Βασίλης Ταταρίδης: Άκουσε το κάλεσμα του δάσους

Γιάννης Τζιμούρτας

Δημοσιογράφος

Ο ντραμίστας κοίταξε πίσω (όπως η γυναίκα του Λωτ) και ο Θεός πάγωσε τη ντραμς. Ο ήχος ακούγεται μόνο στους μυημένους!…

Τον έβλεπα λίγο ροκ, λίγο καλτ, κάπως underground. Μάλιστα με τα συγκροτήματα του είχε κυκλοφορήσει μερικά δημοφιλή και έντονα cd. Ήξερα ότι είμαστε πατριώτες κι ότι είναι από τους πιο δυναμικούς ντράμερ της γενιάς του. Το πρώτο του cd «Rock n roll βοήθειες vol 2» έτυχε να το έχω στη συλλογή μου όπως και το «Μπροστά στο χρόνο όλοι τόσο μόνοι» σε παραγωγή του αξέχαστου Μάνου Ξυδούς.
Κάποια φορά είδα μια κιθάρα σκαλισμένη στο ξύλο και μ’ άρεσε. Έντονα gothic στοιχεία, που δημιουργούσαν μια ασυνήθιστη αίσθηση. Κατά κάποιο τρόπο ο Βασίλης Ταταρίδης (Bill για τρους φίλους) επέλεξε να δώσει gothic μορφή στις φωνές του δάσους που φαίνεται να αγαπά με πάθος αλλά να συνεχίσει να είναι πιστός και στη ροκ μουσική ψυχή του, πότε ως κλασικό Rock n roll, πότε με ως punk, πότε ως garage punk και έχει ο Θεός.
Ο Ο Βασίλης έχει κάνει τη γλυπτική στο ξύλο δευτέρα φύση. Άλλωστε μεγάλωσε στους πρόποδες ενός βουνού – του Παγγαίου – πλούσιου σε δάση και πολύτιμα ξύλα. Οι μορφές του επηρεασμένες από το γερμανικό παγανισμό μοιάζουν να ξεπετάγονται μέσα από τα δάση της Βόρειας Ευρώπης, να ‘ναι ο Θωρ και ο Οντίν των κέλτικων και των σκανδιναβικών μύθων.
Για την ενασχόλησή του με τις τέχνες ο Βασίλης Ταταρίδης μας λέει
«Μερικές φορές η ανάγκη να εκφραστείς σε ωθεί να έρθεις σε επαφή με την τέχνη….με άλλο τρόπο… Γεννημένος και μεγαλωμένος μέχρι τα 18 μου σε χωριό (Κρηνίδα Σερρών) στους πρόποδες του όρους Παγγαίου, η καθημερινή επαφή με ήχους, εικόνες, χρώματα και υλικά, με οδήγησε στο να ασχοληθώ από πολύ μικρός με την ευρεία έννοια της τέχνης.
Η μουσική ήταν η αρχή. Στα 10 μου χρόνια ξεκίνησα με τη μουσική, αρχικά παίζοντας τρομπέτα στη φιλαρμονική του χωριού η οποία είχε δημιουργηθεί τότε. Παράλληλα ξεκίνησα μαθήματα ζωγραφικής στον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού.
Στα 15 μου και μετά από τη διάλυση της φιλαρμονικής, το «μικρόβιο» παρέμεινε και με οδήγησε να ασχοληθώ με τα τύμπανα (drums), ένα όργανο που δεν το αποχωρίστηκα ποτέ.
Μετά από χρόνια οι αναμνήσεις των υλικών και τα αρώματα της φύσης, με οδήγησαν να ασχοληθώ με την ξυλογλυπτική, την οποία αγαπούσα από πολύ μικρός, φτιάχνοντας διάφορες κατασκευές. Μια σχέση ιδιαίτερη θα έλεγα, μιας και το άγγιγμα και η μυρωδιά του ξύλου με συγκινεί αλλά και μου φέρνουν αναμνήσεις από την ύπαιθρο στην οποία μεγάλωσα.
Η εκμάθηση της διήρκεσε πέντε χρόνια με έναν ιδιαίτερο δάσκαλο και καλλιτέχνη, (πολύ καλό μου φίλο σήμερα), τον Ανδρέα Τζανουδάκη, στον πολιτιστικό σύλλογο Βυζάντιο στις Συκιές Θεσσαλονίκης.
Η θεματολογία των έργων μου έχει να κάνει με όποια ιδέα, μορφή, θεωρία με συγκινεί ενώ πολλές φορές είναι και καθαρά διακοσμητική. Έτσι τα έργα μου περιλαμβάνουν καθρέφτες, ρολόγια, κάδρα, διάφορα χρηστικά αντικείμενα όπως, κρεμάστρες, βυζαντινές εικόνες, θερμόμετρα, ρεσώ, σταχτοθήκες, κ.τ.λ.
Αλλά και τρισδιάστατα έργα όπως, προτομές, ρίζες δένδρων και κορμούς στις οποίες το σχήμα τους με οδηγεί να δημιουργήσω την ανάλογη παράσταση.
Τα ξύλα που χρησιμοποιώ είναι κατά κύριο λόγο, ελληνική καρυδιά, σφεντάμι, μηλιά, μέλιο και διάφορα αφρικάνικα όπως ιρόκο, νιαγκόν, αφρικανική αχλαδιά. Τώρα πια εδώ και χρόνια η ξυλογλυπτική είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου».

Ο Bill και οι Οκτάνα

Ο Bill Tataridis συμμετείχε σε rock μπάντες από τα 16 του χρόνια.
Το 1995 κυκλοφόρησε η συλλογή «Rock n roll βοήθειες vol 2…» σε παραγωγή του Δημήτρη Δημήτρακα ντράμερ των panx Romana… Συμμετείχε με τους Οκτάνα την τότε μπάντα του.
Ένα χρόνο αργότερα οι ΟΚΤΑΝΑ κυκλοφορούν το ομώνυμο lp
Το 1997 συμμετέχουν στη συλλογή της emi… «Μπροστά στο χρόνο όλοι τόσο μόνοι» σε παραγωγή Μάνου Ξυδούς.
Ακολούθησαν συμμετοχές σε διάφορα underground μπάντες μέχρι και σήμερα.
Τον τελευταίο καιρό γίνεται μια προσπάθεια για τη δημιουργία μιας καινούργιας μπάντας που κινείται σε πιo garage punk φόρμες…