηρίζει ο Τεριάντ-, τότε η ζωγραφική του Φωκά λειτουργεί σαν δεύτερο δέρμα.

Χωρίς-τίτλο-2008-μικτή-τεχνική-σε-καμβά-240×300-εκ

Είναι μια ζωγραφική που λαμβάνει υπόψη της την πρωτοπορία και ενδύεται τους τολμηρούς πειραματισμούς των μοντερνιστών και των μεταμοντερνιστών. Ο Φωκάς κλήθηκε να δημιουργήσει -να επέμβει χειρουργικά, με ανάγκη ανασύστασης και με μια σοβαρή πρόταση ανάπλασης- πάνω στο διαρρηγμένο δέρμα της ζωγραφικής, δεν φοβήθηκε να επωμιστεί το βάρος της κληρονομιάς των θρυλικών προκατόχων του και, το σημαντικότερο, κατάφερε να δώσει ευφάνταστες λύσεις στο αέναο ζωγραφικό «πρόβλημα».

Χωρίς τίτλο 2011 μικτή τεχνική σε χαρτί 60×80 εκ.

Την του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) Την έκθεση που διοργανώνει Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων επιμελείται ο Χριστόφορος Μαρίνος.

Last modified: 08/11/2024